Sunday, January 15, 2017

न्यूरोडको जग्गा सरकारी रेटमा खोजेर पाईन्छ ? सन्दर्भ :एफपिओको


पछिल्ला दिनमा नेपाली शेयर बजारमा फर्दर पब्लिक अफरिङ (एफपीओ) को चर्चा बढ्दोछ । केहि आकर्षक कम्पनीहरुले एफपीओ निष्कासन गरेपछि यस्तो शेयरको मूल्यका बारेमा बिभिन्न कोणबाट लगानीकर्ताहरुले विचार पोख्नु स्वाभाविक पनि हो । यो आलेख यहि बिषयमा केन्द्रित छ र एफपीओको मूल्यका सन्दर्भमा यसमा विमर्श गरिएको छ ।

एफपिओ निष्काशनको लहर

एफपीओ माथिको चर्चाको थालनी इनिसियल पब्लिक अफरिङ (आईपीओ) अर्थात् प्राथमिक सार्वजनिक निष्कासनको परिभाषाबाट थालनी गर्नुपर्छ । सार्वजनिक कम्पनीहरुको स्थापना संस्थापक शेयरधनीहरुबाट हुन्छ र उनीहरुले नै पहिलो लगानी गरेर कम्पनीको शुरु गर्दछन् । व्यवसायको विस्तार वा कानुनी आधारमा कम्पनीहरुले त्यसपछि सर्वसाधारणलाई पनि कम्पनीमा शेयरधनी बनाउन सार्वजनिक निष्कासन मार्फत लगानीको आव्हान गर्दछन् । यसलाई आइपिओ अर्थात् इनिसियल पब्लिक अफरिङ र नेपालीमा प्राथमिक सार्वजनिक निष्कासन भनिन्छ । विभिन्न क्षेत्रका सार्वजनिक कम्पन अनुसार यस्तो आइपिओ ल्याउने आधार, प्रतिशत र समय फरकफरक छन् र सबै सार्वजनिक कम्पनीहरुले निष्कासन गर्नेपर्ने कानुनी बाध्यता पनि छैन ।

हो, यहि आईपीओ मार्फत पुँजी जम्मा पारेर व्यापार गर्ने क्रममा नाफा कमाएको कम्पनीले थप पुँजी संकलन गर्नुपर्यो भने एफपीओ निष्कासन गर्छन् । यस्तो एफपिओको दरमा दुईवटा मूल्य जोडिएको हुन्छ एउटा अंकित मूल्य र अर्को प्रिमियम । एफपिओबाट संकलित लगानीबाट अंकित मूल्य सिधै पुँजीकरण हुन्छ अर्थात् चुक्ता पुँजीमा जोडिन्छ भने प्रिमियम रकम शेयर प्रिमियम वा जगेडा कोषहरुमा राखिन्छ । यस्तो प्रिमियम रकमको उपयोग कहाँ, कसरी र कहिले गर्ने भन्ने सम्बन्धमा कम्पनी, कानुन र नियामको व्यवस्था अनुसार फरक हुनसक्छ । बैंक तथा वित्तिय संस्थाहरुको हकमा हालको व्यवस्था अनुसार संकलित प्रिमियम रकम कम्पनीको पुँजी बढाउने प्रयोजन अर्थात् बोनस शेयर दिने बाहेक अन्य काम जस्तो नगद लाभांश वितरणमा प्रयोग गर्न पाइदैन ।

हालैका वर्षहरुमा पहिले सार्वजनिक निष्कासन मार्फत पुँजी संकलन गरिसकेको सूचिकृत कम्पनीहरुले एफपिओ मार्फत थप पुँजी संकलन गर्न बहार नै चलेको छ । विगत केही वर्षको अवस्था हेर्ने हो भने रिलायन्स फाइनान्स, नेपाल इन्भेष्टमेन्ट बैंक, शिखर इन्स्योरेन्स र नेपाल एसबिआई बैंकले एफपिओ जारी गरेका छन् भने नेपाल लाइफको भर्खर निष्काशन भएको छ । अझै पनि स्ट्याण्डर्ड चार्टड बैंक नेपाल लगायत केही कम्पनीहरु एफपिओ मार्फत पुँजी संकलनको प्रतिक्षामा छन् ।

यसमध्ये रिलायन्सले ५,१४,२८६ कित्ता शेयर अंकित मूल्य रु १०० मा नै प्रिमियम नजोडि एफपिओ निकालेको थियो भने नेपाल इन्भेष्टमेन्ट बैंकले ९०,६९,३८८ कित्ता शेयर रु. ५०१ प्रिमियम सहित रु. ६०१, शिखर इन्स्योरेन्सले ५,१०,९८८ कित्ता शेयर रु. ५५० प्रिमियम सहित रु. ६५० मा; नेपाल एसविआई बैंकले ६७,७६८ कित्ता शेयर रु. ८७१ प्रिमियम सहित रु. ९७१ मा र नेपाल लाईफले ३०,९६,४२९ कित्ता शेयर रु. १३२५ प्रिमियम सहित रु. १४२५ मा निष्कासन गरेको हो । यस्तै स्ट्याण्डर्ड चार्टडले २५,५८,१४० कित्ता शेयर रु. ११९० प्रिमियम सहित रु. १२९० मा एफपिओ निष्कासन गर्ने सूचना जारी गरेको छ, उसको प्रिमियम र नियामक निकायहरुबाट स्वीकृति हुन बाँकी रहेको हुँदा अन्तिम मूल्य फरक पर्ने सम्भावना पनि रहेको छ ।

उक्त निष्काशनहरु मध्ये नेपाल एसविआई र नेपाल लाइफको प्रिमियम नेपाल धितोपत्र बोर्डले तय गरेको सूत्रगत आधारमा पुनरावलोकन सहित भएको हो ।

एफपिओसम्बन्धी केही मुद्दाहरु

केही अगाडिसम्म शेयर लगानीकर्ता र कारोवारीहरु कम्पनीहरुले एफपिओ मार्फत थप शेयर निष्कासन गरेकोमा निकै उत्साहित थिए । केही कम्पनीले एफपिओबाट संकलित प्रिमियमबाट बोनससमेत वितरण गरेपछि विद्यमान लगानीकर्ता र एफपिओ मार्फत लगानी गरेका लगानीकर्ताहरु समेत खुसी भएका थिए । तर बजारमा हालको अवस्थामा कम्पनीहरुले ठूलो परिमणमा हकप्रद र बोनस शेयर जारी गरिरहेको अवस्थामा बढ्दो एफपिओले पनि शेयर संख्या बढ्ने र यसले बजारमूल्य थप प्रभावित हुने आशंका अनि गरिएको छ । कम्पनीहरुले एफपिओ मार्फत नयाँ लगानीकर्ताहरुबाट मोटो प्रिमियम असुलेर विद्यमान शेयरधनिलाई अवाञ्छित लाभ पु¥याएको जस्ता मानसिकताले यसमा नयाँ विवाद र बहस शुरु भएको छ ।

कतिपय कम्पनीहरुले कानुनी बाध्यता, पुँजीगत मापदण्डको पालना वा तोकिएको पुँजी पु¥याउने उपायका जुन रुपमा एफपिओ जारी गरेता पनि उल्लेख्य प्रिमियम सहित एफपिओ जारी गरिनु र यसले पुँजी वृद्धिका अन्य उपायहरु हकप्रद र बोनस शेयरलाई निरुत्साहित गर्छ भन्ने मानसिकताले ठाउँ पाएको देखिन्छ । यस्तै एफपिओलाई कम्पनीहरुले गैरव्यवसायिक सहज आयको आधार बनाउन थालेको र यसले व्यवसायिक क्रियाकलापमा नै असर पु¥याइ कम्पनीहरुलाई अल्छि बनाउँछ कि भन्ने आम चासोको विषय हो ।

हालसम्म एफपिओ जारी गरेका कम्पनीहरुको पुँजीगत संरचना अर्थात् संस्थापक र सर्वसाधारणको प्रतिशत मिलाउन थप शेयर जारी गर्नुपरेको तर्क गरेका छन् भने स्ट्याण्डर्ड चार्टडले नेपाल राष्ट्र बैंकले तोकेको पुँजी पु¥याउन र संस्थापक तथा सर्वसाधारणको पुँजीगत संरचना ७०ः३० मिलाउन थप शेयर जारी गर्न लागेको बताएको छ ।

एफपिओ र आइपिओको मूल्य एउटै हुनुपर्ने आवाज

एफपिओको मूल्य कसरी निर्धारण हुन्छ भन्ने अव बहसको विषय बनाउनु आवश्यक देखिँदैन तर सम्भावित लगानीकर्ताहरुले कम्पनीले एफपिओ मार्फत पनि पुँजी संकलन गर्ने भएकोले यसको मूल्य पनि आइपिओको जस्तै अंकित मूल्य रु. १०० नै हुनुपर्दछ भन्ने आवाजहरु पनि उठेका छन् । एउटा क्रेताको दृष्टिकोणले यो तर्क सहि होला । किनभने प्रिमियम सहित निष्कासित शेयरको अंकित मूल्य त त्यहि रु. १०० नै हुन्छ र कितावी मूल्य पनि नेटवर्थ बराबर हुन्छ जुन सामान्यत बजार मूल्यभन्दा कम नै हुन्छ ।

जहाँसम्म बजारमूल्यको कुरा आउँछ, एफपिओको मूल्य प्रचलित बजारमूल्य भन्दा सामान्यत कम नै हुने गरेको छ तर बजारमूल्य गतिशिल हुने र बजारमूल्य निर्धारणमा कम्पनीको प्रत्यक्ष नियन्त्रण नहुने हुँदा महंगोमा एफपिओमा किनेको शेयरको बजारमूल्य कम भएमा के गर्ने भन्ने आधारमा समेत अंकित मूल्यमा नै एफपिओ पाउनुपर्छ भन्ने पनि हो ।

विवेकशिल लगानीकर्ताको हिसावले हामीले के लगानी गर्न खोजेको कम्पनीको तर्फबाट पनि केही विचार गर्नपर्दछ कि जस्तो लाग्छ । हामीले एफपिओ, आइपिओ वा दोस्रो बजारबाट शेयर खरिद गरेर लगानी गरेपछि हामी उक्त कम्पनिको बैधानिक लगानीकर्ता र नाफानोक्सानका भागिदार हुन्छौं । यस्तै यहाँनेर के पनि बिर्सनु हुँदैन भने कम्पनीले विगतदेखि लगानी, व्यवसायिक कार्यकुशलता, बजार हिस्सा, आदिका माध्यमबाट प्रत्यक्ष र अप्रत्यक्ष सम्पत्ति जोडेको हुन्छ । यस्ता दृष्य र अदृष्य सम्पत्तिहरु जोडन गरेको लगानी र त्यसको केही मूल्य पनि हुन्छ । यसै आधारमा पनि कम्पनीहरुले एफपिओमा प्रिमियम लिएको कुरालाई आत्मसात गर्नु उपयुक्त हुन्छ कि ।

एउटा जग्गाको उदाहरणबाट हुन सकिएला कि । कसैले १० वर्ष पहिले १ आना जग्गा १,००,००० रुपियाँमा किनेको थियो, तर अहिले त्यहाँको विकास र जग्गाको मागले गर्दा सो क्षेत्रमा आनाको १२,००,००० रुपियाँ कारोवार भईरहेको छ । उक्त जग्गाधनिले विविध बाध्यात्मक अवस्थाले सो जग्गा ८,००,००० मा बेच्छु भन्यो भने हामी सम्भावित खरिदकर्ताको दृष्टिकोणले कसरी हेर्ने भन्ने नै हो । जसलाई त्यो जग्गा १,००,००० रुपियामा किनेको थाहा छ उसले त त्यतिमा नै किन्न खोज्छ भने विक्रेताले समयको अन्तराल अनुसार मुद्रास्फिति, व्याज, वैकल्पिक लगानीबाट सम्भावित मुनाफा जस्ता विभिन्न कुरा जोडेर मेरो जग्गाको मूल्य यति हो त भनिहाल्छ । त्यसैले एकजना एफपिओलाई पनि तर्कसंगत र तथ्यगत विश्लेषण गरेर लगानीको निर्णय गर्नुपर्दछ ।

बजार मूल्य र एफपिओको मूल्य

विगतमा निष्कासित, हाल निष्कासन भएका र निष्कासनको पर्खाइमा रहेका कम्पनीहरुको एफपिओको मूल्य वा प्रस्तावित मूल्य बजारमा प्रचलित मूल्यमा कम नै रहने गरेको छ । तर बजारको प्राकृतिक वा माग र आपूर्तिको अवस्था, लगानीकर्ता र कारोवारीहरुको मानसिकता, कम्पनीहरुको लाभांस तथा अन्य मुनाफा, वित्तिय अवस्था जस्ता विविध पक्षहरुले गर्दा एफपिओको मूल्यभन्दा बजारमूल्य सँधै माथि रहन्छ भन्ने ग्यारेण्टी भने गर्न सकिने अवस्था छैन ।

रिलायन्स, नेपाल इन्भेष्टमेन्ट बैंक, शिखर इन्स्योरेन्स, नेपाल एसविआई बैकहरुले निष्कासन गरेको एफपिओको मूल्य बजारमूल्य भन्दा तुलनात्मकरुपमा कमी नै थियो । हुनतः हालै निष्कासन भएको नेपाल लाईफको निर्धारित मूल्य पनि बजारमूल्य भन्दा निकै सस्तो छ भने स्ट्याण्डर्ड चार्टडले प्रस्ताव गरेको मूल्य हाल कायम बजारमूल्य भन्दा केही कम हो ।

बजारमा उक्त कम्पनीको शेयर खरिदकर्ताले तिरेको वा तिर्नचाहेको मूल्यसँग तुलना गर्ने हो भने एफपिओ मार्फत सस्तोमा शेयर खरिद गर्ने अवसर पनि हुन सक्छ । अर्कोतर्फबाट बजारमा रु. २८०० हाराहारीमा विक्री भईरहेको वस्तु कम्पनीले १४२५ रुपियामा बेच्न राखेको छ । यसलाई अवसर वा ठगी कुन रुपमा लिने सम्बन्धित लगानीकर्ताको स्वविवेक र विश्लेषणको कुरा हो ।

जतिसुकै तर्कविर्तक बीच पनि एफपिओ मार्फत केही सहुलियत दरमा कम्पनीको शेयर खरिद गर्ने अवसर पाएको बुझाइ राखेर लगानी गर्नेको संख्या पनि उत्तिकै छ । त्यसैले त एफपिओमा कम्पनीले माग गरेभन्दा दसौं गुणा बढी शेयरको लागि माग पर्ने गरेको छ । गलत समय र बढी मूल्य भनेर आलोचित नेपाल लाइफमा समेत १०–१२ गुणा माग आउने आंकलनबाट शेयरको माग रहेको कुरामा भने कुनै विवाद देखिँदैन । तर यसैलाई आधार बनाएर कम्पनीहरुलाई सहज आयको बाटो बनाउन सक्ने कुरामा सचेत भने हुनै पर्दछ ।

अन्तमा, कम्पनीहरुको पनि कानुनी, पुँजीगत संरचना र नियामक निकायहरुले तोकेको मापदण्ड पुरा गर्नुपर्ने बाध्यात्मक अवस्था होला तर विद्यमान शेयरबजार, सम्भावित लगानीकर्ता र कारोवारी, र शुभचिन्तकहरुको चासोलाई ध्यान दिनुपर्छ भन्ने हो । हुनतः विगतमा भन्दा अहिले प्रिमियम निर्धारणको लागि सूत्रगत आधार तय हुँदा एफपिओको मूल्य निर्धारण केही व्यवस्थित र लगानीकर्तामैत्री भएका छन् तर यसैलाई कम्पनीको सहज आयको माध्यम बनाउन दिनुभने हुँदैन । नेपाल जस्तो नियामक निकायहरुको दरिलो उपस्थिति र नियमन हुन नसकेको बजारमा भोलिका दिनमा विभिन्न बहानामा कम्पनीहरुले एफपिओ जारी गरेर केही शेयरधनी पोस्ने काम मात्रै नगरोस् भन्ने चासो र चिन्तालाई कम्पनीहरु, नियामक निकाय, स्वीकृति दिने निकायहरुले मनन् गर्नै पर्दछ ।
Published on Aarthiknews online on 15 Jan 2017
http://aarthiknews.com/2017/01/15/77834

Wednesday, January 11, 2017

नेपाल लाइफको एफपीओमा कति गुणा बढी आवेदन ? यस्तो भन्छन् बजारका हस्ती

काठमाडौं : नेपाल लाइफको एफपीओ यतिबेला चर्चाको शिखरमा छ । वित्तीय रूपमा निकै सबल यो कम्पनीको एफपीओमा लगानी गर्न सर्वसाधारण आतुर रहेको पनि देखिन्छ । पुस २७ देखि एफपीओ बिक्री खुला हुँदैछ । एक जनाले न्यूनतम १० र अधिकतम ३० हजार ९६० कित्तासम्म आवेदन दिन पाइनेछ । अहिले बजारमा तरलता अभावको हल्ला आइरहेको छ । सेयर बजार घट्दोक्रममा छ । बजार तल झरिरहँदा नेपाल लाइफको पनि भाउ घटेर यतिबेला तीन हजारभन्दा तल कारोबार भइरहेको छ । तर कम्पनीको समग्र अवस्था हेर्दा भने निकै मजुबत अनि आकर्षक देखिन्छ ।

प्रिमियममा प्रतिकित्ता १४ सय २५ रूपैयाँ भाउ राखिएको यो एफपीओमा कति गुणा बढीसम्म आवेदन पर्ला भनेर यतिबेला सर्वसाधारण लगानीकर्ता निकै उत्सुक अनि कौतुहल भइरहेका छन् । बजारमा तरलता साँच्चिकै अभाव हो वा होइन भनेर जाँच्नसमेत यो एफपीओले सहयोग गर्ने देखिन्छ । किन भने बजारबाट कति  अर्ब पैसा यसमा लगानी हुन्छ । त्यस आधारमा वास्तविकता अनुमान गर्न धेरै हदसम्म सहयोग मिल्न सक्छ । यही सेरोफेरोमा रहेर हामीले केही लगानीकर्ता तथा बजारलाई नजिकबाट नियालिरहेकाहरूसँग नेपाल लाइफको एफपीओमा कति गुणासम्म बढी आवेदन पर्ला भनेर सोधेका छौं । हेरौं उनीहरूको भनाई ।  

१० देखि १२ गुणासम्म पर्न सक्छ

छोटेलाल रौनियार, लगानीकर्ता एवं विश्लेषक : नेपाल लाइफको एफपीओमा १० देखि १२ गुणासम्म बढी आवेदन पर्न सक्ने देखिन्छ । यसआधारमा अब दुई महिनाभन्दा बढी अवधिसम्म ४५ अर्बदेखि ५० अर्ब हाराहारी पैसा फ्रिज हुने अवस्था छ । सेयर पर्नेले भने राम्रो लाभ लिन सक्छन् । कम्पनीको वित्तीय अवस्था निकै सबल भएकाले अहिले बजारमा कायम भाउभन्दा त्यति धेरै तल आउला जस्तो लाग्दैन । तर भोलुम ठूलो छ । बजारमा पैसा पनि अलि अभाव भएजस्तो देखिएको छ । यस कारण १० देखि १२ गुणा हाराहारीमा बढी आवेदन पर्ने अनुमान गर्न सकिन्छ । 


१० गुणा हाराहारीमा आवेदन पर्ने देखिन्छ 

अन्जनराज पौड्याल, पूर्वअध्यक्ष, स्टक ब्रोकर्स एसोसिएसन अफ नेपाल : नेपाल लाइफ एफपीओको भोलुम निकै ठूलो छ । तर पछिल्लो समय एफपीओ र आइपीओमा आकर्षण निकै बढेको छ । समता माइक्रोफाइनान्सले पनि यो फेरि प्रमाणित गरेको छ । यस आधारमा नेपाल लाइफको एफपीओमा १० गुणा हाराहारीमा आवेदन पर्न सक्ने देखिन्छ । अहिले बजारमा तरलता अभाव छ । सेयर बजार पनि घट्दोक्रममा छ । यसले गर्दा कतिपय लगानीकर्ता सशंकित भएको अवस्था छ । यी पक्षहरूका बाबजुत १० गुणा चाहिँ पर्छ नै जस्तो लाग्छ । 

१० गुणा बढी पर्छ

बच्चुराम रिमाल, महासचिव, नेपाल इन्भेस्टर्स फोरम : अहिलेको समग्र पक्ष विचार गर्दा नेपाल लाइफको एफपीओमा १० गुणाभन्दा बढीको आवेदन पर्छ जस्तो लाग्छ । कम्पनी राम्रो छ । आधारभूत सबै वित्तीय सूचक मजबुत छन् । बजारमा तरलता अभावको हल्ला पिटाइए पनि वास्तविकरूपा त्यस्तो देखिंदैन । जति तरलता अभाव भने पनि प्राय सबै बैंक तथा वित्तीय संस्था यो एफपीओका लागि पैसा दिन तयार देखिएका छन् । रिपो बिक्री नभएकाले बैंकहरूले मिलेमतोमा ब्याजदर बढाएका हुन जस्तो देखिएको छ । यस आधारमा यो एफपीओमा राम्रै पैसा लगानी हुनेछ । 

१० देखि १२ गुणासम्म पर्छ 

दिलिप मुनंकर्मी, लगानीकर्ता एवं विश्लेषक : बजारको समग्र पक्ष अध्ययन गर्दा नेपाल लाइफको एफपीओमा १० देखि १२ गुणा बढीसम्म आवेदन पर्ने देखिन्छ । यसभन्दा बढी चाहिँ पैसा आउला जस्तो लाग्दैन । किन भने विगतमा चार हजारभन्दा माथि पुगेको यो कम्पनीको भाउ अहिले तीन हजार रूपैयाँभन्दा तल झरेको छ । सेयर बजार पनि घट्दोक्रममा छ । थुप्रै कम्पनीको हकप्रद खुलेको छ । हकप्रदमा खर्च नगरी प्रिमियममा एफपीओ किन्ने अवस्था हुँदैन । अर्कोतिर बजारमा तरलता केही अभाव भएको अवस्था छ । पुस मसान्तमा बैंकको साँवाब्याज भुक्तानी अनि कर तिर्नुपर्ने हुन्छ । यी सबै पक्ष मनन् गर्दा नेपाल लाइफको एफपीओमा १० देखि १२ गुणाभित्रमा आवेदन पर्न सक्छ । 

Published on Nepalipaisa online on 9 Jan 2017
http://nepalipaisa.com/NewsDetail.aspx///id/15489

अर्थमन्त्री र गभर्नरज्यू, कति छ बजारमा पैसा स्पष्ट पारिदिनुपर्यो

काठमाडौं : अर्थमन्त्री र गभर्नरज्यू, केही महिना अघिसम्म निक्षेपमा २–४ प्रतिशत ब्याज पाउन पनि ग्राहकले रोइकराइ गर्नुपरेकामा अहिले बैंकहरूले ११.११% सम्म ब्याज घोषणा गर्न थालेका छन् । बचतकर्ता वा ब्याजबाट जीवन निर्वाह गर्नेका लागि यो सुखद् खबर अनि राम्रो अवसर हुनसक्छ । तर सात प्रतिशत हाराहारीमा ऋण लिएर उद्योग व्यवसाय तथा कारोबार गर्नेहरूले अहिले १० प्रतिशत भन्दा बढीको ब्याज कसरी व्यवस्थापन गर्ने ? अनि, त्यसले अर्थतन्त्रमा कस्तो असर पर्नेछ, यसतर्फ विशेष गरी अर्थमन्त्री र गभर्नरलगायतका सरोकारवालाले पक्कै राम्ररी बुझ्नुपर्ने हो । १० प्रतिशतभन्दा बढी ब्याजदर ठीक होइन कि भन्ने मेरो बुझाइ हो ।

ब्याजदर वृद्धिको मुख्य कारण अहिले तरलता अभावलाई औंल्याइएको छ । बैंकहरू बचत बढ्न नसकेको र ऋणको माग निकै बढी भएकाले लगानीयोग्य पुँजीको अभावमा ब्याज बढाउन बाध्य भएको बताइरहेका छन् । हुन् त बैंक तथा वित्तीय संस्थाले आफूसँग उपलब्ध बचतको निश्चित प्रतिशत अर्थात करिब ८० प्रतिशतमात्र लगानी गर्न सक्छन् । अनि प्रायःले अहिले त्यस सीमाको आसपास ऋण लगानी गरिसकेका छन् । यस्तो अवस्थामा उनीहरुले या त ऋण लगानी रोक्नुपर्ने वा महँगोमा भए पनि बचत लिनुपर्ने बाध्यात्मक अवस्थामा छन् । प्रायः बैंक तथा वित्तीय संस्थाले अहिलेको अवस्थामा ऋण प्रवाह नै बन्द गरेका छन् भने केहीले निकै महँगोमा बचत संकलन गरेर ऋण प्रवाह गरेका छन् ।

बचतकर्तालाई यसको सकारात्मक प्रभाव भएता पनि समग्र अर्थतन्त्रमा नकारात्मक असर पर्छ कि भन्ने पनि आशंका रहेको छ । एकातिर ऋण पाउन नसकिएको अवस्था र लिएको ऋणमा समेत निकै बढी व्याज तिर्नुपर्दा व्यापारव्यवसाय, उद्योग र लगानीको लागत निकै बढ्नेछ भने अर्कोतर्फ अहिलेकै अवस्था विद्यमान रहेमा महँगो व्याजमा समेत ऋण नपाइने आशंका बढ्न थालेको छ । यसले गर्दा लगानी योजना जोखिममा पर्ने अवस्था छ । बजारमा तरलता समस्याको सिकार अरू क्षेत्रभन्दा पुँजी बजार बढी भएको छ । बढ्दो ब्याजदरका कारण पुँजी बजारबाट रकम बैंक बचतमा फर्किन थाल्दा झन् समस्या भएको छ ।

हकप्रद, बोनस र एफपीओले बढेको सेयरको आपूर्ति थप बढेर मूल्य घटाउन सघाएको छ भने अर्कोतिर सेयर मूल्य घट्दा सेयर धितो कर्जा उपभोग गरिरहेका लगानीकर्ता र कारोबारीले थप सेयर धितो राख्ने वा कर्जा चुक्ता गर्ने भन्ने दुविधामा पर्न थालेका छन ।् जसले थप सेयर दिएर भए पनि कर्जा उपभोग गर्ने जमर्को गरेका छन् उनीहरू महँगो ब्याजको सिकार भएका छन् । यसर्थ, अहिले अर्थतन्त्रको ऐना मानिने पुँजी बजार बैंक तथा वित्तीय संस्थाको चर्को ब्याजको मारमा परेका छन् ।

हामीले थप नबुझेको बजारमा तरलताको अवस्था हो । नेपाल राष्ट्र बैंक तरलता समस्या छैन, बैंक तथा वित्तीय संस्थामा अझै ५० अर्बभन्दा बढी लगानीयोग्य रकम छ भनिरहेको छ । अर्कोतिर बैंकहरू भने लगानी गर्ने रकम नभएको जिकिर गरिरहेका छन् । यस्ता परस्पर विरोधी भनाईले लगानीकर्ता झन् अन्योलमा परेका छन् । चारपाँच वर्ष पहिले पनि सरकारले धेरै रकम ढुकुटीमा थन्क्याउँदा बजारमा अहिलेको भन्दा बढी नगदको हाहाकार भएको थियो । हो, त्यो बेलाको परिस्थिति अहिले भन्दा नाजुक थियो, राष्ट्र बैंकले समेत आवश्यकता अनुसार नगद उपलब्ध गराउन सकेको थिएन ।

हामीले बचतमा भएको रकम पाउनसमेत कठिन थियो । मुद्दति र बचतमा १२ प्रतिशतभन्दा बढी ब्याज थियो भने बैंकले कल खातामा समेत १० प्रतिशतमाथि ब्याज दिन्थे । त्यसैले (अर्थमन्त्री, गभर्नरलगायत सरोकारवाला) समयमा नै तरलताको यथार्थ अवस्था पत्ता लगाएर आवश्यक जानकारी र नियमन नगर्ने हो भने अवस्था झन् भयावह हुन सक्ने देखिन्छ । यसैसन्दर्भमा राष्ट्र बैंकले रिपो जारी गरेर केही रकम बजारमा पठाउने प्रयास नगरेको पनि होइन, तर यो सुविधा उपभोग निकै कम बैंक तथा वित्तिय संस्थाले मात्र गरे ।

तर यसले समस्या समाधानको कुनै संकेतसम्म नहुनु बरु तरलता वा लगानीयोग्य पुँजी अभावको त्रास झन् गहिरो हुँदै गएको देखिन्छ । हाम्रो बुझाईमा राष्ट्र बैंकले अपनाएको उपाय विद्यमान समस्या समाधानका लागि अनुपयुक्त रहेको वा बैंकहरूले संस्थागत स्वार्थका कारण उपलब्ध विकल्प स्वीकार नगरेको जस्तो देखिन्छ । बैंकहरूकै भनाईलाई आधार मान्ने हो भने राष्ट्र बैंकले उपलब्ध गराएको रिपोको रकम बचतका रुपमा गणना गर्न नपाइने वा बचत र ऋणको अनुपात (सिडि रेसियो) व्यवस्थापनमा गणना गर्न नपाइने हुँदा लगानी क्षमता वृद्धिमा सहयोग पुग्दैन ।

यदि यो साँचो हो भने राष्ट्र बैंकले अनिवार्य नगद मौज्दातको प्रतिशत वा सिडि रेसियोमा आवश्यक पुनरावलोकन गरेर भएपनि विद्यमान असहजता र अन्योल चिर्नै पर्दछ । अन्यथा अर्थतन्त्र र त्यसका अंगहरू विशेषगरी पुँजी बजार, उद्योगव्यवसाय, व्यापार सबै प्रभावित भएर नकारात्मक दिशातर्फ लाग्न सक्छ । अन्तमा, नेपाल राष्ट्र बैंक वा तालुक अर्थ मन्त्रालयले समग्र अर्थतन्त्र र बजार सन्तुलनका लागि नेपालका बैंक तथा वित्तीय संस्थाको बचत, ऋण लगानी, थप लगानी क्षमता, तरलताको अवस्था सम्बन्धमा विस्तृत अध्ययन गरेर उपयुक्त उपायको पहिचान तथा कार्यान्वयन गर्न आवश्यक देखिन्छ ।

Published on Nepalipaisa online on 11 Jan 2017
Source: http://nepalipaisa.com/NewsDetail.aspx///id/15506

Monday, January 2, 2017

म्युचुअल फन्ड कम्पनीले चाहेमा बजारको गति परिवर्तन गर्न सक्छन्, तर किन हुँदैछन् गुमनाम

मंसिरदेखि ओरालो लागेको सेयर बजार पुसको १३ गतदेखि बल्ल केही थामिएको अवस्था छ । हुनतः अझै पनि ढुक्क हुने अवस्था छैन तर बजारको स्वभावले केही आशा भने पक्कै जगाएको छ । मंसिर १ गते १६९९ विन्दुमा रहेको नेप्से सूचक १४०० मुनिसम्म झरेर अहिले फेरि १४८० अंक माथि आइपुगेको छ । यस अवधिमा धेरै लगानीकर्ताले विविध कारणले परलमूल्य भन्दा कममा सेयर बेचेर करोडौं रूपैयाँ घाटा व्यहोरेका होलान भने केहीले किनबेच गरेर सेयर कित्ता बढाएका हुन सक्छन् । लगानी गरेर सम्पत्ति बढाउन (वेल्थ माक्सिमाइजेस) को उद्देश्य राखेका लगानीकर्ताले घट्दो बजारमा सस्तोमा राम्रा कम्पनीको सेयर खरिद गरेर पक्कै पनि भविष्यको लागि मुनाफा र धनआर्जनको सुनिश्चितता गरेका होलान् । कारोबारीलाई भने यो समय निकै कठिन भएको हुनसक्छ । तैपनि टाठाबाठाले केही कमाएका पनि होलान् । 

लगानीकर्ता हुन् वा कारोबारी जसले सेयर सञ्चित (होल्ड) गरेर बसेका छन्, उनीहरुमध्ये धेरै कमको मात्र पोर्टफोलियो हरियो बाँकी होला नभए धेरैको अवस्था कति प्रतिशतले रातो भन्ने नै हो । यसरी सेयर सञ्चित गर्ने लगानीकर्ता वा कारोबारीको अहिलेको समस्या भनेको बेचौं निकै घाटा हुन्छ र सामान्यतः लगानी वा कारोबार घाटा खान गरिँदैन्, थप किनौं भने पैसा छैन । ऋण नै लिउँ भने पनि सेयरको मूल्य घटेकाले मात्र होइन बैंकमा भनिएको तरलता अभावले सहज ऋण पाउन निकै मुस्किल छ । त्यसैले कारोबारीले अब बजार बढ्ने अवस्था पर्खिनुको विकल्प छैन । थप लगानी गर्न चाहनेले अनौपचारिक क्षेत्रबाट ऋण लिने वा बजार केही बढेपछि वा तरलतामा केही सहज भएपछि बैंकबाट थप ऋण लिनुपर्ने अवस्था छ ।

यी त भए सामान्य लगानीकर्ता वा कारोबारीको अवस्था, तर अहिले बजारमा विद्यमान म्युचुअल फन्डको अवस्था के कस्तो होला त ? धेरैको जिज्ञासाको विषय पनि यही देखिन्छ । किनभने यिनीहरुसँग लगानीका लागि ठूलो रकमको साथै प्राथमिक सार्वजनिक निष्कासन (आइपीओ) मा आरक्षणका साथै कारोबारमा समेत छुट पाउँदै आएका छन् । म्युचुअल फन्डहरू बजारबाट सानोसानो रकम संकलन गरी विभिन्न प्रकारका लगानी उपकरणमा लगानी गरेर लगानीकर्ताको सम्पत्ति बढाउने उद्देश्य सहित स्थापित भएका हुन् । यिनीहरू विशेषगरी थोरै रकम भएका तर सेयरमा सीधै लगानी गर्न असमर्थ साना लगानीकर्ता लक्षित हुन्छन् । यिनीहरुले लगानी गर्ने भनेको सेयर, डिबेन्चर÷ऋणपत्र, मुद्दतिमा बचत वा अन्य सम्पत्ति नै हुन् । यिनीहरू सदैव उपलब्ध रकमको उच्चतम प्रतिफल आउने गरी लगानी गर्न लागिपर्छन् । 

यी कम्पनीहरूले प्रकाशित गरेको मंसिर मसान्तको विवरण हेर्दा विद्यमान म्युचुअल फन्डहरूको बैंक मौज्दात हेर्दा लगानी गर्न डराएका वा जोखिम लिन नचाहेका हुन् कि जस्तो पनि देखिन्छ । भर्खरै बजारमा आएकाले नबिल इक्विटी फन्डसँग सबैभन्दा बढी ९४.४७ करोड रुपैयाँ बैंकमा छ, जुन स्वभाविकै पनि हुन सक्छ । तर पुरानामध्ये सबैभन्दा बढी नबिल व्यालेन्स फन्ड १ ले करिव ४६.४७ करोड रुपैयाँ र सबैभन्दा कम लक्ष्मी भ्यालु फन्डले करिब १५ करोड रूपैयाँ बैंकमा निक्षेप राखेको छ ।

अहिले बजारमा रहेका सबै म्युचुअल फन्डहरुले गरी लगानीकर्ताबाट कुल ६ अर्ब ५० करोड रूपैयाँ संकलन गरेका छन् । यी कोषमध्ये करिब ३१८.९६ करोड रुपैयाँ (जोखिम व्यवस्थापनका लागि आवश्यक तरलता समेत) अर्थात् औसत करिब ५८.७६% रकम बैकको वचत खातामा रहेको छ (हेरौं तालिका १) । यसरी बैंकको वचत खाताको साथै यिनीहरुले उल्लेख्य रकम मुद्दति खातामा समेत राखेका छन् । लगानी व्यवस्थापनका हिसाबले कोषको निश्चित प्रतिशत न्यूनतम प्रतिफल आउने गरी मुद्दतिमा राख्नुलाई केही हदसम्म ठीकै मान्न सकिएला तर ५८% हाराहारी रकम बचत खातामा थन्क्याउनुलाई कति जायज मान्न मिल्ला ?

तालिका १ : हाल सञ्चालनमा रहेका म्युचुअल फन्डहरू, तिनको कोषको आकार र बैंकमा मौज्दात (मुद्दति बाहेक)

अहिले कायम म्युचुअल फन्डहरुमध्ये मंसिर मसान्तमा प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य सबैभन्दा बढी सिद्धार्थ इन्भेष्टमेन्ट ग्रोथ स्कीम १ को २५.३७ रुपैयाँ र सबैभन्दा कम ग्लोबल आईएमई समुन्नत योजना १ को ९.३४ रुपैयाँ रहेको छ । यिनीहरुको औसत प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य १५.४० रुपैयाँ रहेको छ । (हेरौं तालिका २) 

तालिका २ : मंसिर मसान्तमा म्युचुअल फन्डहरूको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य


हुनतः गत कात्तिकको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य सबैभन्दा बढी सिद्धार्थ इन्भेष्टमेन्ट ग्रोथ स्किमको २८.४१ रुपैयाँ र सबैभन्दा कम नबिल इक्विटी फन्डको ९.८१ रुपैयाँ थियो । ( पढौं तालिका ३) ।

तालिका ३ : मंसिर मसान्त र कात्तिक मसान्तको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्यको तुलनात्मक अवस्था

गत पुस १४ वा १३ गते कारोबार भएको मूल्यको आधारमा यी म्युचुअल फन्डहरुको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्यलाई तुलना गरेर हेर्ने हो भने सबैभन्दा बढी नबिल ब्यालेन्स फन्ड १ को ११.२५% ले र सबैभन्दा कम नबिल इक्विटी फन्डको ०.८१ % ले घटेको देखिन्छ । कात्तिकको तुलनामा मंसिरमा औसतमा ८.८९% ले म्युचुअल फन्डको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य घटेको छ । यदि म्युचुअल फन्डमा लगानी गर्ने हो भने लगानीका दृष्टिकोणले कुन चाहिँ बढी फाइदाजनक होला त ? यसको लागि बजार मूल्य र प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्यको तुलनामा बढी छुट भएको तुलनात्मक रुपमा बढी फाइदाजनक हुन्छ ।

उपलब्ध सातमध्ये सबैभन्दा बढी बजार मूल्य सिद्धार्थ इन्भेष्टमेन्ट ग्रोथ स्किम १ को २३.७२ रुपैयाँ र सबैभन्दा कम ग्लोबल आईएमई समुन्नत योजना १ को १०.३० रुपैयाँ रहेको छ । तर प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्यको तुलनामा १८.११ % कम बजार मूल्यको आधारमा सिद्धार्थ इक्विटी ओरियन्टेड फन्ड सबैभन्दा सस्तो वा लगानीको पहिलो प्राथमिकतामा रहेको छ भने सबैभन्दा महँगो १०.२८ % बढी बजार मूल्यको साथ ग्लोबल आईएमई समुन्नत योजना १ रहेको छ ।

तालिका ४ : मंसिर मसान्तको प्रति इकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य र बजार मूल्यको तुलनात्मक अवस्था


निष्कर्षमा के भन्न सकिन्छ भने म्युचुअल फन्डहरुले पनि लगानीकर्ता वा कारोबारीको रुपमा लगानी र मुनाफा गर्ने हुन् र उनीहरुको पनि मुख्य लगानीको क्षेत्र भनेको सेयर त्यो पनि दोस्रो बजारमा खरिदबिक्री नै हो भन्ने प्रस्ट हुन्छ । तुलनात्मकरूपमा आमलगानीकर्ता वा कारोबारीको तुलनामा उनीहरुसँग तुलनात्मक रुपमा ठूलो कोष हुने अनि नियमित ठूलो रकमको कारोबार गर्न सक्ने हुँदा सेयर दलालको प्राथमिकतामा पर्ने गरेको देखिन्छ । यस्ता कम्पनीको पहुँच ठूलो हुने तथा कानुनी रुपमा समेत केही सुविधा प्राप्त गरेकाले कारोबारमा सहज र कम मूल्य पर्ने निश्चित छ ।

यसकारण पनि बजारमा यिनीहरुको महत्वपूर्ण र हस्तक्षेपकारी भूमिका रहनेमा दुईमत छैन । यिनीहरुले चाहेमा बजारको धारलाई परिवर्तन गर्न र मार्गनिर्देश गर्न सक्ने अवस्था छ । तर पनि मंसिरदेखि आजसम्म बजारमा देखिएको अनिश्चितता र अप्राकृतिक उतारचढाबलाई नियन्त्रित दिशामा हिँडाउन यिनीहरुको उल्लेख्य भूमिका देखिएको छैन । यतिमात्र होइन, केही म्युचुअल फन्डले धमिलो पानीमा माछा मार्ने प्रवृत्ति देखाएका आवाजसमेत उठनुले म्युचुअल फन्ड कम्पनीहरूप्रति आमलगानीकर्ताको धारणा नकारात्मक हुँदै गएको अवस्था छ । यिनीहरुसँग उपलब्ध कोषको केही हिस्सा मात्र पनि बजारलाई सकारात्मक दिशा दिन परिचालित गरिएको भए बजारले यतिबेला अर्कै उचाइ लिने निश्चित थियो ।

साथै, यी कम्पनीहरूको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य पनि बढ्ने सुनिश्चित थियो । तर दुर्भाग्य यिनीहरुको प्रतिइकाई खुद सम्पत्तिको मूल्य औसतमा १.५० रुपैयाँ अर्थात् ८.८९ % ले घटेको छ । अब पुसको बाँकी आधा महिनामा यिनीहरुले बजारको विकास र विस्तारका लागि के कस्तो भूमिका निर्वाह गर्नेछन् त्यो हेर्न बाँकी नै छ, तर आशा गरौं म्युचुअल फन्ड कम्पनीहरूले पनि जानाजान आफ्नो सम्पत्ति घटाउन अग्रसर हुनेछैनन्

यस्तो छ म्युचुअल फन्डको लगानीसम्बन्धी कानुनी प्रावधान 

परिच्छेद – ८ दफा -३६ , लगानीको सिमा (१) योजना व्यवस्थापकले प्रत्येक योजनाको रकम लगानी गर्दा देहाय बमोजिमको सिमा भित्र रहि गर्नु पर्नेछ :
क) कुनै एक संगठित सस्थाको साधारण शेयरमा त्यस सस्थाको कुल चुक्ता पूजीको दश प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि , 
ख) कुनै एक संगठित सस्थाले निष्कासन गरेको अग्राधिकार शेयर वा डिबेन्चरको बिस प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि , 
ग) कुनै एक संगठित सस्थाको धितोपत्र योजनाको कुल रकमको दश प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि, 
घ) अन्य सामुहिक लगानीकोष अन्तर्गतको योजनामा आफ्नो योजनाको बिस प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि, 
ङ) बैक निक्षेपमा योजनाको कुल सम्पतिको दश प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि, 
च) मुद्रा बजार उपकरणमा योजनाको कुल सम्पतिको दश प्रतिशत भन्दा बढी नहुने गरि । 

बिस्तृत विवरणको लागि सेबोनको वेबसाइटमा उपलब्ध सामुहिक लगानी कोष नियामावली २०६७ हेर्नु होला |
तथ्यांकहरू सम्बन्धित म्युचुअल फण्डहरूकाे मंसिरमा प्रकासित विवरण र नेप्सेकाे वेबसाइटबाट लिइएकाे हाे ।

Published in Nepali Paisa online on 2 Jan 2017, http://nepalipaisa.com/NewsDetail.aspx///id/15433