Showing posts with label शेयरधनी र संस्थापक. Show all posts
Showing posts with label शेयरधनी र संस्थापक. Show all posts

Sunday, March 27, 2022

संस्थापक सेयरको कारोबारमा संरचागत र प्रक्रियागत अवरोध


‘कहीँ नभएको जात्रा हाँडीगाउँमा’ भनेजस्तै सेयर कारोबारको अन्तर्राष्ट्रिय प्रचलनविपरीत नेपालमा एकै कम्पनीका सेयरधनीलाई कानुनी र नियामकीय निर्देशनहरूबाट संस्थापक, संस्थापक समूह र सर्वसाधारणमा विभाजन तथा कारोबार नियमन र नियन्त्रण गरिएको छ, जसले लगानी स्वतन्त्रता, सेयरको माग–आपूर्ति र मूल्यमा असर पुर्याएको छ ।

कम्पनी ऐन, २०६३

कम्पनी ऐन, २०६३ को दफा ३२ अनुसार कुनै पब्लिक कम्पनीले आफ्नो धितोपत्र सर्वसाधारणलाई निष्कासन गर्दा त्यस्तो धितोपत्र बिक्री, बाँडफाँड, रकम असुलीजस्ता सबै कार्यका लागि कारोबार गर्न मान्यताप्राप्त धितोपत्र व्यवसायीमार्फत मात्र कारोबार गर्नुपर्ने र त्यस्तो सम्झौताको एक प्रति सम्झौताको मितिले सात दिनभित्र कम्पनी रजिस्टारको कार्यालयमा दिनुपर्नेबाहेक अरू विशेष व्यवस्था देखिन्न ।

धितोपत्र दर्ता तथा निष्कासन नियमावली, २०७३

धितोपत्र दर्ता तथा निष्कासन नियमावली, २०७३ को नियम ३८ मा विवरणपत्र प्रकाशन गरी सार्वजनिक निष्कासन गरेको तथा सर्वसाधारण समूहमा रहेको धितोपत्रबाहेक संस्थापक वा अन्य समूहले लिएको धितोपत्र र सो धितोपत्रमा प्रदान गरिएको बोनस वा हकप्रदसमेत ‘बाँडफाँड भएको मितिले तीन वर्षको अवधि पूरा नभई’ बिक्री गर्न नपाइने व्यवस्था छ । निश्चित अवधिका लागि बिक्री गर्न नपाइने सेयर हस्तान्तरण गर्न बन्देज रहने मितिसम्म कारोबार नहुने गरी केन्द्रीय निक्षेप संस्थामा आवश्यक व्यवस्था गर्नुपर्नेछ ।


बाफिया र राष्ट्र बैंकको निर्देशन

नेपाल राष्ट्र बैंकले नियमन गर्ने बैंक तथा वित्तीय संस्था, लघुवित्त तथा पूर्वाधार विकास बैंकको हकमा बैंक तथा वित्तीय संस्थासम्बन्धी ऐन, २०७३ (बाफिया) र नेपाल राष्ट्र बैंकबाट जारी निर्देशन र सर्कुलर आकर्षित हुन्छन् ।

बाफियाअनुसार कारोबार सञ्चालन गरेको मितिले पाँच वर्ष र सर्वसाधारणमा सेयर जारी गरेपछि राष्ट्र बैंकको स्वीकृति लिई बिक्री भएको त्यस्तो सेयर संस्थापक समूहमा नै रहने गरी मात्र संस्थापक सेयर बिक्री वा धितोबन्धक राख्न सकिने तथा चुक्ता पुँजीको निश्चत प्रतिशतभन्दा कम सेयरधारण गर्ने संस्थापकले भने आफ्नो सेयर बिक्री वा धितो बन्धक राख्दा राष्ट्र बैंकको पूर्वस्वीकृति लिन आवश्यक नपर्ने व्यवस्था गरेको छ ।

नेपाल राष्ट्र बैंक ऐन, २०५८ को दफा ७९ बमोजिम राष्ट्र बैंकले वाणिज्य बैंक (क वर्ग), विकास बैंक (ख वर्ग) र वित्तीय संस्था (ग वर्ग) का लागि एउटा निर्देशन; लघु वित्त (घ वर्ग) का लागि छुट्टै निर्देशन; र पूर्वाधार विकास बैंकका लागि छुट्टै निर्देशन र सर्कुलरमार्फत संस्थापक सेयरको संरचना, खरिदबिक्री नियमन र नियन्त्रण गरेको छ । निर्देशन नं. १० को ‘संस्थापक सेयर नामसारी वा खरिद÷बिक्री वा हक हस्तान्तरणसम्बन्धी व्यवस्था’ मा विस्तृत व्यवस्था गरिएको छ । यसले मूलतः

(क) संस्थापक र संस्थापक समूहको सेयर लिएका व्यक्तिहरूको मृत्यु भएमा वा प्रचलित कानुनबमोजिम पारिवारिक अंशबन्डा भएमा प्रचलित कानुनको रीत पु¥याई निजहरूको हकदार वा निजहरूले इच्छाएको व्यक्तिको नाममा नामसारी गरी सोको १५ दिनभित्र राष्ट्र बैंकलाई जानकारी दिनुपर्नेछ ।

(ख) नामसारी वा खरिदबिक्री गर्नेको सम्बन्धित बैंक तथा वित्तीय संस्थामा एक प्रतिशतभन्दा बढी सेयर भए राष्ट्र बैंकको पूर्वस्वीकृति चाहिन्छ, तर कममा विद्यमान संस्थापकलाई पहिलो प्राथमिकतामा राखी सञ्चालक समितिको स्वीकृतिसहित निर्देशन १० को २(ङ) ले बन्देज लगाएबाहेकले तोकिएको प्रक्रिया पूरा गरी संस्थापक सेयर खरिदबिक्री गर्न सकिन्छ । एउटा बैंक तथा वित्तीय संस्थामा चुक्ता पुँजीको बढीमा १५ प्रतिशत र अन्य बैंक तथा वित्तीय संस्थामा १ प्रतिशतसम्म मात्र लगानी गर्न पाइनेछ । बैंक तथा वित्तीय संस्था (क, ख र ग)काे संस्थापक काराेवार सम्बन्धी व्यवस्था, निर्देशन नं. १० 


(ग) लघुवित्तको हकमा अन्य कुरा निर्देशन नं. १० बमोजिम हुनेछ । एउटा लघुवित्तमा २५ प्रतिशत र अन्यमा १० प्रतिशतसम्म मात्र लगानी गर्न पाइन्छ । चुक्ता पुँजीको २ प्रतिशतभन्दा बढी सेयर लिएका संस्थापकको नाममा कायम सेयर विद्यमानबाहेकको अन्य व्यक्ति वा संस्थालाई बिक्री गर्ने क्रममा खरिद गर्ने भए खरिद गर्न चाहने व्यक्ति वा संस्थाको फिट एन्ड प्रपर टेस्ट निर्देशनको बुँदा २(ङ) बमोजिम इजाजत प्राप्त संस्था स्वयंले गरी मापनको आधार पूरा गरेको बेहोराको सिफारिससहित राष्ट्र बैंकबाट स्वीकृत माग गर्नुपर्नेछ । लघुवित्त संस्था (घ वर्ग)काे संस्थापक काराेवार सम्बन्धी व्यवस्था, निर्देशन नं. १०

घ) पूर्वाधार विकास बैंकको हकमा नामसारी वा बिक्री गर्दा वा खरिद गर्नेको दुई (२) प्रतिशतभन्दा बढी सेयर हुने अवस्थामा केन्द्रीय बैंकको पूर्वस्वीकृति चाहिन्छ । अन्य व्यवस्था निर्देशन नं. १० बमोजिम हुनेछ । लगानी सीमा १० प्रतिशत हुनेछ । पूर्वाधार विकास बैंककाे संस्थापक काराेवार सम्बन्धी व्यवस्था, निर्देशन नं. १०

बिमकको संस्थापक सेयर कारोबारसम्बन्धी निर्देशिका, २०७७

बिमा कम्पनीहरूको संस्थापक वा संस्थापक समूहको सेयर कारोबार (खरिदबिक्री, नामसारी, हक हस्तान्तरण, सेयर समूह परिवर्तन तथा धितोबन्धक) बिमा ऐन, २०४९ को दफा ८(घ) २ बमोजिम जारी ‘बिमकको संस्थापक सेयर कारोबारसम्बन्धी निर्देशिका, २०७७’ बमोजिम हुनेछ । निर्देशिकाअनुसार बिमक दर्ता प्रमाणपत्र प्राप्त भएको मितिले पाँच वर्षसम्म बिमक संस्थाको संस्थापक सेयरधनीले त्यस्तो सेयर बिक्री, नामसारी, धितोबन्धक राखी ऋण लिन वा हक हस्तान्तरण वा समूह परिवर्तन गर्न पाउँदैनन् ।

नामसारी वा खरिदबिक्रीमा १ प्रतिशतभन्दा बढी सेयर हुने अवस्थामा समितिको पूर्वस्वीकृति चाहिन्छ भने सोभन्दा कमको अवस्थामा सञ्चालक समितिको स्वीकृतिसहित तोकिएको प्रक्रिया पूरा गरी विद्यमान संस्थापकलाई पहिलो प्राथमिकतामा राखी निर्देशिकाको बुँदा १३ बमोजिम खरिदबिक्रीका लागि अयोग्यबाहेकले प्रचलित कानुनी रीत पु¥याई खरिदबिक्री गर्न सकिनेछ । समितिबाट स्वीकृत मितिले तीन महिनाभित्र खरिदबिक्री, नामसारी वा हक हस्तान्तरणको प्रक्रिया पूरा गर्नुपर्नेछ । एउटा बिमा कम्पनीमा १५ प्रतिशत र अन्यमा १ प्रतिशतसम्म मात्र लगानी गर्न पाइनेछ ।

विद्युतसम्बन्धी कम्पनीको सेयर सार्वजनिक निष्कासनको पूर्वस्वीकृति तथा नियमनसम्बन्धी निर्देशिका, २०७८

विद्युत् नियमन नियमावली, २०७५ को नियम ४५ बमोजिम जारी निर्देशिकाको बुँदा १० मा संस्थापक सेयरधनीले आफ्नो सेयर निर्देशिकाको अधीनमा रही प्रचलित कानुनबमोजिम धितोपत्र बजारमा खरिदबिक्री गर्न सकिने व्यवस्था गरेको छ । संगठित संस्थाको सेयर खरिदबिक्रीका सम्बन्धमा बुँदा ११ मा सूचीकृत कम्पनीको संस्थापक सेयरधनीमध्ये कुनै सेयरधनी संगठित संस्था भएमा त्यस्तो संगठित संस्थाले आफूसँग रहेको सेयर खरिदबिक्री गर्नुपर्दा १५ दिनअगावै सोको विवरण सर्वसाधारणको जानकारीका लागि सार्वजनिक गरी आयोगमा जानकारी दिनुपर्नेछ । विद्युतसम्बन्धी कम्पनीको सेयर सार्वजनिक निष्कासनको पूर्वस्वीकृति तथा नियमनसम्बन्धी निर्देशिका, २०७८

यसकाे साथै अनुमति प्राप्त व्यक्ति अापसमा गाभिन, अापसमा मिल्न, शेयर खरिद, संरचनाकाे खरिदबिक्री वा हस्तान्तरण, प्राप्ति वा ग्रहण सम्बन्धी निर्देशिका, २०७७

व्यावहारिक पाटो

बैंक तथा वित्तीय संस्था, पूर्वाधार बैंक, लघुवित्तको संस्थापक सेयर संरचना, नामसारी, खरिदबिक्री, हक हस्तान्तरण राष्ट्र बैंकको निर्देशनबमोजिम हुन्छ । बिमा कम्पनीहरूको बिमा समितिको निर्देशिकाबमोजिम हुन्छ । राष्ट्र बैंकबाटै नियमन हुने ‘हाइड्रो इलेक्ट्रिसिटी इन्भेस्टमेन्ट एन्ड डेभलपमेन्ट कम्पनी लि.’ (एचआईडीसीएल) जस्ता कम्पनीको संस्थापक संरचना र सेयर कारोबारमा अन्योल छ, त्यसैले हालैको लिलामी पनि रद्द भयो ।

कारोबारयोग्य बैंकिङ, पूर्वाधार तथा बिमा कम्पनीका संस्थापक सेयर किनबेचका लागि सामान्यतः १) नागरिकता, २) करचुक्ता प्रमाणपत्र, ३) कालोसूचीमा नरहेको कागजात, ४) बेच्नेको डिम्याट खाता विवरण, ५) किन्नेले आयस्रोतको कागजात र ६) संस्थाले प्रबन्धपत्र, नियमावली, कम्पनी प्यान र दर्ता नं. अनि किन्दा वित्तीय विवरण संलग्न गरी तोकिएको ढाँचामा सम्बन्धित कम्पनीमा निवेदन दिनुपर्छ । सञ्चालक समितिको स्वीकृतिसँगै आवश्यकतानुसार राष्ट्र बैंक वा बिमा समिति, सेबोन, नेप्सेको अनुमतिमा धितोपत्र दलालबाट कारोबार हुन्छ । नियमानुसार किन्ने र बेच्नेको धितोपत्र दलाल फरक हुनुपर्नेछ । विद्यमान संस्थापकबाहेकको खरिदकर्ता हुँदा फिट एन्ड प्रपर टेस्टका लागि तोकिएको विवरण फारम, कतिपयमा शैक्षिक प्रमाणपत्रसमेत चाहिन्छ अनि ३५ दिने सूचना जारी गर्नुपर्नेछ । यस्ता संरचनागत र प्रक्रियागत झन्झटले एकातिर विद्यमान संस्थापक जबरजस्ती कम्पनीमा बस्नुपर्ने, अर्कातिर नयाँ सोच र क्षमताका लगानीकर्ता भित्रिन रोकिँदा कम्पनीको समग्र विकास र विस्तार; सेयरको माग र आपूर्ति; मूल्य र धितोपत्र बजारसमेत प्रभावित भएको छ । सहकार्य गर्नुपर्ने सेयरधनी समूहगत विवाद र द्वन्द्वमा छन् ।


जलविद्युत् कम्पनीका साथै होटल तथा पर्यटन, उत्पादन तथा प्रशोधन, व्यापार, लगानी र अन्य समूहको हकमा बाँडफाँडको तीन वर्षपछि सहजै कारोबार गर्न मिल्छ, जसले कतिपय जलविद्युत् आयोजनाले उत्पादन सुरु नहुँदै वा कारोबार खुल्नेबित्तिकै मुख्य लगानीकर्ता बाहिरिँदा कम्पनी र व्यवसाय नै प्रभावित भएका छन् ।

थप टिप्पणी १, हुनतः नेप्सेमा अहिले पनि केहि कम्पनीका संस्थापक सेयर विशेष व्यवस्था (स्पेसल विन्डाे) बाट सहज काराेवार भैरहेका पनि छन् । उदाहरणका लागि RBCLPO, EICPO, NIBPO । यि सेयरकाे काराेवारका लागि भने उल्लेखित प्रकृया पुरा गर्नुपर्दैन र सर्वसाधारण सेयर जसरी नै धिताेपत्र दलालबाट सहजै काराेवार हुन्छ, तर प्रत्येक खरिदबिक्री अादेश राख्न भने धिताेपत्र दलाललाइ नै सम्पर्क गर्नुपर्छ ।  

तसर्थ, सूचीकृत सबै कम्पनीको सेयरको कारोबार धितोपत्र कानुनअनुसार एउटै प्रक्रियाबाट हुनुपर्छ । संस्थापक र सर्वसाधारणको संरचनागत, प्रक्रियागत र मूल्यगत विभेद हटाइनुपर्छ ।

सम्बन्धित सामग्रीहरू

काराेवार दैनिकमा २०७८ चैत १३ गते प्रकाशित संस्थापक सेयरको कारोबारमा संरचागत र प्रक्रियागत अवरोध « (karobardaily.com)

Update/Revised 20 April 2022, NST 11.55 am

Sunday, March 13, 2022

लाभांश छनोट सम्भावना, विभेद, द्वन्द्व कि अवसर


हालै ‘संस्थापकलाई नगद र सर्वसाधारणलाई बोनस सेयर लाभांश’ दिनुपर्ने विचार सार्वजनिक भएसँगै पक्ष र विपक्षमा मसिना स्वर त सुनिए, तर पर्याप्त विमर्श भएन । बिजुलीको झट्काजस्तो उक्त विचार छलफलकै विषय हुनुपर्छ वा पर्दैन ? त्यसको कानुनी वा व्यावहारिक पाटोमा स्पष्टता देखिएन । बेमौसमी बाजाजस्तो सुनिए । झट्ट सुन्दा निकै आकर्षक र नवीन ‘फरक लाभांश’को विचार ‘बुझ्नु न सुझ्नु बोनसको पछि कुद्नु’ प्रवृत्तिका कारोबारी वा अल्पकालीन लगानीकर्ताका लागि त मनकै कुरा होला, तर (क) व्यावहारिक पाटो र सम्भावना, (ख) सेयरधनीहरूले महसुस गर्न सक्ने विभेद, (ग) अहिले नै द्वन्द्व भोगिरहेका कम्पनीमा प्रभाव र (घ) विभिन्न वर्गका सेयरधनीबीच सहकार्य र समन्वयको अवसर के हुन सक्ला ? ध्यान गएको देखिएन । अझ कानुनी पाटो केलाउने प्रयासै भएन । यसले कतै नीतिनिर्माताहरू स्वार्थ समूहको मोहमा त फसेनन् भन्ने आशंका उब्जाएको छ ।

कानुनी पाटो

कानुनले समग्र रूपमा संस्थापक र सर्वसाधारण समूहसहितको ‘साधारण’ र ‘अग्राधिकार’ सेयरधनीलाई मात्र चिन्छ । अग्राधिकार सेयरधनीलाई तोकिएको दरमा लाभांश प्राप्त गर्ने अग्राधिकारबाहेक साधारण सेयरधनीहरूमध्ये संस्थापकलाई कम्पनीको प्रथम वार्षिक साधारणसभा नभएसम्म सञ्चालकहरूको नियुक्ति गर्नुपर्ने र प्रथम साधारणसभा नभएसम्म र निजको नाममा जारी भएको सेयरको माग रकम पुरा चुक्ता नगरेसम्म आपूmले लिएको सेयर बिक्री गर्न वा धितोबन्धक राख्न नपाउनेबाहेक छुट्टै जिम्मेवारी अनि अधिकार दिएको छैन । संस्थापक वा सर्वसाधारण सेयरधनीले धारित सेयरको हिस्साको आधार मुनाफा प्राप्त गर्ने, सञ्चालक समितिमा प्रतिनिधित्व वा मत दिने, कम्पनीको कुनै पनि विषयवस्तुमा छलफल र निर्णयमा मत व्यक्त गर्ने अधिकार रहन्छ ।

सेयर बजारमा हुने संस्थापक सेयरको कारोबारलाई धितोपत्र दर्ता तथा निष्कासन नियमावली, नेपाल राष्ट्र बैंकको एकीकृत निर्देशिका र बिमकको संस्थापक सेयर कारोबारसम्बन्धी निर्देशिकाबाट केही नियमन र नियन्त्रण गरिएको छ । विद्यमान कानुन र निर्देशनमा अग्राधिकार सेयरधनीबाहेक संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरधनीलाई फरक दर र प्रकृतिको लाभांश वितरणको प्रावधान देखिन्न ।

व्यावहारिक पाटो

सरोकारवालाहरूको सहमति र आवश्यकता महसुस हुँदा कानुन संशोधन गरेर ‘फरक लाभांश’को व्यवस्था त गर्न सकिएला, तर व्यवहारमा उपयुक्त र कार्यान्वयन सम्भव होला त ? कम्पनीको व्यावसायिक अवस्था, मुनाफा, नियामकीय व्यवस्था, आवश्यक पुँजीगत क्षमताभन्दा बोनस भनेपछि भुतुक्कै हुने कारोबारी र अल्पकालीन लगानीकर्ता हावी सेयर बजारमा एकै कम्पनीका एउटा समूहका सेयरधनीका लागि ‘फरक लाभांश’को व्यवस्था कति व्यावहारिक र सम्भावना होला ? अहिले सूचीकृत १२ उपसमूहका कम्पनीमध्ये बैंक, विकास बैंक, वित्तीय संस्था, लघु वित्त, जीवन बिमा र निर्जीवन बिमा कम्पनीमा संस्थापक र सर्वसाधारणबीच नियामकीय नियन्त्रण र विभेद छ । जलविद्युत्, उत्पादन तथा प्रशोधन, होटल तथा पर्यटन, व्यापार समूहका कम्पनीहरूको तोकिएको अवधि (लकिङ पिरियड) पछि कारोबार प्रक्रिया र मूल्यगत विभेद रहँदैन । लगानी र अन्य समूहका केही कम्पनीमा संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरधनीको व्यवस्था अन्योल छ । यस अवस्थामा ‘फरक लाभांश’ले निम्न सवाल उठाउनेछ :

क) बैंकिङ तथा बिमा क्षेत्रका कम्पनीहरूको न्यूनतम ५१ प्रतिशत संस्थापक सेयर हुनुपर्ने, सञ्चालक समितिमा समूहगत स्वामित्वको आधारमा प्रतिनिधित्वको नियामकीय व्यवस्था के हुने?

ख) बोनसको बोझले स्खलित हुने कम्पनीको वित्तीय सूचक र बढ्दो सेयर आपूर्तिको मूल्यमा दबाचब सिर्जित अप्रत्यक्ष लागत अनि सम्भावित पुँजीगत नोक्सानी कसरी व्यवस्थापन गर्ने?

ग) संस्थापकबीच बोनस कि नगद लाभांशको छनोटको अधिकार खोजी र द्वन्द्व भए कसरी समाधान गर्ने ? केही सर्वसाधारण सेयरधनीले नगद लाभांश खोजे के गर्ने ? लाभांश कर, मूल्य समायोजन कसरी मिलान गर्ने ?

घ) लाभांश प्रस्ताव र पारितको आधार के हुने ? संस्थापकले नगद लाभांश र सर्वसाधारणले बोनसको एजेन्डामा मात्र मत दिने हो ? पारित नभए वा हुन नसके के गर्ने?

ङ) नगदै हुँदा पनि संस्थापकले न्यूनतम मुद्दती निक्षेपको औसत वा डिबेन्चरको ब्याजदरमा लाभांश मागे के गर्ने ? लाभांश वा ब्याजदरबीच छनोट खोजे के गर्ने?

च) अहिले नै सभा सञ्चालन र सञ्चालक समिति चयनमा समस्याग्रस्त कम्पनीमा थप द्वन्द्वको निरूपण कसरी गर्ने?

विभेद

अहिले पनि लगानी, मुनाफा, जिम्मेवारी र अधिकारमा कानुनी समानताका बाबजुद संस्थापकहरू सेयर कारोबार प्रक्रिया र मूल्यमा विभेदबाट हैरान छन् । एउटै बजारमा एकै नियमबमोजिम सूचीकृत, कारोबार र नियमन हुने विभिन्न प्रकृतिका कम्पनीहरूको कारोबारमा नियामकीय व्यवस्थाकै कारण केही समूहका संस्थापक सेयरधनीहरूले तोकिएको अवधिपछि सहजै कारोबार गर्न पाउने अनि अर्को समूहले नियामकको मुख ताक्नुपर्ने र कारोबार हुँदा अनेकौं झमेला र मूल्यगत विभेद सहन बाध्य छन् । भुक्तभोगीहरू कम्पनी संस्थापन गर्नु ठूलै गल्ती महसुस गराउने विभेद रहेको बताउँछन् । यसमाथि लाभांशमा समेत नगद र बोनसको विभेदले तिनलाई बिच्काउँदै सबै सेयर बेचेर निस्कन दबाब त दिन्न ? यस्तो अवस्था आए के गर्ने ? कानुनी बाध्यतामा सेयर नै बेच्न नपाए पनि लाभांशगत विभेदबाट कार्यसम्पादन र कम्पनीलाई झन् नोक्सानी त पुग्दैन ? त्यसैले अहिले नै विभेदमा परेका संस्थापक सेयरधनीलाई समानता महसुस गराउँदै कम्पनीप्रति अपनत्व र जिम्मेवारको सट्टा ‘फरक लाभांश’ले ‘विभेदमाथि विभेद’ बढाउने सम्भावना नकार्न सकिन्न ।

द्वन्द्व

कानुनतः संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरधनीको विभाजन, सञ्चालन जिम्मेवारी र प्रतिनिधित्वको व्यवस्था भएका कम्पनीहरूमा दुई समूहबीच सञ्चालक समितिमा प्रतिनिधित्व, लाभांश दर, लाभांशको प्रकारमा अनौपचारिक द्वन्द्व छरस्पष्ट छ । संस्थापकलाई नगद र सर्वसाधारणलाई बोनसजस्तो ‘फरक लाभांश’ यही द्वन्द्वको उपज हुन सक्छ । तर, समान अधिकार र जिम्मेवारीमा रहेर कम्पनीको व्यवसाय, मुनाफाका लागि सहकार्य गर्नुपर्ने सेयरधनीहरू ‘फरक लाभांश’का लागि थप द्वन्द्व गर्न थाले कम्पनीको विकास र विस्तारमा कस्तो प्रभाव पर्ला ? अर्को चिन्ताको विषय हुनेछ । अहिले नै उपसमूहमा छरपस्ट सेयरधनीहरू संस्थापक र सर्वधारण भन्दै नगद र बोनस लाभांशका लागि द्वन्द्वमा उत्रिँदा न सञ्चालक समिति ‘द्वन्द्व समिति’ र साधारणसभा ‘द्वन्द्व सभा’ मा परिणत भए व्यवस्थापक र कम्पनी सचिवले कम्पनी थेग्न सक्छन् ?

अवसर

‘कालो बादलभित्र चाँदीको घेरा’ भनेजस्तै प्रवाहित विचार पूर्णतः गलत र अस्वीकार्य भन्नु हतारो हुन सक्छ । सम्भावतः संस्थापक र सर्वसाधारण सेयर स्वामित्वको नियामकीय व्यवस्था र नियन्त्रण भएका समूहका कम्पनीहरूमा लगानी र प्रतिफलसम्बन्धी द्वन्द्व निरूपणको अवसर हुन सक्ने सोचका साथ चर्चामा ल्याइएको ‘फरक लाभांश’ ती फरक प्रकृतिका सेयरधनीलाई लगानीमा प्रतिफलको सन्तुष्टि दिन सक्दा द्वन्द्व र विभेद निरूपण अवसर पनि हुन सक्ला । बिक्री गरेर निस्कन नपाइने, लगानीबाट जीविकोपार्जन पनि नहुने अवस्थामा मुनाफाबाट नगद लाभांश सुनिश्चित हुँदा संस्थापकलाई अनि कम्पनीले थोरै प्रतिशत सेयर लाभांश दिएर सर्वसाधारण सेयरधनीलाई सन्तुष्ट बनाउन सके ‘फरक लाभांश’ अवसर नहोला भन्न सकिन्न ।

अन्त्यमा, उल्लिखित पक्षहरू केलाउँदा ‘फरक लाभांश’ अवसरभन्दा चुनौतीपूर्ण हुन सक्छ । यसले व्यावहारिक समस्या बढाउन सक्छ । तत्काल कार्यान्वयन सहज र सम्भव पनि देखिन्न । स्वार्थ समूहको दबाब अनि पहुँच र अधिकारको आडमा कार्यान्वयन गरिए सेयरधनीबीच थप विभेद र द्वन्द्वले प्रश्रय पाउनेछ । अझ नियन्त्रित क्षेत्रमा समेत संस्थापक र सर्वसाधारणबीच विद्यमान सबै प्रकारका विभेद हटाउन माग भइरहँदा ‘फरक लाभांश’ ‘टाउको दुखेको औषधि नाइटो’मा भने जस्तै हुन सक्छ । नियामकीय विभेदले सेयरधनीको द्वन्द्वमा फसेका कम्पनी अर्को द्वन्द्व फस्न सक्छन् । त्यसैले विद्यमान द्वन्द्व समाधान गर्दै कम्पनीको समग्र हितमा सेयरधनीबीच सहकार्य बढाउन (क) संस्थापक र सर्वसाधारणको व्यवस्था हटाएर अन्तर्राष्ट्रिय अभ्यासअनुरूप ‘व्यवस्थापन समूह’ र ‘साधारण सेयरधनी’, (ख) मिश्रित लाभांश र (ग) चुक्ता पुँजीभन्दा पुँजीकोष सबलीकरणमा प्रेरित गर्नुपर्छ । संस्थापक र सर्वसाधारण समूहबीच व्यापक छलफल, सहमति र कानुनी आधारबिना हचुवा वा सनकमा ‘फरक लाभांश’ कार्यान्वयन गरिए घातक हुन सक्छ । संस्थापक र सर्वसाधारण समूहबीच व्यापक छलफल, सहमति र कानुनी आधारबिना हचुवा वा सनकमा ‘फरक लाभांश’ कार्यान्वयन गरिए घातक हुन सक्छ ।

काराेवार दैनिकमा २०७८ फागुन २९ गते प्रकाशित, लाभांश छनोट सम्भावना, विभेद, द्वन्द्व कि अवसर « (karobardaily.com)

अनलाइन डटकममा प्रकाशित समाचार

Wednesday, December 11, 2019

शेयर लगानी, जाेखिम र मेराे अनुभव

धेरैमा सेयर भनेको केबल नाफाको मात्र लगानी भन्ने सोच देखिन्छ । सरकार समेत यसको जोखिमलाई बेवास्ता गर्दै सेयरको स नबुझेका आम नागरिकलाई सेयर बेच्न वा भिडाउन अग्रसर छ । तर वास्तवमा सेयरमा लगानी भनेको संसारमै सबैभन्दा जोखिमपूर्ण क्षेत्र पनि मानिन्छ । यसर्थ, यसमा राम्रोसँग बुझेर मात्र लगानी गर्नुपर्छ । यसमा कम्पनीको व्यावसायिक, व्यवस्थापकीय–सञ्चालनसँगै सेयर बजारको मूल्यगत जोखिम, नियामकीय जोखिम, अर्थतन्त्र, बाह्य पक्ष जस्ता विभिन्न जोखिम रहन्छन् ।

हो, यही जोखिमले गर्दा यसमा प्रतिफल (नाफा) को सम्भावना पनि बढी हुन्छ । किनभने जोखिम र प्रतिफल (बढी रिस्क र बढी रिर्टन) को सोझो सम्बन्ध हुन्छ । त्यसो भए यस्तो जोखिमपूर्ण क्षेत्रमा किन लगानी गर्ने त ? कारण प्रतिफल  नै हो । अरु व्यवसायमा एउटा मुनाफाको कुरा हुँदा सेयरमा पुँजीगत लाभ र लाभांशको दोहोरो प्रतिफलको कुरा हुन्छ । त्यो पनि अनिश्चित र असीमित ।

पुँजीगत लाभ वा लाभांश आउँछ या आउन्न । आए कति आउँछ त्यो अनिश्चित छ । बजारमा कम्पनीको सेयर मूल्य अनुसार पुँजीगत लाभ र कम्पनीको आम्दानी अनुसार लाभांश पनि असीमित छ । यहाँ रमाइलो चाहिँ दुवै अवस्थामा लगानीकर्ताले सक्रिय श्रम गर्दैन, केबल लगानी र व्यवस्थापन मात्रै गरिरहेको हुन्छ । कसैले गरेको व्यवसाय र कारोबार मूल्यको आधारमा सम्बन्धित कम्पनीमा लगानीकर्ताको लाभ–हानी र लाभांश फरक परिरहेको हुन्छ ।

यति भनिरहँदा सेयर बजारप्रति यहाँहरु अलि नकारात्मक वा चिन्तित हुनुभयो होला । तर कुरा त्यस्तो मात्र होइन, सेयरमा जोखिम छ र त मजा पनि छ नि । जोखिम छ र त प्रतिफल छ अनि जोखिम भएरै लगानीकर्ताहरुको आउजाउ भइरहन्छ । नभए सबै जना बैंक मुद्दति निक्षेप वा ऋणपत्रमा जस्तो निष्कृय भइहाल्छौं नि होइन र ?

यति कुरा गरिसकेपछि हामीले सेयरको जोखिम त केहि बुझ्यौं अब जोखिम व्यवस्थापन कसरी गर्ने त ? जोखिम कति लिने ? कसरी व्यवस्थापन गर्ने ? भन्ने प्रमुख प्रश्न आउँछ । यसका लागि सबैभन्दा पहिले आफ्नो जोखिमबहन क्षमता अर्थात् कतिसम्म जोखिम लिन सक्छु (रिस्क अपाटाइट) भन्ने निर्धारण गर्नुपर्छ । अर्थात्, म यतिसम्मको घाटा वा नोक्सानी सहनसक्छु भन्ने नै हो । नोक्सानी उठाउन तयार भएपछि नाफाको कुरा आउँछ, कति नाफा चाहिएको हो त्यो पनि विचार गर्नुपर्छ ।

नाफा खोज्दै गर्दा न्यायोचित भने हुनुपर्छ नभए उच्च नाफाको लोभले बढी जोखिम लिँदा पुँजी नै सकिन पनि सक्छ । एउटा पुरानो नेपाली उखान छ नि, ‘नाफा गर्ने चुत्को साँवा नै फुत्को’ । त्यसैले जोखिम आफ्नो क्षमता अनुसार र प्रतिफल न्यायोचित खोज्नुपर्छ भनेको घाँटी हेरेर हाड निल्ने । जोखिम व्यवस्थापन चाहिँ समय र परिस्थिति अनुसार गर्नुपर्छ ।

सामान्यतयः सेयर वा अन्य लगानी गर्दा सबै पुँजी वा स्रोत एकै ठाउँमा र एकैपटक लगानी नगर्ने नै हो । यसलाइ कतिपयले पोर्टफोलियो म्यानेजमेन्ट पनि भन्छन् । अथवा, ‘डु नट पुट अल एग्स इन सिंगल बास्केट’ भनेजस्तै हो । यसका साथै हामीले लगानीका लागि उपलब्ध स्रोतलाई एकैपटक लगानी नगरी पहिलो चरणमा करिब ५०% र समय परिस्थिति अनुसार थपघट गर्दै जानुपर्छ ताकि बजारले उत्पन्न गर्ने जोखिम र अवसरको केही मात्रामा भए पनि उपयोग वा व्यवस्थापन गर्न सकियोस् ।

जोखिम पनि बुझ्यौं र सेयर किन्न तयार भयौं । अहिले धितोपत्र बजारमा उपलब्ध लगानीको क्षेत्र हेर्ने हो भने सेयर र डिबेन्चर छन् । सेयर पनि बैंक तथा वित्तीय संस्था, विमा, जलबिद्युत, उत्पादन, होटल, म्युचुअल फन्ड र अन्य समूहका उपलब्ध छन् । उपलब्ध स्रोत र ज्ञानको आधारमा केही वा एकै समूह भित्रका केही कम्पनी छान्न सकिन्छ । अथवा एउटा क्षेत्रबाट राम्रा २–३ कम्पनी छान्न पनि सकिन्छ ।

कम्पनी र क्षेत्र छान्दै गर्दा कुन क्षेत्रमा के का लागि लगानी र कतिसम्म भन्ने अर्को अहम प्रश्नको जवाफ खोज्नुपर्छ । यसले सेयरमा कारोबार, लगानी र सेयरधनी के बन्ने अनि पुँजीगत लाभ वा लाभांश अथवा सञ्चालनको तहमा संलग्न हुने भन्ने जवाफ पाउने छौं । तपाइँहरुलाई अचम्म लाग्यो होला, म यहाँ कारोबारी, लगानीकर्ता र सेयरधनी भनिरहेको छु, जुन कानुनी परिभाषा वा बजारमा कतै सुनिन्न् । हो, कानुनमा सबैलाई सेयरधनी नै भनिन्छ ।


यी ३ पक्षको फरक लगानीको अवधि, उद्देश्य र प्रतिफलमा देख्न सकिन्छ । हामीमा पनि जोखिम लिने क्षमता केही मात्रामा छ । छोटो अवधिका लागि पुँजीगत लाभ वा हानी व्यहोर्ने हो भने अन्य वस्तुहरु जस्तै सेयरको व्यापार वा कारोबार गर्न सकिन्छ । यसलाई कारोबारी भन्न सकिन्छ । यसका लागि मूलतः सेयरको माग, आपूर्ति र मूल्यलाई पछ्याउने अनि माग र आपूर्ति व्यवस्थापनको क्षमता चाहिन्छ । यसमा मूल्यगत अवसर खोज्दै प्रोफिट (नाफा) बुक वा जोखिम व्यवस्थापन गर्न लस (नोक्सान) बुक गरिन्छ ।

मूलतः प्राविधिक विश्लेषण (टेक्निकल एनालाइसिस) का आधारमा किनबेच गर्ने वा माग र आपूर्ति व्यवस्थापन गर्दै सेयर किनबेच गर्नुपर्छ । बजार अनुसार चल्न वा किनबेच गर्न नसकेको अवस्थामा मूल्यगत पासो (बुल वा बियर ट्रयाप) मा फस्ने अनि ठूलो नोक्सानी व्यहोर्न बाध्य हुने सम्भावना पनि रहन्छ । होइन, म अलि लामो समय कुर्छु र लाभांशमा जोड दिन्छु ।

मूल्यगत लाभ हुँदा राम्रो तर नभए पनि केही फरक पर्दैन भने मध्यकालीन अवधिका लगानी योजना बनाउँदै उच्च लाभांश क्षमता भएका कम्पनीमा लगानी गर्दै जानुलाई लगानीकर्ता भन्न सकिन्छ । यस्ता कम्पनीका सेयरको माग र आपूर्तिका आधारमा केही पूँजीगत लाभ पनि पाउने सम्भावना रहन्छ । यदि, हामी लगानीकर्ता हुने हो भने अब माग र आपूर्ति वा सेयरको मूल्य र मूल्यगत लाभ होइन, कम्पनीको व्यवसाय, व्यवस्थापन, सञ्चालक, नाफा, लाभांश क्षमता, विगतको लाभांश प्रवृत्ति, गुडविलका साथै इपीएस, नेटवर्थ, मूल्य आम्दानी अनुपात हेर्नुपर्छ ।

साथै, बैंकको हकमा क्यापिटल एडिक्वेसीजस्ता आधारभूत पक्षहरू (फन्डामेन्टल एनालाइसिस) को विश्लेषण गर्नुपर्छ । यस्तै, किताबी मूल्य र बजार मूल्य, ग्राहम भ्यालु, क्युमुलेटिभ एनुएल ग्रोथ जस्ता कुराहरु पनि हेर्न सकिन्छ । यसमा अलि अध्ययन र मेहेनतको आवश्यकता पर्छ । लगानीकर्ताले मूलतः लागत र प्रतिफलमा ध्यान दिनुपर्छ र लागत व्यवस्थापन (औसत लागत व्यवस्थापन) गर्दै तुलनात्मक रुपमा उच्च प्रतिफल हासिल गर्ने प्रयत्न गर्नुपर्छ ।

कम्पनीको त्रैमासिक वा वार्षिक वित्तीय विवरणका आधारमा लगानी व्यवस्थापन अर्थात् एउटा कम्पनीबाट तुलनात्मक बढी लाभको अर्को कम्पनीमा लगानी सार्न पछि हट्नु हुन्न । यसरी कानुनी रूपमा कारोबारी, लगानीकर्ता र सेयरधनीलाई एकै रूपमा बुझिँदै गर्दा व्यावहारिक रूपमा लगानीको उद्देश्य, अवधि, जोखिमबहन क्षमता, जिम्मेवारी जस्ता विभिन्न पक्षमा फरक देख्न सकिन्छ ।


सामान्यतः कारोबारीलाई कम्पनीको खासै मतलब हुन्न भने लगानीकर्ताले केही हदसम्म कम्पनीको स्थायित्व, व्यवसाय र नाफालाई आत्मसात गरेको हुन्छ । सेयरधनीले भने कम्पनीलाई आत्मसात् गर्दै त्यसको पूर्ण स्वामित्व र उत्तरदायित्वसमेत लिएको हुन्छ ।

यहाँ कम्पनीको व्यवसाय विस्तार र चुस्त व्यवस्थापनबाट वस्तु तथा सेवा विक्री गरी प्राप्त नाफामा वृद्धि गर्दै उच्चतम नाफा र लाभांश हासिल गर्ने अनि कुनै पनि जोखिमसँग डराएर भाग्ने भन्दा त्यस्ता जोखिम व्यवस्थापन र सञ्चालनमा आफैं अगाडि सरिन्छ वा संचालक र व्यवस्थापनसँग सहकार्य गरिन्छ ।

सेयरमा लगानीको पहिलो चरणमा लगानीकर्ता वा सेयरधनी बन्न त्यति सहज नहुन सक्छ । तर, कारोबार गर्दै सेयरको जोखिम र नाफा बुझ्दै क्रमिक रूपमा लगानीकर्ता र सेयरधनी भने बन्न सकिन्छ । अल्पकालीन रूपमा कारोबारमा देखिने तत्कालीन नाफा धेरैजस्तो देखिए पनि लगानीकर्ताले गर्ने धनको संग्रह र वृद्धि (वेल्थ एक्युमुलेसन) र नियमित आय निकै बढी हुन्छ । अझ सेयरधनी भएर कम्पनी सञ्चालन र नाफा प्राप्त गर्दाको आत्मसन्तुष्टिलाई रुपैयाँमा तुलना गर्न सकिन्न ।

कारोबारी र लगानीकर्ताको नाफा र जोखिम कम्पनीको वास्तविक सेयरधनीमा निर्भर रहन्छ । सेयरधनीले आफैं कम्पनी सञ्चालन वा स्वामित्व लिएर आफैं सञ्चालन र नाफा वितरण गर्दछ । सूचीकृत (स्टक एक्सचेन्जमा सेयर खरिद विक्री हुने) कम्पनीको सेयर खरिद गर्दासमेत आफू कारोबारी, लगानीकर्ता वा सेयरधनी के बन्ने भन्ने निक्र्योल गरेर मात्र लगानी गर्नु उपयुक्त हुन्छ ।

यहाँ सेयरधनी भन्ने बित्तिकै कम्पनीका सञ्चालक वा प्रत्यक्ष कार्यकारी हुनुपर्छ भन्ने होइन । सेयर किनबेचको प्रवृत्ति, लगानी अवधि, नाफा लिने तरिकाले पनि सेयरधनी बन्न सकिन्छ । सेयरधनीले कम्पनीमा हरदम समय दिन नसके पनि आवश्यक अवस्थामा सहकार्य र सुझाव दिन तथा कम्तिमा साधारण सभाको समयमा एजेन्डाहरूमा छलफल तथा सञ्चालक र व्यवस्थापनलाई सुझाव दिन सकिन्छ ।

यति धेरै कुरा गरेपछि अब तपाइँहरु आफ्नो क्षमता अनुसार कारोबार, लगानी वा सेयरधनी बन्न सक्नुहुनेछ भन्ने आशा लिएको छु । म भने थाहै नपाइ लगानीकर्ता र बीचमा सानो वा छिटपुट कारोबार गरिरहेको छु भने केही कम्पनीमा सेयरधनी नै छु । पहिलो कारोबार नविल र दोस्रो स्टान्डर्ड चार्टर्डपछि मेरो सेयर खरिद गर्ने बानी बस्दै गयो भने नेप्से सूचक करिब ११७५ बाट ३०० मुनि आउँदा निकै कठिन अवस्थामा पनि पुगेको थिएँ । कतिपय समयमा आफैंलाई बुझाउन नसिकिने अवस्था थियो ।

अहिले जस्तो बुझेको वा बुझाउने पनि कोही थिएनन् । तर बजारमा चासो र सक्दो खरिदलाई भने छोडिन । जब ७० सालको निर्वाचनपछि बल्ल लगानी र बजार मूल्य करिब बराबरको अवस्थामा पुगेको थियो भने सूचक १८८१ हुँदा अहिलेको भन्दा करिब आधा मेरो सेयर सम्पति थियो । अच्चम्म मान्नु भयो होला, मैले केही कम्पनीमा बाहेक घाटा बुक गरेको छैन भने केहीमा लागत व्यवस्थापन गर्दै आएको छु । एउटा उदाहरण दिउँ, सिद्धार्थ बैंकको २०६५ असोज २७ गते १२ सय ८० रुपैयाँमा किनेको लागत हाल करिब २७५ रपैयाँ छ ।

यसको सेयर विभिन्न समय थप ४२ सय १९ कित्ता खरिद र बोनस तथा हकप्रदबाट ९ हजार ७२८ कित्ता समेत पाएकोमा औसत ५४० रुपैयाँमा ४ हजार २१७ कित्ता बिक्री गरेको छु । यस्तै, एभरेष्ट बैंकको औसत लागतको आधारमा करिब ३० लाखको घाटा खुद लागतमा म अझै १५ लाख जति नाफा छु । त्यसैले मैले लगानीकर्ता र सेयरधनी हुँदै गर्दा पनि बजारको चाल अनुसार केही कारोबार पनि गर्नुपर्छ भन्न खोजेको हो ।

मैले अहिलेसम्म सिकेको भनेको बजारमा निकै उतारचढाब आउँछ, कहिले किन्ने (क्रेता) हावी हुन्छ र सस्तो किन्न अनेक हल्ला र प्रयत्न हुन्छन भने कहिले बेच्न अनेक अफवाह समेत चलाइन्छ । तर जबसम्म आफ्नो लागत बजार मूल्यको हाराहारी रहन्छ, कम्पनीले लाभांश दिन्छ र कित्ता जोगाउन सकिन्छ । बजार परिसूचक वा पुँजीकरण जति नै हुँदा पनि आत्तिनु पर्दैन् ।

हो, आफ्नो पोर्टफोलियो रातो र घाटा देखिन सक्छ तर कम्पनी र बजार हुँदासम्म कुनैपनि समयमा नाफा हुनसक्छ । किन्ने, बेच्ने वा होल्डको लगानी निर्णय गर्दा केही मूल्य बढी वा घटी भएपनि विश्लेषण र तनाव रहित भएर गर्नुपर्छ । बजारमा जे गरिन्छ त्यसको भागिदार आफैं हो । त्यसैले जे गरियो ठीक गरियो भन्ने मान्यतासहित लगानी निर्णय गर्नुपर्छ ।

अब तपाईंहरु सबैको चासो होला, अहिले के गर्ने त ? मेरो त निकै ठूलो घाटा छ, किन्न पैसा पनि छैन । बजार मूल्य के हुन्छ ? मेरो पनि प्रश्न यही हो ? के गर्ने ? यसको जवाफ मैले भर्खर व्यक्त विचारको आधारमा आफ्नो जोखिम क्षमता, बुझाई र रणनीति अनुसार गर्ने हो । बजारमा भनिए जस्तो साँच्चै किन्ने र बेच्ने निश्चित समय हुन्न । आफ्नो लागत, क्षमता अनुसार निरन्तर लगानी व्यवस्थापन गर्ने हो ।

हुनतः अहिले बजार परिसूचकका आधारमा न्यूनतम नजिक पुगेको सबैको आशय छ तर हामीले के पनि बुझ्नुपर्छ भने अझै लगानीकर्ताहरु विश्वस्त भएका छैनन्, मनोबल अझै कमजोर, तर पनि निरन्तर आशावादी हुँदै गएका छन् । पछिल्ला दिनहरुमा सेयर बजारले सुधारको संकेत गरिरहेको छ ।

यति भन्दै मेरो आजको छोटो प्रस्तुति यहीं टुंग्याउँछु । तपाईंहरुका केही जिज्ञासा मेटियो होला र केही थप भए होलान् । अबको केही समय हामी जिज्ञासाहरु सुन्ने र मेरो क्षमताले भ्याएसम्म समाधान वा उत्तर दिने प्रयास गर्नेछु । कृपया कुन कम्पनी, कुन सेक्टर भन्ने नितान्त कम्पनी केन्द्रित प्रश्न नगरिदिनु होला, धन्यवाद ।

अाईक्यापिटल फाउण्डेसनकाे पहिलाे ईन्भेष्टमेन्ट क्रोनिकल्समा व्यक्त मेराे विचारकाे केही सम्पादित रूपमा नेपाली पैसामा प्रकाशित लेख ।

यहि सिलसिलामा नेपालीपैसासँगकाे मेराे कुराकानी (प्राविधिक कारण केहि डिस्टर्व छ, सुन्नु हाेला)

(आइ क्यापिटल फाउन्डेसनको सहयोगमा यो कार्यक्रम आयोजना गरिएको हो ।)
www.nepalipaisa.com मा २०७६ मंसिर २५ गते प्रकाशित
http://www.nepalipaisa.com/NewsDetail.aspx/id/29952

Sunday, December 1, 2019

सेयरधनीबीच विभेद र बजारमा यसको प्रभाव

कुनै कम्पनीको सेयरमा स्वामित्व भएका व्यक्ति वा संस्था दुवै सेयरधनी हुन् । सेयर स्वामित्व कम्पनी स्थापना गर्दा, कम्पनीले सार्वजनिक वा थप निष्कासन गरेको खरिद गरेर र दोस्रोबजार (स्टक एक्सचेन्ज) बाट प्राप्त गर्न सकिन्छ । व्यवसायको अवधारणा एवम् सम्भावित जोखिमसमेत आकलन गरी प्रचलित कम्पनी कानुनबमोजिम कम्पनी स्थापना गर्ने संस्थापक सेयरधनी हुन् । व्यावसायिक आवश्यकता र कानुनी व्यवस्था बमोजिम थप पुँजीको लागि कम्पनीले सेयर बिक्री गर्नसक्छन । यसरी बिक्री गरिने सेयर कम्पनीको व्यवसाय र सम्भावनालाई हेरी बुझि जाँची आमसर्वसाधारणले अंकित वा थप (प्रिमियम) मूल्यमा किनेर सेयर स्वामित्व प्राप्त गरी स्वामी बन्न सक्छन् । नेपालको सन्दर्भमा जे जसरी स्वामित्व प्राप्त गरे पनि कम्पनीप्रतिको दायित्व (संचालन) र अधिकार (नाफको बाँडफाँड) मा समान हुन्छ । कुनै कम्पनीको सेयरमा स्वामित्व भएका व्यक्ति वा संस्था दुवै सेयरधनी हुन् । सेयर स्वामित्व कम्पनी स्थापना गर्दा, कम्पनीले सार्वजनिक वा थप निष्कासन गरेको खरिद गरेर र दोस्रोबजार (स्टक एक्सचेन्ज) बाट प्राप्त गर्न सकिन्छ । व्यवसायको अवधारणा एवम् सम्भावित जोखिमसमेत आकलन गरी प्रचलित कम्पनी कानुनबमोजिम कम्पनी स्थापना गर्ने संस्थापक सेयरधनी हुन् । व्यावसायिक आवश्यकता र कानुनी व्यवस्था बमोजिम थप पुँजीको लागि कम्पनीले सेयर बिक्री गर्नसक्छन । यसरी बिक्री गरिने सेयर कम्पनीको व्यवसाय र सम्भावनालाई हेरी बुझि जाँची आमसर्वसाधारणले अंकित वा थप (प्रिमियम) मूल्यमा किनेर सेयर स्वामित्व प्राप्त गरी स्वामी बन्न सक्छन् । नेपालको सन्दर्भमा जे जसरी स्वामित्व प्राप्त गरे पनि कम्पनीप्रतिको दायित्व (संचालन) र अधिकार (नाफाको बाँडफाँड) मा समान हुन्छ ।

कानुनी परिभाषाकानुनी परिभाषाअनुसार कम्पनीको सेयरमा स्वामित्व भएको व्यक्तिलाई ‘सेयरधनी’ भनिन्छ । कम्पनी ऐन अनुसार ‘संस्थापक’ भन्नाले कम्पनी संस्थापना गर्नको लागि कार्यालय (कम्पनी रजिष्ट्रार) समक्ष दाखिल गरिने प्रबन्धपत्र तथा नियमावलीमा लेखिएको कुरालाई मञ्जुर गरी संस्थापकको हैसियतले हस्ताक्षर गर्ने व्यक्ति सम्झनुपर्छ । यस्तै बैंक तथा वित्तिय संस्थासम्बन्धी ऐन २०६३ (बाफिया) अनुसार ‘संस्थापक’ भन्नाले यस ऐन बमोजिम बैंक वा वित्तीय संस्था संस्थापना गर्नको लागि प्रबन्धपत्र तथा नियमावलीमा कम्तीमा एक सेयर लिन मन्जूर गरी संस्थापकको हैसियतले हस्ताक्षर गर्ने व्यक्ति सम्झनुपर्छ ।संस्थापक बाहेकको अन्य सेयरधनीलाई सर्वसाधारण सेयरधनीका रूपमा लिँदै ‘सर्वसाधारण सेयर समूह’ का रूपमा लिनुपर्ने उल्लेख गरेको छ । कानुनतः सीमित अधिकार तर भुक्तानीमा अग्राधिकार भएको सेयरधारण गर्ने सेयरधनीलाई ‘अग्राधिकार सेयरधनी’ भनिन्छ । यसरी कानुनी रूपमा संसारभर नै कम्पनीमा साधारण (संस्थापक र सर्वसाधारण) र अग्राधिकार गरी दुई प्रकारका सेयर र सेयरधनी हुन्छन् ।

अधिकार र दायित्व

सामान्यतः कानुनत कम्पनी ऐनअनुसार संस्थापित कम्पनीको कारोबारको सम्बन्धमा सेयरधनीको दायित्व निजले खरिद गरेको वा खरिद गर्न कबुल गरेको हदसम्म रहन्छ । संचालन र व्यवस्थापनको पूर्ण दायित्व सेयरधनी (संस्थापक र सर्वसाधारण) को हुन्छ । यस्तै धारित सेयरको हिस्साको आधार मुनाफा प्राप्त गर्ने, संचालक समितिमा प्रतिनिधित्व वा मत दिने, कम्पनीको कुनै पनि विषयवस्तुमा छलफल र निर्णयमा मत व्यक्त गर्ने अधिकार रहन्छ । कानुनले सर्वसाधारण सेयरधनीको विशेष दायित्व उल्लेख गरेको देखिँदैन, तर संस्थापकले क) पुरा नाम र ठेगाना उल्लेख गरी लिन मञ्जुर गरेको सेयरको विवरण सहित प्रबन्धपत्रतथा नियमावलीमा सहीछाप गर्नुपर्ने, ख) कम्पनीको नियमावलीबमोजिम वा कम्तीमा एक सय कित्ता सेयर खरिद गर्न मञ्जुरहुनुपर्ने, ग) कम्पनीको प्रथम वार्षिक साधारण सभा नभएसम्म सञ्चालकहरूको नियुक्ति गर्नुपर्ने व्यवस्था छ । पब्लिक कम्पनीमा कम्तिमा सातजना संस्थापक हुनुपर्नेछ ।

संस्थापकहरूले क) प्रथम साधारण सभा नभएसम्म र निजको नाममा जारी भएको सेयरको माग रकम पुरा चुक्ता नगरेसम्म आफूले लिएको सेयर बिक्री गर्न वा धितोबन्धक राख्न पाउने छैन भने ख) सोह्र वर्ष उमेर नपुगेको नाबालक र कानून बमोजिम करार गर्न अयोग्य व्यक्ति कम्पनीको संस्थापक हुन सक्ने छैन । बाफियाले भने बैंक तथा वित्तीय संस्थामा क) संस्थापक हुन उपयुक्तता परीक्षण (फिट एण्ड प्रोपर टेस्ट) पास गरेको, ख) संस्थापकहरूको हिस्सा कम्तिमा ५१ प्रतिशत, ग) कारोबार सञ्चालन गरेको मितिले पाँच वर्ष र सर्वसाधारणमा सेयर जारी गरेपछि राष्ट्र बैंकको स्वीकृति लिई बिक्री भएकोत्यस्तो सेयर संस्थापक समूहमा नै रहने गरी मात्र संस्थापक सेयर बिक्री वा धितोबन्धक राख्न सकिने तथा चुक्ता पुँजीको दुई प्रतिशतभन्दा कम सेयर धारण गर्ने संस्थापकले भने आफ्नो सेयर बिक्री वा धितो बन्धक राख्दा राष्ट्र बैंकको स्वीकृति लिन आवश्यक नपर्ने, घ) कारोबार सञ्चालन गरेको दश वर्ष पुगेपछि पुँजी बजार, बैंकिङ्ग लगायत समग्र वित्तीय क्षेत्रमा पर्ने प्रभाव समेतलाई विचार गरी राष्ट्र बैंकको स्वीकृतिमा संस्थापक सेयर क्रमशः सर्वसाधारण सेयरमा परिणत गर्न सकिने, ङ) संस्थापक, सञ्चालक वा शून्य दशमलव एक प्रतिशतभन्दा बढी सेयर लिएको सेयरधनी तथा निजको परिवार स्वतन्त्र सञ्चालक हुन नपाइने, च) संस्थापक, सञ्चालक वा कार्यकारी प्रमुख जमानत बसी कुनै व्यक्ति, फर्म, कम्पनी वा संस्थालाई कुनै किसिमको कर्जा दिन नहुने, छ) संस्थापक, सञ्चालक, कार्यकारी प्रमुख वा निजको परिवारको सदस्य लेखापरिक्षक नियुक्त हुन नसक्ने व्यवस्था गरेको छ । यसका साथै बैंक तथा वित्तिय संस्थाको संस्थापकहरूले सर्वसाधारणलाई सेयर निष्कासन गरी उनीहरूसमेतको सहभागिताको साधारण सभा मार्फत् पारित नहुँदासम्म लाभांस वितरण गर्न पाइँदैन् ।

केहि व्यावहारिक पाटाहरू

कानुनी रूपमा समानता र अधिकार तथा दायित्व परिभाषित भएता पनि व्यवहारमा कम्पनी र विशेषगरी पुँजीबजारमा सूचीकृत कम्पनीहरूको सेयरधनीहरूबीच निम्न विभेद र समस्याहरू रहँदै आएका छन् ।

१) कानुनी बन्देजका समस्याहरूः सेयरधनीहरूको समान अधिकार र दायित्वको अवधारणा विपरित जोखिम लिएर कम्पनी स्थापना गर्ने संस्थापकहरूलाई विभिन्न कानुनी र व्यवहारिक बन्देज र विभेद गरिएको छ। जलविदुत तथा अन्य क्षेत्रका संस्थापक र आरक्षित कोटाका सेयरधनीहरूले तीन वर्षसम्म बिक्रीमा बन्देज भएपनि त्यसपछि संस्थापक र सर्वसाधारणको विभेद भने देखिँदैन् । तर बैंक तथा वित्तिय संस्थामा क) संस्थापकको सेयर सम्पत्तिको उपभोग, ख) मुनाफा बाँडफाँटमा प्रतिबन्ध, ग) अनिश्चित अवधिसम्म बाध्यकारी सेयरधारण, घ) ठूला सर्वसाधारण भन्दा साना संस्थापक सेयरधनीमाथि अनेकन प्रतिबन्धले संस्थापकहरूमाथि विभेद भएको देखिन्छ ।

यस्ता प्रतिवन्ध र लकिङले केहि फाइदादेखिएता पनि अनावश्यक द्वन्द्व, ईष्र्या जन्माउनुका साथै लकिङ सकिने र संस्थापक सेयर सर्वसाधारणमा परिवर्तन (कन्भर्ट) हुने बहानामा बजारमा मूल्य प्रभावित र आतंकित बनाउने अनि उकुसमुकुस सेयरधनीहरूले एकैपटक ठूलो परिमाणको सेयर बिक्रीमा ल्याउँदा मूल्य गिरावटबाटसबै सेयरधनी र कम्पनी समेत प्रभावित हुन्छन् ।

२) कारोबारः सूचीकृत कम्पनीहरू मध्ये बैंक तथा वित्तीय संस्थाको संस्थापक सेयरधनी हुन फिट एण्ड प्रोपर टेस्ट पास गर्नुका साथै संस्थापक सेयर कारोवार गर्दा
क) सम्बन्धीत कम्पनीको संचालक समितिबाट स्वीकृति हुनुपर्ने,
ख) दुई प्रतिशतभन्दा बढीको सेयरधनीको हकमा नेपाल राष्ट्र बैंकबाट पूर्वस्वीकृति गराउनुपर्ने,
ग) कालोसूचीमा नभएको प्रमाणपत्र,
घ) खरिद बराबरको आयस्रोत खुलेको प्रमाण,
ङ) करचुक्ता प्रमाण समेत पेश गर्नुपर्ने,
च) प्यान दर्ताको प्रमाण,
छ) सेयर खरिदका लागि विद्यामान संस्थापक सेयरधनीलाई प्राथमिकता दिनुपर्ने,
ज) विद्यमान बाहेक नयाँ व्यक्तिले संस्थापक सेयर खरिद गर्ने अवस्थामा फिट एण्ड प्रोपर टेस्ट र पत्रिकामा सूचना समेत जारी गर्नुपर्ने व्यवस्थाले कारोवारमा असहजतासँगै तरलता, माग–आपूर्तिको असहजता र मूल्यगत जोखिम निम्त्याएको छ ।

अर्कोतर्फ सर्वसाधारण सेयर भने रु. ५ लाखसम्मको बिना प्यान र सोभन्दा माथि प्यान दर्ता भएर तथा रु १० लाख माथि स्रोत खुलाएर सहजै किन्न सकिन्छ भने बेच्न केवल प्यान दर्ताको प्रकृया पुरा गरे पुग्छ ।

३) मूल्यः कानुनत: कम्पनीको सेयरको अंकित मूल्य रु. १०० वा रु. १० नै हुन्छ, तर नेपालमा सर्वसाधारण सेयरको बजार मूल्य माग र आपूर्तिको आधारमा निर्धारित हुँदा संस्थापक सेयरको मूल्य भने अन्तराष्ट्रिय प्रचलन विपरित नियमनको आधारमा निर्धारित (रेगुलेटेड) हुन्छ ।यस्तो मूल्यगत भिन्नताले सेयर सम्पत्तिको आधारमा संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरधनीको आर्थिक हैसियत र क्षमतामा असमानता र विभेद ल्याएको छ ।जस्तै, मेगा बैंकको समान १ लाख कित्तासेयरधनीको सेयर सम्पत्ति प्रचलित मूल्यमा संस्थापकको १ करोड २ लाख र सर्वसाधारणको १ करोड ८० लाख रूपैयाँ हाराहारी हुन्छ । यहाँ संस्थापक सेयरधनीहरूको वेल्थ म्याक्सिमाइजेसन भन्दा आर्थिक क्षमतामासंकुचितभएको छभने प्रतिफल दर, मूल्य आम्दानी अनुपात, किताबी मूल्य अनुपात, जस्ता आधारभूत सूचकहरूमा असमानताका साथै बजार पुँजीकरणको यर्थाथता माथि प्रश्न उठिरहेको छ ।

४) प्रतिफल दरः अंकित मूल्यमा किनिएको संस्थापक वा सर्वसाधारण सेयरको लगानीमा प्रतिफल दर एउटैभएपनि बजारबाट किनिने सेयरको प्रतिफल दर भने उल्लेख्य फरक हुन्छ । उदाहरणको लागि २०७५/७६ को लाभांसका लागि बुक क्लोज अगाडिसंस्थापक सेयर रु. १०४ तथा सर्वसाधारण सेयर रु. २०२ मा किनेको आधारमा संस्थापकहरूले करिव ११.३ प्रतिशत र सर्वसाधारण सेयरधनीले ५.८५ प्रतिशतलगानीमा प्रतिफल पाएको देखिन्छ ।

५) लाभांसः मूल्यगत भिन्नता र कारोवारमा असहजताका कारण लाभांसमा संस्थापकहरूको नगद तथा सर्वसाधारणको बोनस सेयरमा प्राथमिकता र दवावले अनावश्यक द्वन्द्व जन्माउँछ । व्यवसायिक आवश्यकताका भन्दा सेयरधनी समूहको स्वार्थमा नगद वा बोनस सेयर लाभांसका रूपमा दिन बाध्य हुँदा कम्पनी अधिक वा न्यून पुँजीको चपेटामा पिल्सिन बाध्य हुन्छ । अन्यः संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरको निश्चित अनुपातको बाध्यताले कतिपय अवस्थामा दीर्घकालीन लगानी क्षमता नभएका सर्वसाधारणले ईच्छा विपरित संस्थापक हुन बाध्य हुनुपरेको उदाहरण एभरेष्ट इन्स्योरेन्स, एनएलजी इन्स्योरेन्सलाई लिन सकिन्छ । यस्तै मूल्यगत लगानीको हिसावले कम लगानी भएका ५१ प्रतिशत संस्थापकले बढि लगानी गरेका ४९ प्रतिशत सर्वसाधारण सेयरधनी माथि शासन गरेको देखिन्छ ।

सुझाव र निष्कर्ष

विद्यमान कानुनी र व्यवहारिक असमानता हटाउँदै कम्पनीमा समानुपातिक अधिकार र दायित्व सहित ‘सर्वप्रथम कम्पनी (कम्पनी फस्र्ट)’ मान्यताका आधारमा सबै सेयरधनीहरू बीच समानता, सहकार्य र समन्वय हुनु जरुरी छ । अन्तराष्ट्रिय प्रचलन विपरित नेपालमा प्रचलित संस्थापक र सर्वसाधारण सेयरधनीको समूहगत र मूल्यगत भिन्नता अन्त गर्दै विकल्पमा ‘व्यवस्थापन सेयर समूह’ कायम गर्न सकिन्छ । विद्यमान समूहलाई कायम नै राख्दा समेत ‘मूल्यगत भिन्नता’ हटाउँदै निश्चित अवधि पछि संस्थापक र सर्वसाधारण सेयर बजारको माग तथा आपूर्तिको आधारमा समान मापदण्ड र मूल्यमा सहजै कारोवार गर्न सकिने हुनैपर्छ । बरु ०.५ प्रतिशत वा निश्चत कित्ता भन्दा बढिको सेयर बिक्री गर्दा स्टक एक्सचेन्ज र बजारलाई पूर्व जानकारी दिने व्यवस्था गर्न सकिन्छ ।
नेपाल राष्ट्र बैककाे संस्थापक शेयर हस्तान्तरण सम्बन्धी व्यवस्था यहाँ पढ्नुस ।
काराेवार दैनिकमा २०७६ मंसिर १५ गते प्रकाशित, https://www.karobardaily.com/news/idea/26550

Monday, May 21, 2018

लिलाम बढाबढमा संस्थापक हकप्रद सेयर बेच्न सकस

पुँजीवृद्धिका लागि हकप्रद सेयर जारी गर्ने क्रमबढेसँगै नबिकेका सेयर लिलामी प्रक्रियाबाट बिक्री गर्ने क्रम पनि बढेको छ । बिगतमा छिटपुट आउने सेयर लिलामीका सूचनाहरू अहिले नियमित जस्तै हुनथालेका छन् । यसले लगानीकर्ताहरूका लागि एकमुष्ट सेयर खरिद गर्न पाउने असर पनि दिएको छ । तर यसरी बिक्री गरिने सेयरको न्यूनतम र अधिकतम मूल्यको सीमा नहुँदा आवेदक मूल्य अनिश्चिताको भूमरीमा रुमल्लिन बाध्य हुन्छन् ।
किन आउँछ लिलामीमा ?

नियमक निकायबाट पुँजी वृद्धि निर्देशनका कारण मुनाफाबाट वा ऋण पुँजी लिन लिएर पुँजी जुटाउन नपाइने अवस्थामा हकप्रद सेयर निष्कासन गर्न बाध्य हुन्छन् । यसका लागि कम्पनीले अंकित मूल्यमा तोकिएको अनुपातमा हकप्रद सेयर खरिद गर्न विद्यमान सेयरधनीहरूलाई कम्तीमा ३५ दिन र बढिमा थप १५ समेत ५० दिनसम्म समय दिन सक्छ । तर कतिपय सेयरधनीले क) सूचना नपाएर, ख) लगानी रकमको अभाव, ग) प्राप्त प्रतिफलमा असन्तुष्टी, घ) अन्य व्यवहारिक कारणले हकको सेयर खरिद गर्दैनन् । हुनत: कम्पनीहरूले हकप्रद सेयर निष्कासन गर्दा साविक सेयरधनीले खरिद गर्न नचाहेको अवस्थामा सोही समूहको अर्को सेयरधनीले तोकिएको ढाँचामा निवेदन दिई खरिद गर्न मनोनयनको प्रावधान रहेको छ ।

धितोपत्र दर्ता तथा निष्काशन नियामावली, २०७३ को नियम २० अनुसार हकप्रद सेयर बिक्रीको लागि खुल्ला अवधिभित्र बिक्री हुन नसकी बाँकी रहेको सेयरसार्वजनिक सूचना प्रकाशन गरी लिलाम बढाबढ प्रक्रियाबाट बिक्री गर्नुपर्ने कानुनी प्रावधानका कारण कम्पनीहरूले नबिकेको सेयर लिलामीमा ल्याउँछन् ।

तथ्यांकमा सेयर लिलामी

अहिले तालिकामा दिईएका ६ कम्पनीका ५१ लाख संस्थापक र ९ लाख किता सर्वसाधारण गरी कुल ६० लाख ६९ हजार किता सेयरहरू लिलामी बिक्रीमा छन् । अझै हकप्रद जारी भएका र प्रक्रियामा रहेका कम्पनीहरूका हजारौं किता सेयर लिलामी आउने संभावना छ ।

आर्थिक वर्ष (आव) २०७४/७५ को बैशाख मसान्तसम्ममा धितोपत्र बोर्डबाट ४५ कम्पनीहरूलाई २० करोड ७७ लाख ५८ हजार ७८ किता हकप्रद सेयर निष्कासन स्वीकृत दिएकोमा ३७ कम्पनीका १९ करोड ३७ लाख १९ हजार ५४ किता निष्कासन भईसकेका छन्।

यस आवमा स्विकृतभई निष्कासित मध्येबाट करिव १ करोड संस्थापक र ४३ लाख किता सर्वसाधारण सेयर लिलाम बढाबढमा आएका छन् । यस्तै विभिन्न समयमा हकप्रद निष्कासित र अन्य कारण समेत यस आवमा थप १ करोड १९ लाख ८६ हजार ५४ किता संस्थापक र ३२ लाख ८६ हजार २ सय ६५ गरी कुल १ करोड ५२ लाख ७२ हजार ३ सय १९ किता सेयर पनि लिलाममा आएका छन् ।

यसरी आवको १० महिनामा नै २ करोड १९ लाख हाराहारी संस्थापक र ७६ लाख सर्वसाधारण समेत कुल २ करोड ९५ लाख किता भन्दा बढी सेयर लिलाममा आएका छन्, यो भनेको ७४ प्रतिशत संस्थापक र २६ प्रतिशत हाराहारी सर्वसाधारण सेयरको हिस्सा हो ।

लिलामी आएको मध्यम
लिलामी आएको
संस्थापक
सर्वसाधारण
कुल
२०७४/७५ निष्कासित हकप्रदमध्येबाट
९९,८५,१९७
४३,२७,७११
,४३,१२,९०८
गत आवमा निष्कासित हकप्रद मध्येबाट
३३,६३,००५
२८,८०,८८६
६२,४३,८९०
अन्य संस्था वा ब्यक्तिको तर्फबाट
८६,०९,८३४
,६५,३७९
८८,७५,२१३
सामुहिक लगानी कोषबाट
१३,२१६
,४०,०००
,५३,२१६
लिलामीमा आएको कुल
,१९,७१,२५२
७६,१३,९७६
,९५,८५,२२७
प्रतिशतमा
७४.२६
२५.७४
१००

संस्थापक सेयर बेच्न सकस

हाल लिलामीमा आउने सेयरहरूमध्ये केही अपवाद बाहेक सर्वसाधारण सेयर सहजै र बजार मूल्य भन्दा बढी रकममा समेत बिक्री हुने गरेको देखिन्छ । तर संस्थापक सेयर अंकित मुल्यमा समेत बिक्न गाह्रो हुनेगरेको देखिन्छ ।

सामान्य तथ्यांक हेर्दा पनि संस्थापक तर्फ ९ प्रतिशत र सर्वसाधारणतर्फ केवल ४ प्रतिशत हाराहारी सेयर लिलामीमा आएको देखिन्छ । मुख्यत: कम्पनीको लाभांस र इक्विटीमा प्रतिफलबाट असन्तुष्टि, दोस्रो बजारमा मूल्य विभेद, किनबेचमा अनेक कानुनी शर्तहरू र धितोबन्धकमा कठिनाईका कारण समेत संस्थापक सेयर बिक्री नभई लिलामीमा आउने गरेका छन् ।

साविक संस्थापकहरूलाई पहिलो प्राथमिकता दिनुपर्ने र अन्य इच्छुक लगानीकर्ताले संस्थापक सेयर खरिदका लागि नियामकबाट तोकिएको योग्यता पुरा गरी (क) आम्दानीको स्रोत खुलेको कागजात, (ख) कर चुक्ता प्रमाणपत्र, र (ग) कालोसूचीमा नरहेको प्रमाणित कागज पेश गर्नुपर्दा कतिपय कम्पनीका संस्थापक सेयरहरू लिलामीमा बेच्नसमेत हम्मे पर्ने गरेको छ ।

यस आवमा लिलाम बढाबढबाट बिक्रीमा राखिएका १२ कम्पनीको हकप्रद पहिलोपटक लिलामीमा बिक्री नभएर पुन: दोस्रोपटक लिलामी गर्नुपरेको थियो भने बेष्ट फाइनान्स, हाम्रो विकास बैंक र सिभिल बैंकको संस्थापक सेयर तेस्रोपटक लिलामी गर्नुपर्ने बाध्यता आएको छ । सिभिल बैंकको २९ लाख ९२ हजार किताभन्दा बढी सेयर तेस्रोपटकमा समेत सबै बिक्री हुनेमा आशंका छ । यसरी पटकपटकको लिलामीबाट लागत बढ्नुका साथै पुँजी व्यवस्थापन र व्यवसाय विस्तारमा समेत नकारात्मक प्रभाव पर्ने संभावना रहन्छ ।

लिलामीको सेयर खरिद प्रक्रिया

बिक्री नभई बाँकी रहेको सेयर लिलाम बढाबढ प्रक्रियाबाट बिक्री व्यवस्थापन गर्दछ । यसको लागि धितोपत्र दर्ता तथा निष्काशन नियामावली, २०७३ नियम १५ बमोजिम कम्तीमा एउटा राष्ट्रियस्तरको दैनिक पत्रिकामा बिक्री खुल्ला गरिने दिन भन्दा कम्तीमा सात कार्यदिन अगाडि अनुसूची–८ बमोजिमको विवरण खुलाई सार्वजानिक जानकारीका लागि आव्हानपत्र प्रकाशित गर्दछ । जारी सूचनाको आधारमा सेयर खरिद गर्न चाहने लगानीकर्ताले निम्न प्रक्रिया अपनाउनु पर्नेछ ।

(१) सर्वसाधारण सेयर : (क) बिक्री प्रबन्धक वा तोकिएको कार्यालयमा निर्धारित शुल्क बुझाएर फारम लिई उल्लेखित सबै विवरण स्पष्ट भर्ने;(ख) खरिद गर्न चाहेको कित्ताको तिर्न चाहेको दरले हुनआउने रकम तोकिएको बैंक वा वित्तीय संस्थामा जम्मा गर्ने वा ‘गुड फर पेमेन्ट चेक’ वा ड्राफ्टबाट भुक्तानी गर्ने भए आफ्नो खाता रहेको बैंकमा गएर फारम उल्लेखित नाममा आवश्यक रकमको ‘गुड फर पेमेन्ट चेक’ वा ड्राफ्ट बनाउने;(ग) बैंकमा नगद जम्मा गरेको भौचर वा ‘गुड फर पेमेन्ट चेक’ वा ड्राफ्ट र बोलकबोल फारम खाममा सिलवन्द गरी बाहिर ‘सर्वसाधारण सेयर खरिद आवेदन’ उल्लेख गरी बिक्री प्रबन्धक वा तोकिएको कार्यालयमा बुझाउनुपर्छ । दश लाख भन्दा बढी रकमको आवेदन दिँदा अनिवार्यरुपमा प्यान नं. उल्लेख गर्नुपर्छ र आवश्यकता अनुसार प्यानको प्रतिलिपि समेत समावेश गर्नुपर्छ ।

२) संस्थापक सेयर : संस्थापक सेयरको लिलामीमा कतिपय कम्पनीहरूले पहिलोपटक साविक कायम संस्थापक सेयरधनीहरूले मात्र किन्न पाउने प्रावधान राखेको हुन्छ भने केहिले अन्यले समेत किन्न पाउने व्यवस्था गरेको हुन्छ । त्यसैले आफू संस्थापक सेयरधनी नभएको कम्पनीको सेयर किन्नको लागि सर्वप्रथम बिक्रीका लागि उपलब्ध सेयर अन्यले किन्न पाउने प्रावधान भएको हुनुपर्छ । यदि किन्न मिल्ने रहेछ भने माथि सर्वसाधारण सेयरधनीका लागि उल्लेखित प्रक्रियाबाटै फारम खरिद, आवश्यक विवरण सहित रकमको भौचर वा ‘गुड फर पेमेन्ट चेक’ वा ड्राफ्ट सहित खाममा सिलबन्द गरेर बाहिर ‘संस्थापक सेयर खरिद आवेदन’ उल्लेख गरी बिक्री प्रबन्धक वा तोकिएको कार्यालयमा बुझाउनुपर्छ । संस्थापकका लागि समेत १० लाख भन्दा बढी रकमको लागि आवेदन दिँदा प्यान नं. र त्यसको प्रतिलिपि समेत समावेश गर्नुपर्छ । यसका अतिरिक्त(क) आम्दानीको स्रोत खुलेको कागज;(ख) कर चुक्ता प्रमाणपत्र;(ग) कालोसूचीमा नरहेको प्रमाणित कागज समेत संलग्न गर्नुपर्नेछ भने सम्बन्धित नियमक निकाय वा कानुनत: संस्थापक हुन योग्यता पुगेको हुनुपर्नेछ ।

संस्थाले सेयर खरिद गर्न चाहेमा प्रबन्धपत्र नियमावलीमा सेयर खरिदबिक्री गर्न सक्ने व्यवस्था (क) दर्ता प्रमाणपत्र, (ख) करचुक्ता प्रमाणपत्र, (ग) सेयर खरिद गर्ने सम्बन्धमा संचालक समितिको निर्णयको प्रतिलिपि तथा अख्तियारनामा आवेदनसँग संलग्न गर्नुपर्नेछ ।

सुधारका उपायहरू

हकप्रद सेयर जारी गर्दा नै (क) कम्पनी तथा बिक्री प्रबन्धकले यथेष्ट सूचना प्रवाह; (ख) स्वयंले वा मनोनितअर्को सेयरधनीले खरिद गर्ने प्रक्रियामा सहजता;(ग) इच्छुक सेयरधनीहरूलाई निश्चित प्रतिशतसम्म थप सेयरका लागि आवेदन गर्न सकिने व्यवस्था गर्न सके लिलामीमा आउने सेयरसंख्यामा उल्लेख्य कमी आउने छ । अझसम्पूर्ण हकप्रद सेयर खरिदको प्रत्याभूत गरिनुपर्ने कानुनी व्यवस्था भएमा लिलामीको झमेला नै रहँदैन् ।

यस्तै विभिन्न कारणले लिलामीमा आएका सेयरको मूल्य अन्यौलता हटाउन अधिकतम र न्यूनतम मूल्य तोक्ने व्यवस्था गर्नुपर्छ । यसको लागि बजारमूल्य वा १८० दिनको औसत कारोवार मूल्य वा आधारमूल्य वा कम्पनीको नेटवर्थको निश्चित प्रतिशत तलमाथिको दरमा बोलकवोलको व्यवस्था गर्न सकिन्छ ।

संस्थापक सेयर खरिद प्रक्रियालाई केही खुलुको बनाएर लगानीयोग्य रकम र चाहना भएका लगानीकर्तालाई संस्थापक सेयर किन्न प्रोत्साहित गर्न सकिन्छ । हकप्रद निष्कासनका साथै लिलामीको पहिलापटकमा नै विद्यमान संस्थापक वा अन्यले समेत आवेदन गर्न सक्ने व्यवस्थाका साथै साविक संस्थापक र निश्चित रकमसम्मको आवेदनमा करचुक्ता, कालोसूची र आयस्रोत खुलाउनु पर्ने प्रावधानलाई स्वेच्छिक बनाउन सकिन्छ । यसले कम्पनीहरूलाई आफ्नो कितावी मूल्य (बुक भ्यालु) वा नेटवर्थभन्दा सस्तोमा समेत सेयर बिक्री गर्न नसकेर दोहर्याई तेहर्याई लिलामीमा जान र पुँजी व्यवस्थापनको समस्याबाट मुक्ति दिनेछ ।

(विभिन्न संचारमाध्यममा प्रकासित तथ्यांकलाई एकत्रित र विश्लेषणगर्दा सकेसम्म यथार्थपरक बनाउने प्रयास गरिएको छ ।)

काराेवार दैनिकमा २०७५ जेठ ६ गते प्रकाशित https://karobardaily.com/news/idea/5559