Saturday, July 22, 2017

मौद्रिक नीति र सेयर बजार

सरकारको बजेटको नीति, कार्यक्रम तथा प्राथमिकतासँग तादात्म्य कायम गर्दै लक्षित आर्थिक वृद्धिदर हासिल गर्न सघाउ पुर्याउने र आर्थिक गतिविधिमा हुने विस्तारसँगै बढ्ने समष्टिगत मागले मुद्रास्फीतिमा पर्न सक्ने दबाबलाई नियन्त्रण गर्न आव २०५९/६० देखि नेपाल राष्ट्र बैंकले मौद्रिक नीति सार्वजनिक गर्दै आएको छ । यसैको सोह्रौं श्रृंखलाका रूपमा २०७४ असार २५ गते नेपाल राष्ट्र बैंकले आर्थिक वर्ष २०७४/७५ को मौद्रिक नीति सार्वजनिक गर्याे।

हुन त मौद्रिक नीतिको प्रत्यक्ष सम्बन्ध मुद्रा परिचालन र व्यवस्थापनसँग रहने भए पनि यसले बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूको बचत तथा कर्जा परिचालनमार्फत समग्र अर्थतन्त्रलाई निर्देशित र नियमन गर्छ । आवश्यक पुँजी परिचालन गरी अर्थतन्त्रलाई चलायमान बनाउने पुँजीबजार मौद्रिक नीतिको प्रभावबाट अछुत रहन सक्दैन । अझ लगानीसम्बन्धी धेरै निर्णय मौद्रिक नीतिमा निर्भर रहन्छन् र लगानीकर्ता तथा कारोबारीहरू आगामी रणनीतिसमेत सोही आधारमा तय गर्छन् ।


मौद्रिक नीतिमा सेयर बजार

हालै सार्वजनिक आव ०७४/७५ को मौद्रिक नीतिमा विभिन्न १० वटा बुँदामा सेयरसम्बन्धी उल्लेख भए पनि आमलगानीकर्ता र कारोबारी तथा सेयर बजारलाई निम्न बुँदाहरूले प्रभावित पार्ने देखिन्छ:
  1. सेयर बजारमा अघिल्लो आर्थिक वर्ष देखिएको उछाल चालू आर्थिक वर्षमा सामान्यीकरण भएको छ । सेयर बजार र घरजग्गा कारोबारमा बैंक कर्जा केन्द्रित नहोस् र प्राथमिकता प्राप्त क्षेत्रमा बढी कर्जा प्रवाह होस् भन्ने उद्देश्य राखी यस बैंकले आवश्यक नियामकीय नियन्त्रणका उपायहरू अवलम्बन गरेका कारणसमेत पुँजीबजार स्थायित्वतर्फ उन्मुख भएको हो (बुँदा ४) ।
  2. वित्तीय क्षेत्रको सुदृढीकरण एवम् स्थायित्वका लागि वित्तीय साधन परिचालनमा आवश्यक सन्तुलन कायम गर्नुपर्र्ने आवश्यकता देखिएको छ । यसका लागि अर्थतन्त्रको दिगो विकासमा योगदान पुर्याउने क्षेत्रहरूलाई प्रोत्साहित गर्दै रियलइस्टेट तथा सेयर कारोबारमा हुने सट्टेबाजी प्रवृत्तिलाई नियन्त्रण गर्न मौद्रिक नीति केन्द्रित रहेको छ (बुँदा ५७)।
  3. विभिन्न संगठित संस्थामा रहेको यस बैंकको सेयर लगानी क्रमशः विनिवेश गर्दै लगिनेछ (बुँदा ९०)।
  4. बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले सेयरको धितोमा जाने मार्जिन प्रकृतिको कर्जा बढीमा आफ्नो प्राथमिक पुँजीबराबरको रकमसम्म मात्र प्रवाह गर्न पाउने व्यवस्था रहेकोमा सो सीमा परिमार्जन गरी प्राथमिक पुँजीको ४० प्रतिशत रकमसम्म मात्र प्रवाह गर्न पाउने व्यवस्था गरिनेछ । साथै, एउटै सूचीकृत कम्पनीको सेयरको धितोमा मार्जिन प्रकृतिको कर्जा आफ्नो प्राथमिक पुँजीको बढीमा १० प्रतिशतसम्म मात्र प्रवाह गर्न सक्ने व्यवस्था गरिनेछ (बुँदा १०६) ।
  5. बैंक तथा वित्तीय संस्थाको १ प्रतिशतभन्दा बढी संस्थापक सेयर धारण गरेका संस्थापक सेयरधनीहरूले आफुले धारण गरेको संस्थापक सेयरमध्ये ५० प्रतिशतभन्दा बढी सेयर धितो राखी कर्जा लिन नपाउने व्यवस्थालाई यथावत् कायम राखिएको छ (बुँदा १०७) ।
  6. सेयरको धितोमा कर्जा प्रवाह गर्ने प्रयोजनको लागि संस्थापक सेयरको मूल्याङ्कन गर्दा साधारण सेयरको पछिल्लो १८० दिनको औसत मूल्यको बढीमा ५० प्रतिशत वा संस्थापक सेयरको अन्तिम कारोबारको मूल्यमध्ये जुन कम हुन्छ, सोका आधारमा कायम गर्नुपर्ने र यसरी कायम गरिएको मूल्यको बढीमा ५० प्रतिशत रकमसम्म मात्र कर्जा दिन सकिने व्यवस्थालाई यथावत् राखिएको छ (बुँदा १०८) ।

मौद्रिक नीतिको सेयर बजारमा सम्भावित प्रभाव


१.    नियमन तथा नियन्त्रण : नेपाल राष्ट्र बैंकले हालै जारी गरेको मौद्रिक नीतिमार्फत बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले प्रवाह गर्ने ऋण प्राथमिकता प्राप्त क्षेत्रमा केन्द्रित होस् भन्ने मनसाय राख्दै सेयर कारोबारमा हुने सट्टेबाजीलाई नियन्त्रण र नियमनको नीति लिएको देखिन्छ । जारी मौद्रिक नीतिकै कारण बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले सेयरधितो कर्जालाई केही नियमित गर्न बाध्य हुनेछन् ।

२.    सेयर आपूर्तिमा वृद्धि : नेपाल राष्ट्र बैंकले लिएको लगानी विनिवेश नीतिबाट केही कम्पनीहरूको सेयर आपूर्ति केही बढ्नेछ । यसले सेयर बजारमा पर्ने वास्तविक असर उसले के–कति दरमा कसरी सेयर बिक्री गर्छ त्यसमा निर्भर रहनेछ ।

३. बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूको कर्जा प्रवाह क्षमता : विशेष गरी जारी मौद्रिक नीतिले प्राथमिक पुँजीको ४० प्रतिशत रकमसम्म मात्र प्रवाह गर्न पाउने व्यवस्थाले झट्ट हेर्दा बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूको सेयरधितो वा मार्जिन कर्जा प्रवाह क्षमतालाई उल्लेख्य कमी ल्याएको वा नियन्त्रण गरेको देखिए पनि बढ्दो प्राथमिक पुँजी कोष र समग्र बजारमा उक्त प्रकृतिको कर्जाको माग र कर्जा प्रवाह क्षमताबीचको दूरीले अझै निकै ठूलो अवसर बाँकी रहेको देखाउँछ ।

आव ०७३/७४ को तेस्रो त्रैमाससम्ममा २८ वाणिज्य बैंकहरूको चुक्ता पुँजी करिब १ सय ६३ करोड र जगेडा कोष ९१ करोडसहित प्राथमिक पुँजी २ सय ५५ अर्ब हाराहारी देखिन्छ । जबकि उनीहरूले प्रवाह गरेको मार्जिन प्रकृतिको कर्जा ३३ अर्ब अर्थात् प्राथमिक पुँजीको १३ प्रतिशत हाराहारी मात्र रहेको छ । अहिलेकै अवस्थामा समेत बैंकहरूले १ सय अर्बभन्दा बढी मार्जिन कर्जा प्रवाह गर्न सक्ने अवस्था रहे पनि बैंक, विकास बैंक र फाइनान्स समेतले गरेर केवल ३९ अर्बजति मात्र यस्तो कर्जा प्रवाह गरेका छन् ।

आगामी आवमा वाणिज्य बैंकहरूको चुक्ता पुँजी नै ८ अर्ब हुने र त्यसमा जगेडा कोष जोडिँदा प्राथमिक पुँजी करिब ३ सय अर्ब हुनेछ भने समग्र बैंकिङ क्षेत्रको प्राथमिक पुँजी ३ सय २५ अर्बभन्दा बढी हुने अनुमान गर्न सकिन्छ । यस आधारमा बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले सहजै १ सय २५ अर्ब हाराहारी मार्जिन प्रकृतिको कर्जा प्रवाह गर्न सक्ने आधार जारी मौद्रिक नीतिले दिएको छ । त्यसैले मौद्रिक नीतिले कोरेको मार्जिन कर्जाको सीमारेखाले सेयर बजारमा नकारात्मक भन्दा कर्जा विस्तार गर्न केही बैंकलाई प्रोत्साहित गर्ने देखिन्छ ।

वास्तविक कर्जा प्रवाह भने बैंकहरूसँग उपलब्ध हुने लगानीयोग्य रकम, आन्तरिक कर्जा नीति र मार्जिन कर्जाको मागमा निर्भर रहनेछ । अहिले पनि कृषि विकास बैंक, नेपाल एसबीआई बैंक र स्ट्यान्डर्ड चार्टर्ड बैंकले यस्तो प्रकृतिको कर्जा प्रवाह गरेको देखिँदैन भने सिटिजन्स बैंक इन्टरनेसनलले सबैभन्दा बढी ३ अर्ब २३ करोडजति मार्जिन कर्जा प्रवाह गरेको छ, जुन उसको विद्यमान प्राथमिक पुँजीको ४०.१५ प्रतिशत देखिन्छ ।

सानिमा, सनराइज, प्रभु, कुमारी, प्राइम कमर्सियल, एनआईसी एसिया, लक्ष्मी र हिमालयनले विद्यमान प्राथमिक पुँजीको २० प्रतिशतभन्दा बढी मार्जिन कर्जा प्रवाह गरेका छन् । आगामी वर्ष वाणिज्य बैंकहरूको चुक्ता पुँजी नै ८ अर्बभन्दा बढी हुने र पुँजी तथा जगेडा कोषहरू बढ्दै जाँदा प्राथमिक पुँजीसमेत बढ्दै जानेछ । यस आधारमा उनीहरूको मार्जिन कर्जा प्रवाह क्षमता स्वतः बढ्दै जानेछ ।

उल्लिखित सीमाका अतिरिक्त नयाँ मौद्रिक नीतिले कुनै पनि बैंक तथा वित्तीय संस्थाले एउटै कम्पनीको सेयर धितोमा प्राथमिक पुँजीको १० प्रतिशतसम्म मात्र कर्जा प्रवाह गर्न सक्ने व्यवस्था गरेको छ । यसले त्यस्ता कम्पनीको सेयर धितोमा मार्जिन कर्जा चाहने लगानीकर्ता वा कारोबारीले अन्य बैंक तथा वित्तीय संस्थामा जानुपर्ने अवस्था भने आउन सक्छ ।

४. अन्य : संस्थापक सेयर धितो कर्जासम्बन्धी व्यवस्थाले सेयर बजारलाई खास प्रभाव पर्ने देखिँदैन । तर, मौद्रिक नीतिमार्फत मार्जिन प्रकृतिको कर्जा प्रवाहमा नियमन तथा नियन्त्रणसँगै पुँजी, कर्जा र निक्षेपको अनुपात (सीसीडी रेसियो) र अनिवार्य नगद मौज्दात (सीआरआर) मा कुनै पनि परिर्वतन नभएको र लगानीयोग्य रकमको अभाव, व्यक्तिगत तथा संस्थागत बचतको अनुपातमा परिवर्तन  ५०ः५० बाट ५५ः४५), उत्पादनशील र अन्य क्षेत्रको बढ्दो कर्जाको माग आदि कारण निक्षेप तथा कर्जाको ब्याजमा उल्लेख्य परिवर्तन आउने सम्भावना निकै कम देखिएको छ ।

नतिजास्वरूप बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले मार्जिन कर्जा प्रवाह गर्न चाहेमा समेत चर्को ब्याजका कारण कर्जा माग बढ्ने सम्भावना न्यून हुने र महँगोमा कर्जा लिएर लगानी गरी मुनाफा लिनसमेत कठिन नै हुनेछ ।जारी मौद्रिक नीतिको आशय आवश्यक नियामकीय नियन्त्रणका उपायहरू अवलम्बन गर्दै पुँजीबजारलाई स्थायित्वतर्पm उन्मुख गराउनु हो ।

सेयर बजारलाई मौद्रिक नीतिका अतिरिक्त नेपाल धितोपत्र बोर्डको नीति–निर्देशन, नेपाल स्टक एक्सचेन्जको प्रविधि, नीति र निर्देशन, ब्याजदर, लगानीयोग्य रकम, बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूको आन्तरिक कर्जा नीति, आन्तरिक तथा बाह्य आर्थिक सामाजिक अवस्था, नेपाल राष्ट्र बैंकले जारी गर्ने नीति निर्देशन आदिले समेत प्रभावित गर्ने हुँदा लगानीसम्बन्धी निर्णयहरूमा विशेष सुझबुझ अपनाइनुपर्छ ।

जुनसुकै प्रकारको लगानीकर्ता वा कारोबारी भए पनि आफूसँग उपलब्ध स्रोतको आकार, बजारमा उपलब्ध विकल्पहरू, जोखिम वहन क्षमता, अपेक्षित प्रतिफल, लगानी गर्न लागेका कम्पनीहरूको वित्तीय अवस्था, कम्पनीको व्यवस्थापन र विगतको प्रतिफल, प्रतिसेयर आम्दानी, मूल्य आम्दानी अनुपात, नेटवर्थजस्ता पक्षहरूको अध्ययन तथा विश्लेषण गरेर मात्र लगानी वा बचतको निर्णय गर्नु उपयुक्त हुनेछ ।

काराेवार राष्टिय दैनिकमा २०७४ साउन १ गते प्रकासित

http://www.karobardaily.com/%E0%A4%AE%E0%A5%8C%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BF%E0%A4%95-%E0%A4%A8%E0%A5%80%E0%A4%A4%E0%A4%BF-%E0%A4%B0-%E0%A4%B8%E0%A5%87%E0%A4%AF%E0%A4%B0-%E0%A4%AC%E0%A4%9C%E0%A4%BE%E0%A4%B0

Tuesday, July 4, 2017

सेयर बजार वित्तीय सेवा नै हो, भ्याट लगाउन मिल्दैन

काठमाडौं : वर्ष २०७४ असार १५ गते बजारका आमलगानीकर्ताबीच बिहानैदेखि गाइगुई सुरु भयो । अब सेयर कारोबार हुने कि नहुने ? ब्रोकर कमिशनमा भ्याट लाग्ने वा नलाग्ने ? सबैले आ–आफ्नै तर्क वितर्क राखे । यहीबीचमा सेयर कारोबार वित्तीय सेवा हो कि होइन भन्ने बहस पनि सुरु हुन थाल्यो । वित्तीय बजारमा त्यति छलफल र बहस नभएको यस विषयलाई सेयर ब्रोकरको कमिशनमा भ्याट प्रकरणले सतहमा ल्याउन सघायो । लगानीकर्तामाझ सेयर कारोबारलाई वित्तीय सेवा हो कि होइन र यसलाई विश्वले कसरी लिन्छ भन्नेमा थप बहस सुरु भयो । मूल्य अभिवृद्धि कर (पहिलो संशोधन) ऐन, २०५८ को अनुसूची १ मा कर छुट हुने वस्तु तथा सेवाहरु अन्तर्गत समूह ११ को बुँदा नं. ४ मा ‘वित्तीय सेवा, जीवन बिमा सेवा, पुनर्बिमा सेवा र समाशोधन गृह (क्लियरिङ हाउस) सेवा’ उल्लेख छ । यसआधारमा पुँजी बजार वित्तीय सेवाको हिस्सा हो र यो भ्याट मुक्त हुनुपर्दछ । तर नेपालमा हालसम्म कुन–कुन क्षेत्र वित्तीय सेवा हो भनेर स्पष्ट व्याख्या नभएको सन्दर्भमा सेयर कारोबारमा अन्योल उत्पन्न हुनु स्वभाविक हो । यति हुँदाहुँदै पनि पुँजी बजारका वित्तीय उपकरणहरु सेयर, डिबेन्चर, ऋणपत्रलगायतको कारोबार हुने आधारमा यसलाई वित्तीय सेवाअन्तर्गत राखिनु मनासिब देखिन्छ ।

सम्पत्ति शुद्धीकरण (मनि लन्डरिङ) निवारण ऐन, २०६४ को दफा २ परिभाषाको उपदफा (ब) ले हस्तान्तरणयोग्य धितोपत्रको व्यवसाय गर्ने संस्थालाई समेत ‘वित्तीय संस्था’का रुपमा स्वीकारेबाट धितोपत्र कारोबार स्पष्टतः वित्तीय सेवा नै हुनआउँछ । विकिपिडियाका अनुसार, वित्तीय सेवाहरु वित्तीय उद्योगहरुबाट प्रदान गरिने आर्थिक सेवाहरु, जसअन्तर्गत मुद्राको व्यवस्थापन गर्ने वृहत व्यवसायहरु जस्तैः क्रेडिट युनियन, बैंक, क्रेडिट कार्ड कम्पनी, बिमा कम्पनीहरु, लेखा व्यवसायी कम्पनी, उपभोक्ता वित्त कम्पनी, धितोपत्र ब्रोकरेज (दलाली), लगानी कोषहरु र केही सरकार प्रायोजित कम्पनीलाई लिनुपर्ने उल्लेख छ । नेपाल इन्भेष्टर्स फोरमले समेत २०७४ असार १६ गते प्रेस विज्ञप्ति जारी गरेर ‘पुँजी बजार उद्यमी र व्यवसायीलाई दीर्घकालीन पुँजी उपलब्ध गराउन सेयरको कारोबार मात्र गर्ने थलो भएकाले यसलाई वित्तीय सेवाअन्तर्गत राखी भ्याट मुक्त गर्नेुपर्ने’ भन्दै सरकारसँग जोडदार माग गरेको छ । यी तथ्यहरुका आधारमा सेयर कारोबारलाई वित्तीय सेवा नै मानिनुपर्छ ।

नेपाल उद्याग वाणिज्य महासंघले २०७४ असार १६ गते विज्ञप्ति निकाल्दै ’धितोपत्र व्यवसायीले गर्ने काम वित्तीय सेवाअन्तर्गत पर्ने र विद्यमान मूल्य अभिवृद्धि कर ऐनले वित्तीय सेवालाई छुटको दायराभित्र राखेको, अन्तर्राष्ट्रिय वित्तीय कारोबार ऐन, २०५४ को दफा ४(त) मा दलाल व्यवसायीले प्रदान गर्ने सेवा वित्तिय सेवा नै रहेको उल्लेख भएको, नेपाल धितोपत्र बोर्ड पुँजी बजारको नियामक निकाय रहेको र बोर्डले समेत धितोपत्र दलाली दस्तुर मुअकरको दायरा बाहिर रहेको भनी स्पष्ट व्याख्या भएको’ उल्लेख गरेको छ ।  यस सन्दर्भमा यो व्यवसायमै प्रहार गर्ने यस्ता निर्णयले मुलुकको अर्थतन्त्रमा कस्तो असर पार्ला भन्दै गम्भीर भएर सोच्न महासंघले सरकारसँग आग्रहसमेत गरेको छ ।कुनै पनि निर्णय लागू गर्नुपूर्व सम्बन्धित क्षेत्रका व्यवसायीसँग पर्याप्त छलफल र गहृकार्य गरेमात्र त्यसलाई कार्यान्वयनमा ल्याउनसमेत महासंघले आग्रह गरेको छ । अतः यस निर्णय तत्काल स्थगन गरी कर निर्धारण गर्ने भन्दाबाहेकका विधिबाट बेरुजु फछर्योट गर्न, नीतिगत तहमा नै स्पष्टता ल्याई दीर्घकालीनरूपमा समस्या समाधान गर्नसमेत सुझाव दिइएको छ ।

यस्तै, नेपाल चेम्वर अफ कमर्सले समेत सोही आशयको विज्ञप्ति निकालेको छ । यसै सन्दर्भमा नेपाल धितोपत्र बोर्डले २०७३ वैशाख १३ गते आन्तरिक राजस्व विभागलाई भ्याटकै सन्दर्भमा लेखेको पत्रमा समेत धितोपत्र सम्बन्धी ऐन, २०६३ बमोजिम धितोपत्र व्यवसायीको रुपमा लगानीकर्तालाई सेवा प्रदान गर्न नेपाल धितोपत्र बोर्डबाट अनुमति प्राप्त धितोपत्र व्यवसायीले प्रदान गर्ने सेवाबाट प्राप्त हुने कमिशन रकममध्ये २५ प्रतिशत कमिशन (हाल २० प्रतिशत) नेपाल स्टक एक्सचेञ्जलाई बुझाइ बाँकी रहेको ७५ प्रतिशत (हाल ८० प्रतिशत) कमिशनमा १५ प्रतिशत स्रोतमा करकट्टी, पुँजीगत लाभ कर तथा आय करसमेत तिर्ने गरेको तथा विश्वका अन्य राष्ट्रहरुको अभ्यासको अध्ययन गर्दा धितोपत्र व्यवसायीको सेवा शुल्कमा मूल्य अभिवृद्धि कर लाग्ने व्यवस्था नभएको उल्लेख गरेको छ ।

साथै बोर्डले धितोपत्र व्यवसायीले प्रदान गर्ने काम वित्तीय सेवा अन्तर्गत नै रहने देखिएको र मूल्य अभिवृद्धि करबाट सर्वसाधारण लगानीकर्ताको सेयर कारोबारको लागत बढ्न गई यसले समग्र पुँजी बजारको विकास तथा देशको अर्थतन्त्रमा समेत नकारात्मक असर पर्नसक्ने भएकाले धितोपत्रसम्बन्धी ऐन, २०६३ बमोजिम अनुमतिपत्र प्राप्त गरेका धितोपत्र व्यवसायीले सोही ऐन तथा अन्तर्गतको नियम, विनियम बमोजिम कुनै सेवा शुल्क लिँदा सो शुल्कमा मूल्य अभिवृद्धि कर ऐन, २०५२ को दफा १०(३) बमोजिम सोही ऐनको अनुसूची – १ मा समावेश गरिदिने व्यवस्थाका लागि अनुरोध छ’ भन्दै पत्र लेखेको छ । यस आधारमा समेत धितोपत्र व्यवसाय वित्तीय सेवा अन्तर्गत रहनुपर्ने स्पष्ट हुन्छ । हाल आएर सेयर कारोबारवापत ब्रोकरले प्राप्त गर्ने कमिशनमा भ्याट लगाउनु भनेको धितोपत्र व्यवसायलाई वित्तीय सेवा अस्वीकार गर्नु हुनेछ । यस समस्याको समाधान सरकारले तत्काल वित्तीय सेवाको परिभाषा सहितको कानुनी व्यवस्था गर्ने र त्यस समयसम्मका लागि  हाल कायम कर विधिहरु नै अवलम्बन गरिनु उपयुक्त हुनेछ ।

नेपालीपैसा अनलाइनमा २०७४ असार १९ गते प्रकाशित http://www.nepalipaisa.com/NewsDetail.aspx///id/17231

सेयर हस्तान्तरण सेवामा मूल्य अभिवृद्धि करको प्रभाव

२०७४ असार १५ गते सेयर हस्तान्तरण कमिसनमा मूल्य अभिवृद्धि कर (भ्याट) ले एउटा जबरजस्त रूप लियो र सबै सेयर ब्रोकर (दलाल) हरूले भ्याटको विषयमा कारोबार नै बन्द गरे । यससँगै विगत केही वर्षदेखि भित्रभित्रै सल्किरहेको सेयर हस्तान्तरण सेवामा भ्याटले ज्वालामुखीको रूप लिन पुग्यो । ब्रोकरहरूको कदमले उनीहरू मात्र होइन, सेयरका लगानीकर्ता तथा कारोबारीहरूबीच सेयर हस्तान्तरण सेवामा लाग्ने शुल्क तथा कमिसनमा भ्याट लगाउनु हुन्छ र हुन्न भन्ने लामै बहस सुरु भएको छ ।

यस परिप्रेक्ष्यमा हामीले सेयर हस्तान्तरण सेवालाई नै बुझ्नुपर्ने हुन्छ । वास्तवमा सेयर कारोबारी होइनन् र सेयरको वास्तविक कारोबार नै हुँदैन । सेयर जुन कम्पनीको हो सोही कम्पनीको हुन्छ, केवल स्वामित्व ग्रहणकर्ता समयअनुसार फेरिने हो । यसमा नेप्से, सीडीएस र ब्रोकरले एक जनाबाट अर्को व्यक्तिमा स्वामित्व हस्तान्तरण गर्न सहयोग र प्रशासकीय काम मात्र गर्ने हो । नेपाल धितोपत्र बोर्डले यसरी हुने हस्तान्तरण कानुनसम्मत रूपमा भयो कि भएन, नियमन गर्ने मात्र हो । यहाँ कुनै पनि कारोबार हुँदैन ।

नेपालमा २०५४ देखि सुरु भएको मूल्य अभिवृद्धि कर ऐनको प्रस्तावनामा ‘देशको आर्थिक विकासका लागि आवश्यक राजस्व सङ्कलन गर्ने प्रक्रियालाई प्रभावकारी बनाई राजस्व परिचालन बढाउन वस्तु वा सेवाको बिक्री, वितरण, हस्तान्तरण, आयात वा निर्यातलगायतका सबै कारोबारमा मूल्य अभिवृद्धि कर लगाउने र असुलउपर गर्ने प्रक्रियालाई व्यवस्थित गरी राजस्व सङ्कलन प्रभावकारी ढङ्गबाट गर्न वाञ्छनीय भएकोले’ भन्ने उल्लेख भए तापनि अनुसूची १ मा कर छुट हुने वस्तु तथा सेवाहरूअन्तर्गत समूह ११ को बुँदा नं. ४ मा ‘वित्तीय सेवा, जीवन बिमा सेवा, पुनर्बिमा सेवा र समाशोधन गृह (क्लियरिङ हाउस) सेवा’ उल्लेख भएको छ ।

यसै आधारमा विगतका वर्षहरूमा सेयर हस्तान्तरण सेवाका कमिसन तथा शुल्कहरूमा भ्याट लगाइएको थिएन । सामान्यतया विश्वभरि नै पुँजीबजारमा वित्तीय उपकरणहरूको स्वामित्व हस्तान्तरण मात्र हुने मान्यताका आधारमा यससँग सम्बन्धित कार्यहरूलाई वित्तीय सेवा नै मानेर भ्याट नलगाउने प्रचलन रहिआएको छ ।

नेपालको सन्दर्भमा समेत यसैअनुसार भ्याटमुक्त सेवा व्यवसायका रूपमा लिइँदै आएको हो । यसै सन्दर्भमा नेपाल धितोपत्र बोर्डले २०७३ वैशाख १३ गते आन्तरिक राजस्व विभागलाई लेखेको पत्रमा समेत ‘.... धितोपत्र व्यवसायीले प्रदान गर्ने सेवावित्तीय सेवाअन्तर्गत नै रहने देखिएको र मूल्य अभिवृद्धि करबाट सर्वसाधारण लगानीकर्ताहरूको सेयर कारोबारको लागत बढ्न गई यसले समग्र पुँजीबजारको विकास तथा देशको अर्थतन्त्रमा समेत नकारात्मक असर पर्न सक्ने देखिएको ...’ भन्ने उल्लेख भएको मनन गरिनुपर्छ ।

यसका साथै सम्पत्ति शुद्धीकरण (मनीलन्डरिङ) निवारण ऐन, २०६४ को दफा २ परिभाषाको उपदफा (ब) ले हस्तान्तरणयोग्य धितोपत्रको व्यवसाय गर्ने संस्थालाई समेत ‘वित्तीय संस्था’ का रूपमा स्विकारेको छ । कानुनतः वित्तीय सेवा परिभाषित नभए तापनि विभिन्न ऐन र पत्रहरूले समेत धितोपत्र हस्तान्तरण कार्यलाई वित्तीय सेवाका रूपमा स्वीकार गर्दै भ्याटमुक्त राखेको देखिन्छ ।

यसलाई २०७४ असार १६ गतेको नेपाल इन्भेस्टर्स फोरम, नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघ र नेपाल चेम्बर अफ कमर्ससमेतले निकालेको प्रेस विज्ञप्तिमा समेत उल्लेख गरिएको छ ।उल्लिखित कानुनी व्यवस्थाका बाबजुद महालेखा परीक्षकको चवन्नौं वार्षिक प्रतिवेदनमा मूल्य अभिवृद्धि कर ऐनको अनुसूची १ मा ‘नेपालभित्र आपूर्ति भएका वस्तु तथा सेवामा मूल्य अभिवृद्धि कर लाग्ने व्यवस्था भएको औंल्याइँदै धितोपत्रको ब्रोकर सेवा प्रदान गर्ने करदाताले प्राप्त गर्ने ब्रोकर कमिसनमा मूल्य अभिवृद्धि कर छुट नदिएकोमा करदाता सेवा कार्यालयले ... कर असुल भएको देखिएन’ भन्ने उल्लेख गरेको छ ।

सम्भवतः सोही सुझावका आधारमा आन्तरिक राजस्व कार्यालयले सेयर हस्तान्तरण कार्यलाई अन्य वस्तु तथा सेवा व्यवसायजस्तै लिएर केही ब्रोकर कम्पनीलाई भ्याट तिर्न कर कार्यालयबाट पत्र काटेको हो कि भन्ने बुझिएको छ ।यसरी सरकारका निकायहरूबीच नै सेयर हस्तान्तरण सेवाका सन्दर्भमा विद्यमान फरक बुझाई रहनुमा मूल्य अभिवृद्धि ऐनमा उल्लिखित ‘वित्तीय सेवा’ सम्बन्धी स्पष्ट परिभाषित कानुनको अभाव नै मुख्य समस्याका रूपमा देखिएको छ ।

यदि वित्तीय सेवाको स्पष्ट परिभाषा हुने र सेयर हस्तान्तरणलाई सोहीअनुरूप परिभाषित गरिएको अवस्थामा अहिलेको जस्तो फरक–फरक परिभाषा र जटिलता आउने थिएन । तसर्थ, अहिलेको सबैभन्दा पहिलो आवश्यकता भनेको सेयर हस्तान्तरण कार्यलाई वित्तीय सेवा हो वा होइन, स्पष्ट पारिनुपर्छ । यदि यसलाई अन्य वस्तु तथा सेवाको कारोबारका रूपमा लिने हो भने निम्न पक्षहरूमाथि गम्भीर चिन्तन हुन जरुरी छ :
  1. धितोपत्र हस्तान्तरणलाई कारोबारका रूपमा मान्ने कि नमान्ने ?
  2. यदि सेयर हस्तान्तरणलाई कारोबारका रूपमा लिने हो भने सेयरको अन्तिम उपभोक्ता को हुने ? किनभने मूल्य अभिवृद्धि करको सामान्य सिद्धान्तअनुसार करको जिम्मेवारी अन्तिम उपभोक्तालाई हुनेछ ।
  3. धितोपत्र ब्रोकरहरूले भौतिक बिल देलान् त ?
  4. लगानीकर्ताको हकमा उसले निश्चित अवधिको लगानी गर्ने भए तापनि कारोबारीले सेयर किनबेच गरी मुनाफा कमाउने गर्छ । यस्तो अवस्थामा उसले खरिद गर्दा तिरेको मूअक बिक्री गर्दा फिर्ता दाबी गर्न पाउने कि नपाउने ? अन्य वस्तु तथा सेवामा खरिद गर्दा तिरेको मूअक बिक्री गर्दा संकलन गरेको मूअकबाट कट्टा गर्न पाइने व्यवस्था रहेको छ ।
  5. अहिलेको बुझाइअनुसार नै खरिदमा तिरिएको मूअक बिक्री गर्दा फिर्ता दाबी नहुने र दुवै अवस्थामा मूअक तिर्नुपर्ने अवस्थामा यो कारोबारमा थप व्ययभार हुनेछ । यसलाई खर्च लेखांकन गर्दा समस्या आउने सम्भावना रहन्छ । यस्तै मूअक तिर्ने सामान्य व्यवस्थाको बर्खिलाफ वा विभेद हुनेछ ।

सबैभन्दा मुख्य कुरा यदि ब्रोकरहरू भ्याटमा दर्ता हुनुपर्ने र उनीहरूले भ्याट लिने र उनीहरूको सेवाग्राहीका रूपमा रहेका लगानीकर्ता वा कारोबारी अन्तिम उपभोक्ता नहुने अवस्थामा खरिदमा तिरिएको मूअक दाबी नहुँदा मात्र होइन, फिर्ता दाबी गर्न मिल्ने व्यवस्था गरिएमा समेत यसले जटिलता ल्याउनेछ । कोको, कहाँ र कसरी दर्ता हुने मात्र होइन, सोको लेखांकन, कर फछ्र्योट, लेखापरीक्षणजस्ता व्यावहारिक समस्याहरू पनि थपिनेछन् । यसका अतिरिक्त सेयर हस्तान्तरणका अन्य सरोकारवालाहरूसमेत मूल्य अभिवृद्धि करको दायरामा आउन सक्ने अवस्थाको सिर्जना हुनेछ, जसले अन्ततः भर्खर बामे सर्दै गरेको नेपालको पुँजीबजारलाई नकारात्मक असर पार्नेछ ।

हुन त सेयर ब्रोकर र नेपाल सरकारबीच यस सम्बन्धमा आवश्यक छलफल अगाडि बढेको सुनिएको छ । तर हस्तान्तरण कमिसन तथा शुल्कमा सम्भावित मूल्य अभिवृद्धि करको प्रभाव २०७४ असार १८ गतेको पुँजीबजारमा समेत देखियो ।

यस समस्याको समाधान सरकारले नेपाल धितोपत्र बोर्डको सुझावअनुसार नै धितोपत्र व्यवसायीले प्रदान गर्ने सेवासमेतलाई वित्तीय सेवाका रूपमा परिभाषासहितको वित्तीय सेवालाई कानुनी रूपमा नै परिभाषित गर्ने र सो कार्य सम्पन्न नहुँदासम्मका लागि हाल कायम कर निर्धारण विधिहरू नै अवलम्बन गर्दै नेपाली पुँजीबजारलाई सञ्चालन, व्यवस्थापन र नियमन गरिनुपर्छ ।

काराेवार राष्टि्य दैनिकमा २०७४ असार २० गते प्रकाशित
http://www.karobardaily.com/news/80461