Sunday, July 29, 2018

शिवम् सिमेन्टको सार्वजनिक निष्कासनमा लगानी गर्ने वा नगर्ने ?

शिवम् सिमेन्ट लिमिटेडले प्रिमियम मूल्यमा साधारण शेयर अर्थात आईपीओ जारी गर्ने अनुमति पाएको छ ।
शिवम् ले उद्योग प्रभावित क्षेत्र मकवानपुरवासीका लागि प्रतिकित्ता ३ सय र सर्वसाधारणका लागि प्रत्तिकित्ता ४ सय रुपैयाँका दरले साधारण शेयर जारी गर्ने अनुमति पाएको हो । सिमेन्ट उद्योगको इतिहासमा पहिलोपल्ट स्थानीय र सर्वसाधारणका लागि साधारण शेयर जारी गर्ने शिवम् पहिलो उद्योग हो ।
शिवमले स्थानीय वासिन्दाका लागि कुल जारी पूँजीको २ प्रतिशत अथवा ८ लाख ८० हजार कित्ता शेयर हाल निष्काषन गरिरहेको र आम सर्वसाधारणका लागि १० प्रतिशत अर्थात ४४ लाख कित्ता शेयर जारी गर्न लागेको छ ।

कम्पनी कस्तो हो ?

शिवम सिमेन्ट चुनढुंगा उत्खनन् र प्रशोधन गरी अत्याधुनिक प्रविधिजडित प्लाण्ट एण्ड मेसिनरीबाट उच्च क्वालिटीको क्लिङकर तथा विभिन्न ग्रेडका सिमेन्ट उत्पादन तथा बिक्री वितरण गरी मुनाफा कमाउने उदेश्यले वि.सं. २०६० जेठ १३ गते स्थापना भएको हो ।
स्थापना हुँदा प्राइभेट लिमिटेडको रुपमा स्थापित यो कम्पनी २०७२ साउन ८ गते कम्पनी रजिष्ट्रारको कार्यालयमा पब्लिक लिमिटेडको रुपमा रुपान्तरण भई सञ्चालन हुँदै आएको छ ।
कम्पनीको कारखाना मकवानपुरको हटियामा छ । यस कम्पनीले सन् २०११ देखि ओपीसी ग्रेडको सिमेन्ट उत्पादन गर्न थालेको हो । शिवम सिमेण्टस्ले आव २०७३/०७४ मा ३ लाख ५७ हजार ८९७ मेट्रिक टन क्लिंकर तथा ५ लाख ४७ लाख ४२० मेट्रिक टन ओपीसी सिमेन्ट उत्पादन गरी बिक्री वितरण गरेको छ । सिमेन्ट उत्पादनको लागि कम्पनीमा दैनिक ३ हजार टन सिमेन्ट र १९ सय टन क्लिंकर उत्पादन गर्नसक्ने प्लान्ट रहेको छ ।

पूँजी संरचना

कम्पनीको अधिकृत पूँजी २०७१/७२ मा ४ अर्बबाट बढेर हाल ७ अर्ब रहेको छ । जारी पूँजी २०७१/७२ मा १ अर्ब ५० करोड थियो । २०७२/७३ र २०७३/७४ मा ५ अर्ब र २०७४/७५ मा ४ अर्ब ४० करोड रहेको छ । चुक्ता पुँजी भने २०७१/७२ मा १ अर्ब २५ करोड थियो । चुक्ता पूजी २०७२/७३ मा २ अर्ब, २०७३/७४ मा २ अर्ब ५० करोड हुँदै २०७४/७५ को चैतसम्ममा ३ अर्ब ८७ करोड २० लाख पुगेको छ ।
प्रस्तावित ५२ करोड ८० लाखको सार्वजनिक निष्कासन पश्चात् कम्पनीका चुक्ता पुँजी ४ अर्ब ४० करोड पुग्नेछ । प्रक्षेपित लगानी विवरण अनुसार अहिले पूँजी बढाएपछि आव २०७६/७७ सम्म कम्पनीको लागि पूँजी वृद्धि आवश्यक हुनेछैन् ।

व्यवसायको अवस्था

स्थापना हुँदा शिवम्को दैनिक सिमेन्ट उत्पादन क्षमता ७०० सय टन  थियो । उद्योगले उत्पादन क्षमता बढाएर हाल ३ हजार टन पुर्‍याएको छ ।
कम्पनीले सार्वजनिक गरेको विवरण अनुसार कम्पनीको उत्पादन बिक्री उल्लेख्य दरमा बढेको छ । आव २०७१/७२ मा ३ अर्ब ८७ करोड रुपैयाँको सिमेण्ट र क्लिंकर विक्री भएकोमा २०७३/७४ मा यो रकम ७ अर्ब ३६ करोड पुगेको छ ।
चैतमसान्तसम्म बिक्रीबाट ७ अर्व १० करोडको आम्दानी गरेको कम्पनीले २०७४/७५ मा १० अर्व ८ करोडको बिक्री हुने प्रक्षेपण गरेको छ । यसरी कम्पनीको व्यवसायको आकार विगत केही वर्षमा उल्लेख्य मात्रामा बढेको देखिन्छ । आव २०७६/७७ मा बिक्रीबाट १२ अर्व ६० करोड आम्दानी हुने अपेक्षा गरेको छ ।

सार्वजनिक निष्कासन र संकलित रकमको उपयोग

कम्पनीलाई उद्योग प्रभावित स्थानीय वासिन्दा र सर्वसाधारणको लागि प्रिमियम मूल्यमा सार्वजनिक निष्कासन विधिबाट शेयर जारी गर्न नेपाल धितोपत्र बोर्डले २०७५ असार ७ गते स्वीकृत दिएको छ ।
कम्पनीले प्रिमियम गणना गर्दा (क) पूँजीकृत भएको आम्दानी अनुसार आएको रु. २४८.९८, (ख) प्रतिशेयर खुद सम्पत्तिको मूल्य (नेटवर्थ)को आधारमा हुने रु. १५९.६६, र (ग) डिस्काउन्टेड नगद प्रवाह विधिबाट आएको रु. ९३२.९१ को आधारमा औसत हुने रु. ४४७.१८ को आधारमा स्थानीयलाई अंकित मूल्यमा रु. २०० प्रिमियम थप गरी रु. ३०० मा र सर्वसाधारण इच्छुक लगानीकर्ताहरुका लागि रु. ३०० प्रिमियम थप गरी रु. ४०० मा सार्वजनिक निष्कासन गरेको छ ।
हाल उद्योग रहेको मकवानपुर जिल्लाका स्थानीय वासिन्दाले २०७५ साउन १३ बाट भदौ ११ गते भित्र रु. ३०० का दरले कम्तीमा १० किता र बढीमा १० हजार कित्ताका लागि सी–आश्वा प्रणाली तथा मकवानपुर जिल्लाका विभिन्न स्थानमा २८ वटा संकलन केन्द्रहरु मार्फत आवेदन गर्न सक्ने व्यवस्था गरिएको छ । सर्वसाधारणका लागि केही समयपछि प्रिमियमसहित रु. ४०० का दरले शेयर जारी हुनेछ । 
प्रस्तावित निष्कासनपछि कम्पनीमा स्थानीयको २ प्रतिशत, अन्य सर्वसाधारणको १० प्रतिशत र विद्यमान लगानीकर्ताहरुको ८८ प्रतिशत हिस्सा कायम हुनेछ । 
कम्पनीले स्थानीयलाई ८ लाख ८० हजार किता शेयर प्रिमियम मूल्यमा बिक्री गरेर २६ करोड ४० लाख रुपैयाँ तथा सर्वसाधारणलाई ४४ लाख किता शेयर बिक्री गरेर रु. १ अर्ब ७६ करोड गरी जम्मा २ अर्ब २ करोड ४० लाख रुपैयाँ संकलन गरी विभिन्न बैंकबाट लिइएको कर्जा चुक्ता गर्ने र थप उत्पादन क्षमता विस्तार गर्ने कार्ययोजना रहेको जनाएको छ ।

आधारभूत रुपमा कम्पनीको वित्तीय अवस्था

कम्पनीको बढ्दो व्यवसायको आधारमा लगानीका लागि उपयुक्त देखिएको अवस्थामा प्रस्तुत वित्तीय विवरण केलाउँदा निम्न अनुसारको अवस्था देखिन्छ :
१) प्रतिशेयर आम्दानी (इपीएस): विगत तीन वर्षको औसत प्रतिशेयर आम्दानी ३४.८५ रुपैयाँ देखिन्छ भने चालु आवमा २६ रुपैयाँ तथा यसपछि पनि ३० रुपैयाँभन्दा बढी प्रति शेयर आय हुने अनुमान गरिएको छ । आम्दानीको आधारमा कम्पनीलाई राम्रै मान्न सकिन्छ । 
२) नेटवर्थः कम्पनीले आम्दानीको ठूलो हिस्सा सञ्चित जगेडामा राख्ने गरेको उसको नेटवर्थले देखाएको छ । यसको विगतको औसत नेटवर्थ रु १५० माथि रहेकोमा आगामी दिनमा अझ बढेर रु. २०० माथि हुने अनुमान कम्पनीले गरेको छ । यसले खुद सम्पत्ति राम्रो रहेको देखिन्छ भने भविष्यमा आवश्यकता परेको अवस्थामा कम्पनीले आन्तरिक रुपमा पूँजी व्यवस्थापन गर्ने क्षमता राख्नेछ । 
३) मूल्य आम्दानी अनुपात (पीई): कम्पनीको शेयर धितोपत्र बजारमा कारोबार भइनसकेको आधारमा यसको वास्तविक मूल्य आम्दानी अनुपात निस्कदैन । तर सार्वजनिक निष्कासनको मूल्यको आधारमा पीई गणना गर्दा स्थानीयको लागि १० र सर्वसाधारणको लागि १४ हुने देखिन्छ । सामान्यरुपमा हेर्दा तोकिएको मूल्य ठिकै देखिन्छ । सामान्यतः पिई १० सम्मलाई सस्तो, ११ देखि १५ लाई ठिकै मान्ने प्रचलन रहेको छ ।
४) लाभांश भुक्तानी : कम्पनीले आम्दानीको ठूलो हिस्सा सञ्चितकोषमा राख्ने र लगातार उत्पादन क्षमता विस्तार गरेको हुँदा उसको विगतको लाभांश भुक्तानी अनुपात (डिभिडेण्ड पेआउट रेसियो) रहेक वर्ष झण्डै १०.५३ प्रतिशत हाराहारीमा रहेको देखिन्छ भने आव २०७४/७५ को लागि प्रस्तावित लाभांश १० प्रतिशत र २०७५.७६का नाफाबाट प्रस्तावित गरेको लाभाँस १५ प्रतिशत हेर्दा लगानी गरेको पहिलो वर्षमा नै २५ प्रतिशत लाभांश वितरण गर्ने प्रक्षेपण गरेको देखिन्छ । 
५) लगानीमा प्रतिफल : डिभिडेन्ड यिल्ड अर्थात् लागतको आधारमा वास्तविक भुक्तानी प्राप्त प्रतिफल स्थानीयले ८ प्रतिशत र सर्वसाधारणले  ६ प्रतिशतको दरमा पाउने देखिन्छ । यो भने केही कम हो, तर कम्पनीको वास्तविक आम्दानी र आवश्यकताका आधारमा लाभांश दरमा परिवर्तन भएसँगै प्रतिफल दरसमेत घटबढ हुने सम्भावना रहन्छ ।
६) मूल्य र किताबी मूल्य अनुपात : बजारमा कारोवार नभएको अवस्थामा कम्पनीबाट प्रस्तावित मूल्यलाई आधार बनाउँदा स्थानीयको लागत र किताबी मूल्य अनुपात (पिवी रेसियो) १.८८ देखिन्छ । सर्वसाधारणले किताबी मूल्यको २.५१ गुना मूल्य तिर्नुपर्नेछ । सामान्यतः २ गुनासम्मको किताबी मूल्यलाई स्वभाविक मूल्यका रुपमा लिने गरिन्छ ।
तालिकाः कम्पनीको विगतको र प्रस्तावित वित्तीय विवरणको आधारमा आधारभूत पक्षहरु
विवरण
७१/७२
७२/७३
७३/७४
७४/७५
७५/७६
७६/७७
औसत
प्रतिशेयर आम्दानी (इपिएस)
३३.२३
३८.८९
३२.४५
२६.००
३२.५७
४२.१६
३४.२२
लाभांस
१०.५३
१०.५३
१०.५३
१०.५३
१५.००
२०.००
१२.८५
लाभांस भुक्तानी प्रतिशत
३१.६९
२७.०८
३२.४५
४०.५०
४६.०५
४७.४४
३७.५३
लगानीमा प्रतिफल
क) स्थानीय
३.५१
३.५१
३.५१
३.५१
५.००
६.६७
५.०६
ख) सर्वसाधारण



२.६३
३.७५
५.००
३.७९
प्रति शेयर खुद सम्पत्ति (नेटवर्थ)
११९.५६
१४४.५३
१५९.६६
१८७.९१
२०९.९५
२३७.११
१७६.४५
मूल्यआम्दानी अनुपात
क) स्थानीय



११.५४


११.५४
ख) सर्वसाधारण



१५.३८


१५.३८
मूल्य र कितावी मूल्य अनुपात (पिवी रेसियो)
क) स्थानीय



१.८८


१.८८
ख) सर्वसाधारण



२.५१


२.५१

जोखिम तथा विचारणीय पक्षहरु

समग्रमा विगतको र प्रक्षेपित आधारभूत पक्षहरुलाई मनन गर्दा शिवम् सिमेन्टको शेयर खरिद गर्न उपयुक्त नै देखिन्छ । कम्पनीले पनि वित्तीय जोखिम नरहेको जनाएको छ ।
तर उद्योग मूलत प्राकृतिक स्रोतमा निर्भर हुँदा चुनढुंगा उत्खनन कार्यमा समस्या उत्पन्न हुँदा र अन्य कच्चा पदार्थहरु आइरन ओर, कच्चा फलाम, माटो, जिपसम आदि पदार्थहरुको अभाव भएको अवस्थामा कम्पनी जोखिममा रहनेछ । यसको साथै क) उत्पादन तथा सेवाको बजार स्थिति र यसमा आउने परिवर्तनबाट हुने जोखिम, ख) विदेशी विनिमयको जोखिम, ग) कर, भन्सार, उपकरणहरु आयातमा कुनै पनि नीतिगत परिवर्तन भएमा तथा छिमेकी मुलुकहरुबाट उत्पादन हुने सिमेन्ट आयातमा कुने नीतिगत परिवर्तन हुन गएको अवस्थामा हुने जोखिम, घ) प्रविधिको परिवर्तनबाट हुने सक्ने जोखिम, ङ) दैवी प्रकोप तथा काबुबाहिरको परिस्थीति उत्पन्न भै चुनढुङ्गा उत्खननमा हुन सक्ने जोखिम, च) देशको राजनैतिक अस्थिरताबाट आउन सक्ने खालका जोखिमहरु आउन सक्नेछन् ।
भविष्यमा पूँजीबजारको अवस्थामा आउने उतारचढावबाट शेयरको मूल्यमा पर्न सक्ने जोखिम त रहने नै छ । कम्पनीको वित्तीय पक्षहरु स्वस्थ रहँदा रहँदै पनि स्थानीय प्राकृतिक स्रोतमा स्थानीयको अग्राधिकार र सहभागितालाई आत्मसात गरेको संवैधानिक व्यवस्थाका कारण उद्योग प्रभावितका लागि तोकिएको शेयरमूल्य केही सर्वसाधारणको तुलनामा रु. १०० सस्तो भए पनि नेटवर्थको आधारमा बढी मान्न पर्ने हुन्छ ।
यसको साथै स्थानीयले आरक्षित शेयर तीनवर्षसम्म बिक्री तथा धितो बन्धक राख्न नपाउने हुँदा ३ वर्षपछि धितोपत्र बजारमा कायम हुने बजारमूल्यको जोखिम पनि वहन गर्नुपर्ने हुन्छ ।
हुनत भूकम्पपछि पुनःनिर्माणको चरणमा रहेको नेपाल र पूर्वाधार क्षेत्रको विकाससँगै सिमेन्टको माग बढ्दै गएको छ । माग वृद्धिसँगै कम्पनीको बिक्री र मुनाफामा सकारात्मक प्रभावको आशा गर्न सकिन्छ । यस्तै नेपाली पूँजी बजारमा केही समयको लागि एक्लो शेयरको रुपमा रहन शिवम्ले शेयरको बजारमूल्यबाट हुनसक्ने पूँजीगत लाभ पाउने सम्भावना भने रहन्छ । 
यस आधारमा कम्पनीले प्रक्षेपित विवरण अनुरुप व्यवसाय विस्तार र मुनाफा गर्दै सुशासनसहित प्रगति गर्दै गएको अवस्थामा कम्पनीद्वारा प्रदान गरिने लाभांशका साथै पूँजीगत लाभको अवसर रहन्छ ।
समग्र पक्षहरुलाई विचार गर्दै इच्छुक स्थानीय र अन्य लगानीकर्ताहरुले आफ्नो जोखिम वहन क्षमता, तुलनात्मक प्रतिफल र लगानी रकमको जोहो र स्रोतको आधारमा निर्णय लिनु उपयुक्त हुनेछ ।

उज्ज्यालाे अनलाइनमा २०७५ साउन ३१ गते प्रकाशित
http://ujyaaloonline.com/story/4777

Saturday, July 21, 2018

नेप्से : खै बुझिएन !

नेप्ससेले बजारका बारेमा बताउाछ, कुनै कम्पनीविशेषका बारेमा बोल्दैन । कुनै कम्पनीको सेयर किन्ने, बेच्ने वा राखी राख्ने निर्णय गर्दा त्यही कम्पनीको बारेमा गहिरो जानकारी राख्नुपर्ने हुन्छ

सेयर बजारले कहिल्यै नभुल्ने अर्थमन्त्री बाबुराम भट्टराईले त्यसबेला भनेका थिए – जुवाघरको किसिमले सेयर बजार चल्दैन ।

काठमाडौँ — सामान्यजनलाई नेप्से एउटा रहस्यमयी शब्द लाग्छ । तान्त्रिकको गुह्य मन्त्रजस्तो, कुनै अलौकिक चीजजस्तो  सेयर बजारसम्बन्धी जनचेतना जगाउने कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने सिलसिलामा पाँच महिनाअघि म पूर्वको एक सहरमा गएको थिएँ । कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि सत्ताधारी दलका एक सांसद थिए ।
‘हुन त म यस विषयको विज्ञ होइन’ भन्दै जुनसुकै विषयमा पनि जानकार भएर बोल्ने हाम्रा राजनीतिकर्मीहरूको स्थायी चरित्रलाई पछ्याउँदै उनले कार्यक्रममा धेरै बेर बोले । बोल्दाबोल्दै उनले ‘नेप्से’ लाई घरी ‘नोब्से’ भने, घरी ‘नेब्से’ भने । ‘नुप्से’ भने ‘नोप्से’ पनि भने तर ‘नेप्से’ भन्दै भनेनन् । राम्ररी उच्चारणसम्म गर्न नसक्ने उनलाई ‘नेप्से’ के चीज हो भन्ने जानकारी पटक्कै थिएन । ती अगुवालाई मात्रै होइन ‘नेप्से’ बारे हामी धेरैलाई जानकारी छैन ।
वालस्ट्रिट जर्नललाई संसारकै अग्रणी आर्थिक पत्रिका मानिन्छ । यसको संस्थापकमध्येका एक पत्रकार चाल्र्स हेनरी डाउले अन्य विषयहरूका अतिरिक्त सेयर बजारको पनि रिपोर्टिङ गर्थे । न्युयोर्क स्टक एक्सचेन्जमा सूचीकृत हजारौं कम्पनीमध्ये दिनदिनैको कारोबारमा कतिको सेयरको मूल्य घट्थ्यो, कतिको बढ्थ्यो । बजारमा कारोबार भएका प्रत्येक कम्पनीे फलानाको घट्यो, फलानाको बढ्यो भन्ने समाचार दिनदिनै लेखिरहनु झर्को लाग्दो हुन्थ्यो र लेखीसाध्य पनि हँुदैन्थ्यो । पत्रिकामा मूल्य घटबढ भएका कम्पनीको सूची नै दिए पनि वास्तवमा बजार घटेको वा बढेको थियो पत्ता लगाउन मुस्किल हुन्थ्यो ।

चाल्र्सले जुक्ति निकाले एउटा औसत अंकमार्फत बजारको जानकारी दिने । यो औसत अंकपछि गएर डाउ जोन्स इन्डस्ट्रियल एभरेज (डीजेआईए) को नामले चिनियो । यही डीजेआईए नै बजार घट्यो कि बढ्यो भनेर जानकारी दिने पहिलो सेयर परिसूचक थियो । सन् १८८४ मा चाल्र्सले निकै सजिलो गरी उक्त परिसूचक बनाएका थिए । सुरुमा उनले १२ वटा कम्पनी छाने । उनलाई लाग्यो ती दर्जन कम्पनीले समग्र सेयर बजारको प्रतिनिधित्व गर्छन् । उनले तीनै कम्पनीको सेयर मूल्य जोडेर एउटा औसत अंक निकाले । अनि भोलिपल्टदेखि त्यो औसत अंक बढ्यो भने सेयर बजार बढ्यो, घट्यो भने घट्यो भन्ने समाचार लेख्न थाले ।

चाल्र्सका अनुसार बजारमा दुइटा कम्पनी हुँदा एउटाको सेयर मूल्य २०० र अर्कोको ३०० भए औसत अंक २५० हुने भयो । दुईमध्ये कुनै एउटा वा दुइटै कम्पनीको सेयर मूल्य बढे औसत अंक पनि बढ्ने भयो । यसैगरी दुई कम्पनीको सेयर मूल्य घट्दा हुने भयो ।

सेयर बजार परिसूचक भनिने यो औसत अंक निकाल्ने गणितीय प्रविधि अहिले धेरै परिष्कृत भएको छ । चाल्र्सको त्यो सरल सूत्रबाट अझै पनि परिसूचक गणना हुन्छ, १२ कम्पनीको सट्टामा ३० वटा लिने गरिएको छ ।तर, परिसूचक गणनाका लागि कम्पनीहरू छान्ने विधि सरल छैन । हजारौं कम्पनीमध्येबाट ३० वटालाई छानेर तिनले बजारको प्रतिनिधित्व गर्छन् भन्ने सुनिश्चित गर्नु सजिलो काम पनि होइन । चाल्र्सको भन्दा फरक सूत्र प्रयोग गरी परिसूचक गणना गर्ने विधि अझ बढी चल्तीमा छ । अहिले जुनसुकै विधिबाट गणना गरिए पनि यस्ता परिसूचकको उपयोगिता केवल बजार घट्यो कि बढ्यो भन्ने समाचार लेख्नमा मात्रै पनि सीमित छैन । संसारभर हाल सयौं स्टक एक्सचेन्ज र तीनमा आबद्ध हजारौं परिसूचक छन् ।

नेपालमा धेरैलै सुन्दै आएको सेयर बजार परिसूचक ‘नेप्से’ हो । नेपाल स्टक एक्सचेन्जमा कारोबार हुने कम्पनीहरूको सेयर मूल्यमा आउने उतारचढावलाई मापन गर्ने भएकाले छोटकरीमा यसलाई ‘नेप्से’ भनिएको हो । छोटकरी नाम दिने यस्तो चलन अन्यत्र पनि छ । भारतमा बम्बई स्टक एक्सचेन्ज परिसूचक सेन्सेक्सको नामले परिचित छ । बेलायतको ‘फुट्सी’, जापानको ‘निक्की’ र कोरियाको ‘कोप्सी’ मुखमा झुन्डिने नामहरू हुन् । दक्षिण एसियाका छिमेकीहरूमध्ये मालदिभ्स र भुटानमा स्टक एक्सचेन्ज भए पनि बजार परिसूचक छैनन् । ती स्टक एक्सचेन्जहरूमा थोरै (भुटानमा २०, मालदिभ्समा ४) कम्पनी सूचीकृत छन्, कारोबार कहिलेकाहीं मात्र हुन्छ । कारोबार भइहाले पनि सर्वसाधारणले सजिलै थाहा पाउँछन् कसको भाउ घट्यो कसको बढ्यो भनेर । त्यसैले ती देशमा बजार परिसूचक आवश्यक भएनन् ।

सामान्यजनलाई नेप्से एउटा रहस्यमयी शब्द लाग्छ । तान्त्रिकको गुह्य मन्त्र जस्तो, कुनै अलौकिक चीजजस्तो ।यसो हुनुको पहिलो कारण यसको फिरंगी नाम हो । नेप्से नेपाली भाषाको शब्द वा छोटकरी रूप नहुनु नै धेरैका लागि नौलो विषय हो । जसले यसको शाब्दिक अर्थको भेउ पाउँछ, त्यसले कमाउँछ भन्ने भ्रम पनि धेरैमा छ । मेरो संगतमा आएका धेरैलाई मैले ‘यो केही होइन एउटा औसत अंक हो’ भनेर सम्झाउने प्रयास गरेको छु । तीमध्ये केहीले ‘यसलाई पैसा कमाउने सूत्र थाहा छ तर मलाई बताउन खोजेन’ भन्ने अर्थमा बुझेर बिच्किएका पनि छन् ।

सबैले आफ्नो सामान्य ज्ञानको भण्डारलाई धनी बनाउने उद्देश्यले मात्रै नेप्सेका बारेमा मलाई सोध्ने पनि होइनन् । बरु ती प्रश्नहरूमा उनीहरूको धन कमाउने अभिलाषा लुकेको हुन्छ । मान्छे धनको विषयमा सबैसँग सधैं खुलस्त हँुदैनन् । ‘म धन कमाउन चाहन्छु’ भन्दै हिँड्ने कुरा पनि होइन । त्यसैले कतिपय अवस्थामा ‘नेप्से भनेको के हो ?’ भन्ने प्रश्नबाट सुरु हुन्छ धन कमाउने आकांक्षाको अभिव्यक्ति । यो प्रश्न सेयर बजार हाम्रो धन कमाउने इच्छा सिद्ध हुने धाम हो भन्ने बुझाइसँग जोडिएको छ । त्यसैले सामान्यजन सेयर बजारका काइदाबारे जिज्ञासु हुनु स्वाभाविकै हो ।

यो लेखको यहाँसम्म आइपुग्दा पाठकलाई नेप्से खासमा के रहेछ भन्ने विषयमा जानकारी भइसकेको हुनुपर्छ । तर, हाम्रो चासोको विषय नेप्से के हो ? कसरी बन्छ ? भन्ने प्राविधिक पक्ष होइन । बरु नेप्सेको उतारचढावसँगै म कसरी धनी हुन सक्छु भन्ने हो । माथि नै भनिसकियो बजारका अधिकांश कम्पनीको सेयर मूल्य बढ्दा नेप्से बढ्छ, घट्दा घट्छ । त्यसैले नेप्से बढ्नलाई सेयरको मूल्य बढ्नैपर्छ । सेयरको मूल्य बढे लगानीकर्ता धनी हुन्छन् । उसो भए सेयरको मूल्य बढ्छ कसरी ?

सेयरको मूल्यमा उतारचढाव आउने असंख्य कारण छन् । ती कारणहरूलाई देशको अर्थ राजनीति, सेयर बजारको अवस्था र कम्पनीविशेषको वित्तीय स्वास्थ्य गरी तीन समूहमा विभाजन गरेर हेर्न सकिन्छ । यी सबै कारण वस्तुगत हुँदैनन्, मनोगत पनि हुन्छन् । वस्तुगत वा मनोगत जेसुकै भए पनि ती कारणहरूले मान्छेलाई सेयर किन्न, बेच्न वा केही पनि नगर्न उद्यत बनाउँछ । धेरै मान्छे किन्ने भए सेयरको माग बढ्छ, मूल्य बढ्छ र बजार परिसूचक पनि बढ्छ । यसविपरीत धेरै मान्छे बेच्ने भए सेयरको आपूर्ति बढ्छ, मूल्य घट्छ र बजार परिसूचक घट्छ । सेयर बजार माग र आपूर्तिको आर्थिक नियम पूर्ण रूपमा लागू हुने सम्भवत: एक मात्र स्थल हो ।

देशको अर्थ राजनीति
राजनीतिले सही बाटो समात्यो भने आर्थिक उन्नति हुन्छ । आर्थिक उन्नति हुनु भनेको कम्पनीहरूको व्यापार व्यवसाय बढ्नु हो । व्यवसाय बढे कम्पनीले धेरै नाफा कमाउँछ । धेरै नाफा कमाउने कम्पनीले सेयरधनीलाई धेरै लाभांश दिन्छन् । धेरै लाभांश दिने कम्पनीको सेयरको माग उच्च हुन्छ र मूल्य पनि ।

यस्तो सपाट सम्बन्ध हाम्रो सेयर बजारमा भने छैन । राज्य तथा निजी क्षेत्रको प्राथमिकतामा हाम्रो सेयर बजार छैन । ठूलो व्यवसाय गर्ने र धेरै नाफा कमाउने कम्पनी सेयर बजारबाहिर छन् । चाहेर पनि सर्वसाधारणले त्यस्ता कम्पनीको सेयर किन्ने, त्यसको नाफा नोक्सानमा सहभागी हुने अवसर पाएका छैनन् । अर्थतन्त्रमा योगदान गर्ने क्षेत्र र सेयर बजारमा ठूलो हिस्सा ओगट्ने कम्पनी फरक भएकाले बजार परिसूचक र अर्थतन्त्रको गतिबीच ठ्याक्कै उस्तै लय मिलेको देखिंदैन । हाम्रो अर्थतन्त्रमा अझै पनि कृषि क्षेत्रको योगदान ३० प्रतिशतको हाराहारीमा छ । यो क्षेत्रबाट एउटै कम्पनी सेयर बजारमा छैन । सेयर बजारको आकार, कारोबार, सूचीकृत कम्पनीको संख्या सबै हिसाबले वित्त क्षेत्रको प्रभुत्व छ । अर्थतन्त्रमा वित्त क्षेत्रको योगदान १० प्रतिशतभन्दा कम छ ।

विज्ञहरू सेयर बजारलाई अपेक्षाको बजारका रूपमा प्रस्तुत गर्छन् । विगतमा के भयो भन्दा पनि भविष्यमा के हुन सक्छ भन्ने अनुमान लगाएर लगानीकर्ता परिचालित हुन्छन् । यसको पुष्टि डेढदशकका राजनीतिक घटनाक्रमको सामान्य अध्ययनबाटै हुन सक्छ । राजा ज्ञानेन्द्रले शासनसत्ता हातमा लिँदा सेयर बजार बढेको थियो । ज्ञानेन्द्र सत्ताच्युत हुँदा पनि बजार बढेको थियो । संविधानसभाको पहिलो चुनावपछि ११७५ को शिखर चुमेकोसेयर बजार परिसूचकले संविधान नबन्दा २९० को धूलो चाटेको थियो । दोस्रो संविधानसभाले संविधान बनाउने पक्कापक्की भएपछि बढ्न थालेको नेप्सेले दुई वर्षअघि हालसम्मकै उच्चतम विन्दु १८८१ सम्म छोएको थियो ।
बजारको अवस्था
एउटा विकसित अर्थतन्त्रमा परिपक्व सेयर बजार हुन्छ । बहुसंख्यक नागरिकलाई सेयर बजारको सामान्य जानकारी हुन्छ । पुँजी परिचालनको प्रभावकारी माध्यमको रूपमा राज्य र निजी क्षेत्रको प्राथमिकतामा धितोपत्र बजार पर्छ । धितोपत्र बजारले सबै पक्षको विश्वास जितेको हुन्छ । सरकार, व्यवसायी र सर्वसाधारण यो बजारमा सक्रिय हुन्छन् । पुँजीको खाँचो पर्ने र आफ्नो बचतलाई लगानीमा रूपान्तरण गर्न चाहने सबै यो बजारमा आउँछन् । यो बजार विकासको आदर्शतम अवस्था हो । यो आदर्शतम अवस्थामा हामी पुगेका छैनौं । त्यसैले बजारको उतारचढावसँग हाम्रो समग्र समाज राम्ररी जोडिएको छैन ।

सन १९६० को अन्ततिर पश्चिमा मुलुकमा ‘एफिसिएन्ट मार्केट हाइपोथेसिस’ निकै लोकप्रिय थियो । त्यो सिद्धान्तले भन्थ्यो सेयरको मूल्यमा प्रभाव पार्ने सूचनाहरू सरोकारवालासँग जति छिटो पुग्छ त्यो बजार त्यति नै कुशल हुन्छ । अर्थात् सेयरको मूल्यमा प्रतिविम्बित हुने सूचनाका आधारमा बजारकोकुशलता मापन गरिएको थियो । कुशल बजारले ठहर्‍याएको मूल्य नै सही हो लगानीकर्ताले आँखा चिम्लेर किनबेच गरे हुन्छ भन्ने आशय उक्त सिद्धान्तको थियो । कम्पनीले गरेको नाफा वा नोक्सानको सूचना उसको सेयर मूल्यमा प्रतिविम्बित हुनुपर्छ भन्ने मान्यता उक्त सिद्धान्तले राख्थ्यो । सरकारी नीति नियमको असर, व्यावसायिक वातावरण, प्रतिस्पर्धी कम्पनीको रणनीतिको असर आदि लगानीकर्ताको नजरमा रहेको कम्पनीको सेयर मूल्यमा प्रतिविम्बित हुनुपर्छ भन्थ्यो । पर्याप्त मात्रामा सूचना प्रवाह हुने अवस्थामा सेयरको बजार मूल्य र अन्तर्निहित मूल्यमा भिन्नता हुँदैन भन्ने धारणा बलियो भएको थियो ।

उक्त सिद्धान्तले भनेझै सूचनाहरूको व्यापक प्रवाह हुँदाहुँदै पनि सेयर बजारमा ठूला उतारचढाव आए । बजारमा यसै हुन्छ भन्ने निष्कर्षमा पुग्न मान्छेलाई गाह्रो पर्‍यो । त्यो सिद्धान्त टिकाउ भएन । अनि ‘होइन बजार त मान्छेको लहडमा चल्छ’ भन्ने अर्को विचार आयो । मान्छेलाई विवेकी ठान्नु नै गलत हो । मान्छेका व्यवहार सधैं विवेकी हुँदैनन् । लोभ र त्रासले गाँजेपछि मान्छेले अविवेकी व्यवहार प्रदर्शन गर्छ अनि त्यसैको प्रतिविम्ब सेयर बजारमा देखिन्छ भन्न थालियो । सबैले कमाएका छन् भनेर सोच्दै नसोची बजारमा हाम फाल्ने, धेरैले गुमाए भनेर अत्तालिएर बजारबाट भाग्ने मानवीय स्वभाव नै बजारमा अभिव्यक्त हुने हो, यसमा अर्को कुनै रहस्य नै छैन । लगानीकर्ताहरूले अलगअलग स्थानमा बसेर गर्ने आकस्मिक तर सामूहिक (र्‍यान्डम बट कलेक्टिभ) निर्णयले बजारलाई उचाल्ने र पछार्ने गर्छ ।

यी विपरीतखाले विचारको प्रतिनिधित्व गर्ने अर्थशास्त्रीद्वय युजिन फामा र रोबर्ट सिलरलाई सन २०१३ मा नोबेल पुरस्कार प्रदान गरिएको थियो । यसले के देखाउँछ भने बजारलाई बुझ्ने हाम्रो क्षमतामा पूर्णता छैन । बजारमा के गर्दा ठीक हुने हो, के गर्दा बेठीक छुट्याउन सजिलो छैन ।

कम्पनीको नाफा नोक्सान
कुन कम्पनीको सेयर किन्ने वा बेच्ने भनेर निर्णय गर्ने सम्बन्धमा सबैभन्दा सजिलो उपायका रूपमा नाफा नोक्सानलाई हेर्नु भनेर सुझाइन्छ । कम्पनीले गर्ने व्यवसाय के हो ? सञ्चालक तथा व्यवस्थापक को हुन् ? आम्दानी खर्चको अवस्था र भविष्यको सम्भावना के छ भनेर विश्लेषण गर्नुपर्छ भनिन्छ । विश्लेषणका लागि अनेकौं वित्तीय सूत्रहरू पनि बनाइएका छन् । ती सूत्रलाई प्रयोगमा पनि ल्याइन्छन् तर त्यसबाट प्राप्त हुने नतिजा र बजारमा सेयरको मूल्यबीच तादात्म्यता कायम गर्न निकै कठिन हुन्छ ।कि त बजारमा सेयरको मूल्य ती सूत्रहरूले उचित ठहर्‍याएको भन्दा निकै महँगो हुन्छ कि त अत्यन्तै सस्तो । सस्तो भएको बेला ‘किन सस्तो भयो ?’ भनेर शंका गर्ने, तर्किने मानवीय स्वभाव हुन्छ । महँगो भए ‘सस्तिएपछि किनौंला’ भनेर बसिन्छ । सेयर बजारमा सामान्य मानिसले गर्ने व्यवहार यही नै हो ।

जोखिम मोलेर यस्ता सामान्य मानिसले भन्दा फरक व्यवहार गर्नेहरू सेयर बजारमा विजेता हुन्छन् ।उनीहरूले निरपेक्ष ढंगले जोखिम उठाएका हुँदैनन् । उनीहरूले बजारको चालभन्दा पनि आफ्नो जोखिम वहन क्षमता र लक्षित प्रतिफललाई ध्यानमा राखेका हुन्छन् ।नेप्से बढेको बेला सेयर बेच्ने र घटेका बेलामा किन्ने भन्ने गरिन्छ तर, यो व्यवहारमा लागू भइरहेको हुँदैन । नेप्से बढेका बेला सबै सेयरको बिक्रीबाट उच्च प्रतिफल पाइँदैन र घटेका बेला सबै सेयरधनी जोखिममा परेका पनि हुँदैनन् ।

बाबुरामको जुवाघर
नेपालको सेयर बजारले कहिल्यै नभुल्ने एउटा नाम बाबुराम भट्टराईलाई हो । पहिलो संविधानसभा चुनावपछि बनेको सरकारमा उनी अर्थमन्त्री थिए । सेयर बजार परिसूचक नेप्से ऐतिहासिक उचाइको विन्दु ११७५ मा थियो । एउटा मर्चेन्ट बैंकको उद्घाटनमा उनले ‘अहिले जसरी जुवाघरको किसिमले सेयर बजार चलेको छ त्यसले अर्थतन्त्रको हित हुँदैन’ भनेका थिए । पहिलेदेखि माओवादीलाई शंकाको दृष्टिले हेरिरहेका सेयर लगानीकर्तालाई भट्टराईको यो वक्तव्यले त्रस्त बनायो । बजार ओरालो लाग्न थाल्यो । लगत्तै उनले ल्याएको बजेटमा सेयरमा लाग्ने पुँजीगत लाभ करको दर व्यक्तिगत लगानीकर्तालाई दोब्बर बनाए भने कम्पनीलाई ५० प्रतिशतले बढाए । तत्पश्चात् बजारको गिरावट झन् तीव्र बन्यो ।

बहालवाला अर्थमन्त्रीले आफू मातहतको संरचनाका बारेमा गरेको सम्भवत: त्यो नै पहिलो नकारात्मक टिप्पणी थियो । यसले उनीपछिका अरू अर्थमन्त्रीलाई पाठ सिकायो । धेरैले सेयर बजार परिसूचकको वृद्धिलाई आफ्नो सफलताको विषय बनाए । तर, ती सबै प्रयास निरर्थक भए । बजार उभो लागेन । पछि बाबुराम प्रधानमन्त्री हुँदा नेप्से दशककै न्यून विन्दु (२९०) मा झरेको थियो । उनका अर्थमन्त्री वर्ष मान पुनले नेप्सेलाई ५०० विन्दुमा पुर्‍याउने लक्ष्यसहितको कार्यक्रम तय गरेर मातहतको निकायमा निर्देशन पठाए । सरकारले नै सेयर बजार परिसूचक निश्चित विन्दुमा पुर्‍याउने गरी कहीँकतै नदिइएको त्यो अभुतपूर्व निर्देशन पनि उपलब्धिविहीन बन्यो ।

सेयर बजारको वाम रंग
बाबुराम भट्टराईले तर्साएको सेयर बजारले वाम सरकार बन्नेबित्तिकै लाल रंग देखाउन थाल्छ । यो संयोग मात्र पनि हुन सक्छ ।पुष्पकमल दाहालको सरकार गिरेपछि माधव नेपाल नेतृत्वको सरकार गठन भयो । अर्थमन्त्री सुरेन्द्र पाण्डे बने, भट्टराईले बढाएको पुँजीगत लाभकरको दर घटाएर उनले पुरानै अवस्थामा ल्याए । यसले सेयर लगानीकर्तालाई केही राहत दियो तर बजारमा उल्लेख्य सुधार भने आएन ।

त्यसपछि पनि झलनाथ खनाल र बाबुराम भट्टराई नेतृत्वका दुईवटा वाम सरकार बने बजार झन्झन् ओरालो लाग्यो । तत्कालीस्न प्रधानन्यायाधीश खिलराज रेग्मीको चुनावी सरकार गठन भएपछि भने बजार क्रमिक रूपमा उकालो लाग्यो । सुशील कोइराला प्रधानमन्त्री हुँदा नेप्सेले हालसम्मकै उच्चतम विन्दु १८८१ लाई छोयो । भुइँचालोपछि संविधान निर्माणको पक्षमा बनेको माहोलले त्यतिबेला लगानीकर्तालाई उत्साही बनाएको थियो । संविधान जारी भएपछि विकसित घटनाक्रम भने बजार अनुकूल रहेन र नेप्से उचाइमा टिकेन ।

गत वर्ष असोजमा चुनावअघि दुई ठूला कम्युनिस्ट पार्टी एमाले र माओवादी केन्द्र एकीकरण हुने घोषणापछि राजनीतिक वृत्तमा तरंग आएको थियो । त्यसको असर सेयर बजारमा पनि देखियो । एकीकरण घोषणा भएलगत्तै बजार खुल्दा नेप्से १४ अंकले घटेर १५४२ कायम भएको थियो । सरकारशेरबहादुर देउवाकै नेतृत्वमा थियो तर लगानीकर्ताले चुनावी नतिजा वाम गठबन्धनको पक्षमा जाने आँकलन गरिसकेका थिए ।

चुनाव नजिकिँदै गर्दा र नतिजा आउँदै गर्दा नेप्से निरन्तर ओरालो लागिरह्यो । फागुन ३ गते केपी शर्मा ओलीले प्रधानमन्त्रीको शपथग्रहण गर्दैगर्दा नेप्से १४२४ मा आइपुगेको थियो । ओली सरकार बनेपछि नेप्से चैत १२ मा ११६८ सम्म झरेको छ भने माथिल्लो विन्दु २०७५ वैशाख ९ मा १४३८ लाई छोएको छ ।

अर्थमन्त्री युवराज खतिवडाबाट प्रस्तुत बजेटमा सेयर कारोबार गर्दा व्यक्तिलाई पुँजीगत लाभ करको दर ५० प्रतिशत बढाएर ७.५ पुर्‍याइएको छ । करको दर बढ्दा लगानीकर्ता खुसी हुने कुरा भएन । यसैगरी सरकारले बोनस तथा हकप्रद सेयरको पुँजीगत लागत गणना गर्दा आधार अंकित मूल्यलाई नै मान्न निर्देशन दिएपछि उनीहरू विरोधमै उत्रिएका थिए । उनीहरूले एक दिन सेयर बजारको कारोबार नै ठप्प पारे । सरकार अहिले उक्त निर्देशनमाथि पुनर्विचार गरिरहेको छ ।

अर्थमन्त्री खतिवडाले सेयर बजारविरोधी छवि बनाएका छन् । राष्ट्र बैंकको गभर्नर हुँदादेखि नै उनले सेयर बजार, घरजग्गा कारोबारमा जाने कर्जालाई कडाइ गर्दै आएका हुन् । त्यसैले लगानीकर्तामाझ रहेको अर्थमन्त्रीप्रतिको धारणा नफेरिएसम्म नेप्सेमा ठूलो बढोत्तरी आउने संकेत देखिँदैन ।

अनुभवीका कुरा
सामान्यतया नेप्से यही कारणले घटेको वा बढेको हो भनेर ठोकुवा गर्ने चलन छ । यो गलत हो । एउटै समयमा धेरै कारणले सेयर बजारलाई प्रभाव पारिरहेको हुन्छ । कुन कारणको प्रभाव कति हो भन्ने विस्तृत अध्ययन नगरी थाहा हुन्न । अहिले नै पनि सेयर बजार बढ्न नसक्नुका कारण सरकारको नीति सेयर बजारमैत्री भएन भन्ने हुन सक्छ । यसैगरी बैंकहरूले सेयरमा लगानी गर्न पर्याप्त कर्जा दिएनन्, बैंक तथा वित्तीय संस्थाले चुक्ता पुँजी बढाउँदा बजारमा सेयरको आपूर्ति अधिक हुन गयो, लगानीकर्ता बिनासित्ती सरकारसँग डराए, बजार निकै माथि गएकाले धेरै लगानीकर्ताले सेयर बेचेर नाफा लिन खोज्दा आपूर्ति बढ्यो, कम्पनी धेरै ठूला भए अब पहिलेकै अनुपातमा लाभांश दिन सक्दैनन्। किनभने महँगो मूल्य तिरेर सेयर किन्ने भन्ने मानसिकता आदिले पनि काम गरेको हुन सक्छ ।

यावत् कुराहरू छन् जसले नेप्सेलाई तलमाथि बनाइराख्छन् । नेप्से कसरी बन्छ, चर्चा हामीले गर्यौं । नेप्से के हो बुझ्न सजिलो छ तर नेप्सेको चाललाई बुझीसाध्य छैन । त्यसैले आफ्नो लगानीमा ध्यान केन्द्रित गर्न विज्ञले सुझाउँदै आएका छन् । नेप्सेले बजारका बारेमा बताउँछ, कुनै कम्पनीविशेषका बारेमा बोल्दैन ।

कुनै कम्पनीको सेयर किन्ने, बेच्ने वा राखी राख्ने निर्णय गर्दा त्यही कम्पनीको बारेमा गहिरो जानकारी राख्नुपर्ने हुन्छ । नेप्सेलाई बुझेर, विद्वान् बनेर पैसा कमाइन्छ भन्ने ग्यारेन्टी छैन । बरु आफूले पैसा केमा लगाउँदै छु भन्ने बुझ्नुपर्छ ।

मुराहरी पराजुलीकाे लेख कान्तिपुर काेसेलीमा २०७५ साउन ५ गते प्रकाशित (साभार)
https://www.kantipurdaily.com/koseli/2018/07/21/153214475715644922.html
प्रकाशित : श्रावण ५, २०७५ ०९:३०

Tuesday, July 17, 2018

नीतिगत स्पष्टता : अलमलमा लगानीकर्ता

पुँजीबजारलाई नीतिगत रूपमा सम्बोधन गर्ने सरकारको वार्षिक नीति, बजेट, आर्थिक विधेयकपछि पुँजीबजारको नियामक नेपाल धितोपत्र बोर्डले ‘धितोपत्र तथा वस्तु विनिमय बजारसम्बन्धी नीति तथा कार्यक्रम’ तथा नेपाल राष्ट्र बैंकले समग्र देशका लागि मुद्रा व्यवस्थापन गर्ने ‘मौद्रिक नीति’ सार्वजनिक गरेका छन् । बोर्डको नीति आगामी वर्ष धितोपत्र बजार विस्तार र विकासमा र केन्द्रीय बैंकको नीति सरकारको नीति र बजेटलाई कार्यान्वयन गर्न आ–आफ्ना क्षेत्रबाट क्रियाशील रहनेछन् । समग्रमा यी दुवैको सामन्जस्यताको सकारात्मक प्रभाव पुँजीबजारलाई पनि पर्नेछ ।

मौद्रिक नीतिमा सेयर बजार
मौद्रिक नीतिले समग्र अर्थतन्त्रको विद्यमान अवस्था एवम् परिदृश्यको समीक्षा गर्दै नेपाल सरकारको आव ०७५/७६ को नीति तथा कार्यक्रम र बजेटको प्राथमिकतालाई दृष्टिगत गरी (क) मुद्रास्फीतिमा चाप पर्न नदिन मौद्रिक योगांकहरूलाई वाञ्छित सीमाभित्र राख्ने, (ख) बढ्दो आयातसँगै बाह्य क्षेत्र स्थायित्वमा पर्न सक्ने प्रभावलाई समेत ध्यानमा राखी मौद्रिक व्यवस्थापन गर्ने, (ग) लक्षित ८ प्रतिशतको आर्थिक वृद्धिलाई सहजीकरण गर्न रोजगार र आय प्रवद्र्धन र उद्यमशीलता विकासका लागि वित्तीय साधनको परिचालन, ब्याजदर स्थायित्व कायम गर्ने, (घ) वित्तीय सेवामा सबै नागरिकको सहज पहुँच सुनिश्चित गर्न वित्तीय समावेशीकरण एवम् वित्तीय साक्षरण कार्यक्रमलाई उच्च प्राथमिकता दिँदै भुक्तानी प्रणालीमा प्रविधिको प्रयोगलाई बढावा दिने नीति लिएको छ । यसको लागि मौद्रिक, कर्जा र दीर्घकालीन ब्याजदर व्यवस्थापनका लागि आवश्यक नीतिगत व्यवस्था तथा वित्तीय क्षेत्र सुधार कार्यक्रम, नियमन, लघुवित्त क्षेत्रको नियमन, विदेशी विनियम व्यवस्थापनका कार्यक्रमहरू प्रस्तुत गरेको छ । पुँजीबजारका सम्बन्धमा:


  • वाणिज्य बैंकले माग गरेमा सहायक कम्पनी स्थापना गरी धितोपत्र व्यवसायीको  कारोबार गर्न सक्ने व्यवस्था (मौद्रिक नीति, बुँदा ९४) । विगतदेखि माग गर्दै आएको बैंकलाई धितोपत्र कारोवारको लाइसेन्स सम्बन्धी मागलाई जारी मौद्रिक नीतिले सम्वोधन गरेको छ । अब बैंकहरुले सहायक कम्पनी मार्फत धितोपत्र दलाल वा ब्रोकरको काम गर्न सक्नेछन् । यसले बैंकहरुलाई थप कार्य विस्तारको अवसरसँगै पूँजीबजारमा प्रविधि र पहुँचको विस्तारमा सकारात्मक भूमिका खेल्न सक्नेछ । 
  • सेयरको धितोमा प्रवाह हुने मार्जिन प्रकृतिको कर्जामा कर्जाको सुरक्षणका लागि राखिएको सेयरको मूल्य २० प्रतिशतसम्मले घटेको अवस्थामा मार्जिन कल गर्न बाध्य नहुने व्यवस्था (बुँदा १०२)  यसले मार्जिन कलमा सहुलियतबाट शेयरधितोमा कर्जा लिने लगानीकर्ताहरुलाई राहत र सहजता प्रदान गर्नेछ । विद्यमान अवस्थामा शेयर धितोमा दस प्रतिशत मार्जिन कम हुने वित्तिकै मार्जिन कल आउने र त्रसित भएर थप मार्जिन दिन वा शेयर बिक्री गर्न बाध्य हुने अवस्थाबाट लगानीकर्ताहरुले निकै राहत पाउने छन् ।
  • बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले सेयरको धितोमा प्रवाह गर्ने मार्जिन प्रकृतिको कर्जा प्राथमिक पुँजीको २५ प्रतिशतसम्म कर्जा प्रवाह गर्न पाउने व्यवस्था (बुँदा १०२) गरिने उल्लेख छ । यसले समग्र बजारमा प्रवाह हुनसक्ने अधिकतम कर्जाको आकारलाई केही घटाएको देखिन्छ ।
धितोपत्र बोर्ड र सेयर बजार
समग्र धितोपत्र बजारको नियामक नेपाल धितोपत्र बोर्डले पनि आव ०७४/७५ को समीक्षा गर्दै आव ०७५/७६ का लागि प्रस्तुत नीति तथा कार्यक्रममा मुलुक राजनीतिक स्थायित्वबाट आर्थिक विकास/समृद्धितर्फ लम्किरहेको अवस्थामा आर्थिक विकासका लागि अथाह पुँजीको परिचालनका लागि पुँजीबजारलाई सक्रिय बनाई मुलुकको आर्थिक विकासमा योगदान पु-याउन बोर्ड प्रतिबद्ध रहने जनाएको छ । उसले नेपालको धितोपत्र र वस्तु विनिमय बजारलाई विकास तथा विस्तार गर्दै स्वस्थ, पारदर्शी, प्रतिस्पर्धी र प्रभावकारी बनाई सर्वसाधारणको पहुँच बढाउने उद्देश्यले आगामी आवमा निम्न काम गर्ने जनाएको छ :
  • धितोपत्र तथा वस्तु विनिमय बजारको प्रभावकारी नियमन, सुपरिवेक्षण तथा व्यवस्थापनका लागि आवश्यक कानुनी संरचनाको विकास तथा सुदृढीकरण गर्ने,
  • बोर्डको संस्थागत तथा नियमन क्षमता अभिवृद्धि गर्ने,
  • बजार पूर्वाधार, लगानी उपकरण आदिमा सुधार तथा विकास गर्ने तथा एक नेपाली एक डिम्याट खातालाई अभियानका रूपमा संचालन गर्ने,
  • बजार सुपरिवेक्षण व्यवस्थामा सुधार गर्ने,
  • बजार सहभागीहरूको व्यवसायिकता तथा स्तर अभिवृद्धि गर्ने,
  • बजार विकास तथा विस्तारका लागि आवश्यक अध्ययन/अनुसन्धान गर्ने,
  • बजारसम्बन्धी जनचेतना अभिवृद्धि गर्न प्रादेशिक पुँजी बजार प्रर्दशनी लगायत विभिन्न प्रशिक्षणमूलक, छलफल/अन्तरक्रिया कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने ।
यसका साथै आव २०७४/७५ को निम्न क्रियाकलापहरूको कार्यान्वयनमा निरन्तर लाग्ने जनाएको छ :
  • साना लगानीकर्ताहरूसँग रहेको निश्चित संख्यासम्मको अभौतिकृत हुन बाँकी धितोपत्रलाई बिक्रीको अवसर दिई त्यस्ता धितोपत्रको तरलता अभिवृद्धि गर्न भौतिक धितोपत्र कारोबार गर्ने छुट्टै प्लेटफर्मको विकास गर्ने कार्य अगाडि बढाउने सम्बन्धमा अध्ययन कार्य भैरहेको ।
  • देश संघीयतामा गैसकेको परिपे्रक्ष्यमा बोर्डको शाखा कार्यालय पनि विस्तार गर्दै जानुपर्ने देखिएकाले प्रदेश नम्बर ३ बाहेक अन्य प्रदेशमा क्षेत्रीय कार्यालय स्थापना गर्ने सम्बन्धमा सम्भाव्यता अध्ययन गरी कम्तीमा एक कार्यालय स्थापना गर्ने सम्बन्धमा आवश्यक व्यवस्थापकीय कार्य अगाडि बढिरहेको ।
  • धितोपत्र व्यवसायीहरूको आन्तरिक तथ्यांक व्यवस्थापनलाई प्रभावकारी बनाउन तथ्यांक व्यवस्थापन प्रणाली खरिद गर्ने तथा धितोपत्र कारोबार सुपरिवेक्षण प्रणालीका लागि अध्ययन कार्य अगाडि बढाउने कार्य भैरहेको ।
  • नगरपालिका बन्ड (म्युनिसिपल बण्ड) निष्कासनसम्बन्धी आवश्यक व्यवस्था तथा ऋणपत्र र अग्राधिकार सेयर बजार विकासका लागि अवलम्बन गरिनुपर्ने प्रोत्साहनमूलक नीतिका सम्बन्धमा अध्ययन कार्य भैरहेको ।
  • बोर्डको लेखा प्रणालीलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको बनाउन एनएफआरएस लागू गर्न प्रथम चरणमा एकान्टिङ म्यानुअल तयार गर्ने तथा बोर्डको दायित्व निर्धारण सम्बन्धमा एक्च्युरल भ्यालुएसन गर्ने कार्य बाँकी रहेको । 
फरक–फरक बुझाइ
मार्जिन प्रकृतिको कर्जामा अंकुश लगाएको हुँदा मौद्रिक नीति सेयर बजारप्रति अनुदार भएको बुझाइ केही लगानीकर्ताहरूको छ । हुन त सबै बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले यस्तो कर्जा प्रवाह नगर्ने र गरिरहेका केहीको भने तोकिएको सीमा नाघ्ने अवस्थामा केही व्यावहारिक समस्या आउन सक्ने पक्षलाई नकार्न सकिँदैन, तर चैत मसान्तको विवरणअनुसार ३ खर्ब ८८ अर्बको प्राथमिक पुँजी भएको बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले ९७ अर्बसम्म सेयरधितोमा मार्जिन कर्जा प्रवाह गर्न सक्नेमा केवल ४० अर्ब रुपैयाँ हाराहारीमात्र यस्तो कर्जा प्रवाह भएको छ । गत वर्ष ४० प्रतिशतको सीमा तोक्दा पनि लगानीकर्ताहरू यसैगरी भयभीत भएका थिए, जुन पछि सामान्य भयो । तालिकामा प्रस्तुत अनौपचारिक तथ्यांकले सेयर कर्जा प्रवाहको अवस्था र सम्भावनाले तत्काल आत्तिनुपर्ने अवस्था देखिन्न । केही बैंक तथा वित्तीय संस्थाबाहेक अन्यलाई सेयर कर्जा प्रवाहमा समस्या हुने देखिँदैन । यस्तो कर्जामा अवसर देखेका बैंकहरूलाई प्राथमिक पुँजी बढाउन दबाब भने दिनेछ ।

आव २०७४/७५ को विवरणअनुसार मार्जिन कर्जाको अवस्था

बैंक तथा वित्तीय संस्था
प्राथमिक पूँजी (रु. अर्ब)
२५% को अवस्थामा मार्जिन कर्जाको अधिकतम सीमा (रु. अर्ब)
तेस्रो त्रैमाससम्म कर्जा प्रवाह (रु. अर्ब)
औसत (प्रतिशत)
कैफियत
बाणिज्य बैंकहरु (२८)
३३४.१५
८३.५४
३३.०३
९.८८
२५% माथि सिटिजन्स बैंक इन्टरनेसनल ।
विकास बैंक (३४)
४२.००
१०.५०
५.४१
१२.८९
२५% माथि देव, ज्योति र कैलास ।
वित्तीय संस्था (२०)
११.९२
२.९८
१.९८
१६.५७
२५% माथि गुडविल, गुहेश्वरी, आइसीएफसी, जेविल्स र मञ्जुश्री ।
कुल
३८८.०७
९७.०२
४०.४२
१०.४१
औसत १०.४१%
स्रोतः सम्बन्धित कम्पनीहरुको तेस्रो त्रैमासिक विवरणका आधारमा गणना गरिएको ।

मौद्रिक नीतिले पुँजीबजारका लागि प्रत्यक्ष प्रभावित पक्षहरूबाहेक समग्र अर्थतन्त्र र आर्थिक गतिविधिलाई सहज बनाउन वित्तीय स्रोत परिचालन र कोषको लागत न्यूनीकरणका लागि क) वैधानिक तरलता (एसएलआर) वाणिज्य बैंकलाई १०, विकास बैंकलाई ८ र वित्त कम्पनीहरूलाई ७ प्रतिशत कायम गरिएको छ भने अनिवार्य नगद मौज्दात (सिआरआर) ४ प्रतिशतमा कायम, ख) परिवत्र्य विदेशी मुद्राका अतिरिक्त भारतीय मुद्रामा समेत आफ्नो प्राथमिक पुँजीको २५ प्रतिशतसम्म ऋण लिन पाउने व्यवस्था, ग) पुनःकर्जा कोषको सीमा ३५ अर्बको व्यवस्था, घ) दीर्घकालीन ऋणपत्रमार्फत वित्तीय साधन परिचालनमा प्रोत्साहन र कर्जा/कुल वित्तीय स्रोत (सीसीडी) अनुपातमा गणनाको व्यवस्था, ङ) प्रकाशित ब्याजदरमा १ प्रतिशतसम्म मात्र थपेर बोलकवोल गर्न पाइने, च) निक्षेप तथा कर्जाको ब्याजदर अन्तर अधिकतम ४.५ प्रतिशत कायम गर्नुपर्ने र छ) उद्यमशिलता र रोजगारीको विकासका लागि ब्याजमा अनुदानको व्यवस्था गरिने उल्लेख छ ।
मौद्रिक नीतिको बुँदा ६७ मा उल्लिखित बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूबाट प्रदान हुुँदै आएको ओभरड्राफ्ट  लगायतका  रिभल्बिङ प्रकृतिका व्यक्तिगत कर्जा सुविधाको सीमा रु. ७५ लाखबाट रु. ५० लाख कायम तथा व्यक्तिगत ओभरड्राफ्ट र यस्तै प्रकृतिका अन्य कर्जालाई नियन्त्रणले ओभरड्राफ्ट ऋण लिएर सेयर कारोबार गर्नेलाई केही अप्ठेरो पर्न सक्छ । यस्तै प्राकृतिक व्यक्तिका नाममा बचत तथा मुदति खातामा रहेको ३ लाख रुपैयाँको निक्षेप सुरक्षण गर्नुपर्ने व्यवस्थाले बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूको कोषको लागत भने केही बढ्नेछ ।
समग्रमा मौद्रिक नीतिले सहज वित्तीय स्रोत परिचालन र लागत नियन्त्रणका उपायहरूमार्फत ब्याजदरको स्थायित्वमा जोड दिएको छ । स्पष्ट रूपमा कर्जाको लागत घट्ने तर पहिले जस्तो सहज र सजिलै कर्जा नपाइने सन्देश दिएको छ ।
अलमलिएका लगानीकर्ता
स्थायी सरकार, बजेट, मौद्रिक नीति र धितोपत्र बोर्डको नीति तथा कार्यक्रमले १) पुँजीबजारको विकास, विस्तार र स्थायित्वका लागि सबैको प्रयास रहने तर अस्वभाविक उतारचढावर सट्टेबाजी (ओभरस्पेकुलेसन) मा भने नियन्त्रण गरिने र २) कर्जा सस्तो तर साँच्चै आवश्यक (जेन्युइन) र तिर्न सक्नेलाई मात्र दिइने स्पष्ट नीति सार्वजनिक भैसकेको अवस्थामा पनि कारोवारी र लगानीकर्ताहरू अलमलमा देखिन्छन् । तर क) सरकार तथा नियामकप्रतिको अविश्वास, ख) बजारको घट्दो क्रम, ग) पुँजीगत लाभकर सम्बन्धमा अपर्झट हानिएको झटारो र अनिर्णित करको दर, घ) सेयरको बढ्दो आपूर्ति र मागबीचको असन्तुलन, ङ) सेयर कर्जाको ब्याजदरमा अस्थिरता र मार्जिन कलको त्रासजस्ता केही व्यावहारिक र मनोवैज्ञानिक कारणबाहेक सेयर अलमलिनुपर्ने अन्य कारण देखिँदैनन् । सुलभ ब्याजदरमा सहज सेयरकर्जा, वैज्ञानिक विधीबाट पुँजीगत लाभकर गणना, प्राकृतिक व्यक्तिका हकमा पुँजीगत लाभकर नै अन्तिम कर हुने कानुनी सुनिश्चितासँगै अल्पकालीन कारोबारीसँगै दीर्घकालीन लगानीकर्ताहरू सेयर बजारमा फर्कने विश्वास गर्न सकिन्छ । 

नाेटः प्रकाशितमा सामान्य सुधार
काराेवार दैनिकमा २०७५ असार ३१ गते प्रकाशित
https://karobardaily.com/news/idea/7805