Monday, March 12, 2018

बैंक मौज्दातमुखी हुँदै म्युचुअल फन्डहरू

सामूहिक लगानी कोषसम्बन्धी कानुनको निर्माणपश्चात् नेपाली धितोपत्र बजारमा सामूहिक लगानी कोष अर्थात् म्युचुअल फन्डहरूको उपस्थिति अहिले १४ पुग्न लागेको छ । लगानीयोग्य ससाना रकम एकत्रित गरी धितोपत्र बजारलाई चलायमान बनाउन यिनीहरूको उल्लेख्य भूमिका रहनेमा दुईमत रहन्न । सामूहिक हित र जोखिम न्यूनीकरण सिद्धान्तका आधारमा मुनाफा बाँडफाँड तथा जोखिम वहनका लागि स्थापित तथा सञ्चालित कोष नै सामूहिक लगानी कोष अर्थात् म्युचुअल फन्ड हुन् ।

बजारमा विद्यमान म्युचुअल फन्डहरू

नेपाली धितोपत्र बजारमा सामूहिक लगानीसम्बन्धी कानुन नआउँदै एनआईडिसी क्यापिटल मार्केट्सले पहिलो पटक ‘एनसिएम म्युचुअल फन्ड’ को नाममा १० वर्ष म्युचुअल फन्ड सञ्चालन गरेको थियो । सामूहिक लगानी कोष नियमावली–२०६७ र निर्देशिका आएपछिको पहिलो म्युचुअल फन्डका रूपमा सिद्धार्थ इन्भेस्टमेन्ट ग्रोथ स्किम–१ ले भर्खरै अवधि पूरा गरी रकम फिर्ता भुक्तानीको प्रक्रियामा रहेको छ ।

हाल बजारमा (१) ग्लोबल आईएमइ सम्मुन्नत योजना–१ (जीआईएमईएस–१), (२) लक्ष्मी इक्विटी फन्ड (एलईएमएफ), (३) लक्ष्मी भ्यालु फन्ड–१ (एलभीएफ–१), (४) नबिल ब्यालेन्स फन्ड–१ (एनबीएफ–१), (५) नबिल इक्विटी फन्ड (एनईएफ), (६) एनआईबीएल प्रगति फन्ड (एनआईबीएलपीएफ), (७) एनआईबीएल समृद्धि फन्ड–१ (एनआईबीएलएसएफ–१), (८) एनएमबी हाइब्रिड फन्ड–१ (एनएमबीएचएफ–१), (९) एनएमबी सुलभ इन्भेस्टमेन्ट फन्ड–१ (एनएमबीएसएफ–१), (१०) सानिमा इक्विटी फन्ड (एसएईएफ), (११) सिद्धार्थ इक्विटी फन्ड (एसईएफ) र (१२) सिद्धार्थ इक्विटी ओरिएन्टेड स्किम (एसईओएस) समेत १२ वटा म्युचुअल फन्डहरू सञ्चालित छन् । यस्तै हालै जारी भएका सिटिजन्स म्युचुअलफन्ड–१ र एनआईसी एसियाग्रोथ फन्डसहित बजारमा १४ वटा म्युचुअल फन्डहरूको उपस्थिति रहने देखिन्छ । धितोपत्र बोर्डबाट स्वीकृतिको पर्खाइमा रहकोे ग्लोबल आईएमई ब्यालेन्स फन्ड र खुलामुखी एनआईबीएल सहभागिता फन्डसमेतको उपस्थितिपछि बजारमा १६ वटा म्युचुअल फन्डको उपस्थिति हुनेछ । नागरिक लगानी कोषले पनि खुलामुखी प्रकृतिको नागरिक एकांकी योजना सञ्चालन गरेको छ । खुलामुखी म्युचुअल फन्ड स्टक एक्सचेन्जमा सूचीकरण भएर कारोबार नहुने प्रकृतिका हुन्छन् ।

कोषहरूको आकार र अवधि 

सञ्चालनमा रहेका १२ वटा म्यचुअुल फन्डले कुल १२ अर्ब ५ करोड रुपैयाँको कोष परिचालन गरिरहेका छन् । सबैभन्दा सानो एलभीएफ–१ सँग ५० करोड र सबैभन्दा ठूलो एसईएफसँग १ अर्ब ५० करोडको कोष रहेको छ । बजारमा ५० करोडको एउटा, ७५ करोडको दुईवटा, १ अर्बको चारवटा, १ अर्ब २५ करोडको दुईवटा, १ अर्ब ३० करोडको एउटा र १ अर्ब ५० करोडको एउटा म्युचुअल फन्ड सञ्चालनमा छन् । यिनीहरूमध्ये एसईओएस, एलभीएफ–१, एनबीएफ–१ र एनएमबीएसएफ–१ को अवधि पाँच वर्ष, एसईएफको १० वर्ष तथा बाँकी ७ वटाको सातवर्ष अवधि रहेको छ । 

कोषको लगानी प्रावधान 

सामूहिक लगानी कोष नियमावली, २०६७ को नियम ३६ ले योजना व्यवस्थापकले प्रत्येक योजनाको रकम लगानी गर्दा (क) कुनै एक संगठित संस्थाको साधारण सेयरमा त्यस संस्थाको कुल चुक्तापुँजीको १० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने, (ख) कुनै एक संगठित सस्थाले निष्कासन गरेको अग्राधिकार सेयर वाडिबेन्चरको २० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने, (ग) कुनै एक संगठित संस्थाको धितोपत्र योजनाको कुल रकमको १० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने, (घ) अन्य सामूहिक लगानीकोषअन्तर्गतको योजनामा आफ्नो योजनाको २० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने, (ङ) बैंक निक्षेपमा योजनाको कुल सम्पत्तिको १० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने गरी र (च) मुद्राबजार उपकरणमा योजनाको कुल सम्पत्तिको १० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने गरी लगानी गर्न सकिने व्यवस्था गरेको छ । यस्तै नियम ३७ मा प्रचलित कानुनको अधीनमा रही कुनै योजनाको कुल रकमको बढीमा २५ प्रतिशत रकमसम्म विदेशी धितोपत्र बजारमा लगानी गर्न सकिने व्यवस्था गरेको छ । 

कोष परिचालनको विद्यमान अवस्था 

जुनसुकै नामबाट सञ्चालित भए पनि नेपालको सन्दर्भमा म्युचुअल फन्डहरूले लगानी गर्ने भनेको सेयर, ऋणपत्र-डिबेन्चर र मुद्दती निक्षेप नै हो । 

(क) मुद्दती निक्षेप 
सामूहिक लगानी कोष नियमावलीमा तोकिएको बैंक निक्षेपलाई नै मुद्दती निक्षेप मान्ने हो भने जीआईएमईएस–१, एलभीएफ–१, एनबीएफ–१, एनईएफ, एनआईबीएलएसएफ–१ र एसईएफ–१ ले तोकिएको लगानी सीमा १० प्रतिशत नै बैंक निक्षेप राखेका छन् । उता एसईओएसले १३.५, एसएईएफ तथा एलईएमएफले २०, एनएमबीएसएफ–१ ले दीर्घकालीन एवम् पूर्वभुक्तानी गर्न मिल्नेसमेत गरेर २९.३३, एनएमबीएचएफ–१ ले ५४, एनआईबीएल प्रगति फन्ड शून्य प्रतिशत मुद्दती निक्षेप राखेको देखिन्छ । 

(ख) डिबेन्चर-ऋणपत्र 
निश्चित आम्दानीको अर्को उपकरण डिबेन्चर-ऋणपत्रमा निकै कम लगानी रहेको छ । ६ वटाले शून्य, जीआईएमईएस–१ ले १, एनएमबीएसएफ–१ ले १.८७, एसईओएसले २.६, एनईएफले ४, एनआईबीएलएसएफ–१ ले ४.३ तथा सबैभन्दा बढी एनएमबीएचएफ–१ ले ५ प्रतिशत लगानी गरेका छन् । 

(ग) सेयरमा लगानी 
म्युचुअल फन्डको मुख्य लगानी क्षेत्रका रूपमा रहेको सेयरमा रु. १४.६ देखि ९९.५ करोड (११.२७ देखि ९९.५ प्रतिशत) सम्म लगानी गरेका छन् । कुल १२ अर्ब ५ करोडमध्ये ७ अर्ब २२ करोड अर्थात् औसतमा ६० प्रतिशत सेयरमा लगानी गरेका छन् । भर्खर लगानी प्रारम्भ गरेको एसएईएफले सबैभन्दा कम ११.२७, एसईएफ–१ ले २२.२३, एनएमबीएचएफ–१ ले ३३.८५, एनएमबीएसएफ–१ ले ५३.११, एलईएमएफले ६२.६८, एनबीएफ–१ ले ६२.८, जीआईएमईएस–१ ले ७६.६३, एनईएफले ७८.४६, एलभीएफ–१ ले ८३.४९, एसईओएसले ८७.५५, एनआईबीएलपीएफले ९६.३६ र एनआईबीएलएसएफ–१ ले सबैभन्दा बढी ९९.५ प्रतिशत सेयरमा लगानी गरेका छन् । 

(घ) बैंक मौज्दात 
म्युचुअल फन्डहरूले मुद्दतीबाहेक ठूलो रकम बैंकका विभिन्न खाताहरूमा राखेका छन् । आगामी चैतमा समयावधि सकिने एनबीएफ–१ ले रु. ६०.५८ करोड (८०.७८ प्रतिशत), एसईएफले रु. ११६.६६ करोड (७७.७७ प्रतिशत) र एसएईएफले रु. ९०.२६ करोड (६९.४३ प्रतिशत) रकम लगानी नगरी बैंकमा राखेका छन् । यस्तै एनएमबीएसएफ–१ ले रु. ३० करोड (४०.०५ प्रतिशत), एलभिएफ–१ ले रु. ११.५६ करोड (२३.१३ प्रतिशत), एनईएफले रु. २८.८४ करोड (२३.०८ प्रतिशत), एलईएमएफले रु. २२.२८ करोड (१७.८२ प्रतिशत), एनएमबीएचएफ–१ ले रु. १६.७३ करोड (१६.७३ प्रतिशत), एनआईबीएलएसएफ–१ ले रु. १५.७३ करोड (१५.७३ प्रतिशत), जीआईएमईएस–१ ले रु. १४.४७ करोड (१४.४७ प्रतिशत) र सबैभन्दा कम एनआईबीएलपिएफले रु. ४.५५ करोड (६.०७ प्रतिशत) रकम बैंक खाता राखेका छन् । 

यसरी म्युचुअल फन्डहरूले औसतमा ६० प्रतिशत सेयरमा, १६.६ प्रतिशत मुद्दतीमा र १.६ प्रतिशत ऋणपत्र-डिबेन्चरमा लगानी गरेका छन् । बाँकी रकम र लगानीबाट कमाएको समेत माघ मसान्तसम्म १२ म्युचुअल फन्डहरूले ४ अर्ब ३२ करोड अर्थात् कुल कोषको औसत ३६ प्रतिशत हाराहारी मुद्दतीबाहेकको खातामा राखेका छन् । मुद्दतीसमेत यिनीहरूले कुल कोष रु. १२ अर्ब ५ करोडको ५३ प्रतिशत रु. ६ अर्ब ३३ करोड हाराहारी बैंकमा थुपारेका छन् । हालै जारी सिटिजन्स म्युचुअलफन्ड–१ र एनआईसी एसियाग्रोथ फन्डले समेत करिब १ अर्ब ६० करोड बजारबाट संकलन गरेका छन् । यसरी म्युचुअल फन्डहरू लगानी गर्ने भन्दा प्रवद्र्धक बैंकहरूका लागि रकम संकलन गर्ने, व्यवस्थापन शुल्क प्राप्त गर्ने र कोष सुपरिवेक्षकहरू पाल्ने माध्यम बन्न थालेका छन् । अवधि समाप्ति हुन लागेको एनबीएफ–१ ले सम्पत्तिलाई नगदमा परिणत गर्नु त स्वाभाविक होला, तर एनएमबीका दुवै कोष र एसईएफले बैंकमा पैसा थुपारेर बस्नु त्यति स्वाभाविक मान्न नसकिएला । 

अझ रमाइलो त बजारमा सेयरको मूल्य निकै न्यून बिन्दुमा पुगेको अवस्थामा समेत आफूसँग भएको रकमले सेयरको औसत लागत घटाउनतर्फ नलागी बैंकमै राख्न अग्रसर देखिएका छन्। आमलगानीकर्ताहरूका अनुसार कोषहरूले बजारबाट रकम संकलन गरेको रकम व्यक्तिगत लगानीकर्ताहरूकै हातमा नै भएको भए सीधै सेयरमा लगानी हुने सम्भावना रहन्थ्यो। 

यसरी म्युचुअल फन्डहरूले जोखिम व्यवस्थापनको नाममा ब्याजलाई मात्र प्राथमिकता दिने हो भने उनीहरूको लगानी तथा जोखिम व्यवस्थापन क्षमतामाथि नै प्रश्न उठ्ने मात्र होइन, भविष्यमा निष्कासन हुने म्युचुअल फन्डका एकाइहरू नबिक्ने अवस्था आउन सक्छ । त्यसैले म्युचुअल फन्डहरूले उद्देश्यअनुरूप नै लगानी व्यवस्थापन गरी एकाइधनी र समग्र सेयर बजारको नियमितता र स्थिरतामा समेत लाग्नुपर्छ । नियामक निकायहरूले समेत म्युचुअल फन्डहरूको कोष परिचालनको अवस्था विश्लेषण गर्दै तोकिएको सीमाअनुरूप लगानीका लागि प्रोत्साहित गर्नुपर्ने देखिन्छ ।

माघ मसान्तमा म्युचुअल फण्डहरुको अवस्था
(कोषको आकार, खुदसम्पत्ति, मुद्धति, डिबेन्चर र बैंक मौज्दात रकम करोडमा)
म्युचुअल फण्ड
कोषको आकार
अवधि (वर्ष)
खुद सम्पतिको मूल्य–न्याभ (रु)
खुद सम्पति
शेयरमा लगानी
मुदति
डिबेन्चर
प्रतिशत
बैंक मौज्दात
रकम
प्रतिशत
रकम
रकम
प्रतिशत
जिआईएमईएस–१
१००
९.३८
९३.७५
७६.६२
७६.६२
१०
११.००
१४.४७
१४.४७
एलईएमएफ
१२५
९.१५
११४.३८
७८.३५
६२.६८
२५
२०.००
२२.२८
१७.८२
एलभिएफ–१
५०
११.२१
५६.०३
४१.७४
८३.४९
१०.००
११.५६
२३.१३
एनबिएफ–१
७५
१८.०३
१३५.२०
४७.०९
६२.८०
७.५
१०.००
६०.५९
८०.७८
एनईएफ
१२५
९.०८
११३.४९
९८.०७
७८.४६
१२.५
१७.००
२८.८४
२३.०८
एनआईविएलपिएपफ
७५
८.७३
६५.४८
७२.२७
९६.३६

४.५५
६.०७
एनआईविएलएसएफ–१
१००
१२.२०
१२२.२८
९९.४९
९९.५०
१०
४.३
१४.३०
१५.७३
१५.७३
एनएमबीएचएफ–१
१००
१०.३४
१०३.४३
३३.८५
३३.८५
५४
५९.००
१६.७३
१६.७३
एनएमबीएसएफ–१
७५
१३.६७
१०२.५३
३९.८३
५३.११
२२
१.४
३१.२०
३०.०३
४०.०५
एसएईएफ
१३०
९.९६
१२९.४७
१४.६५
११.२७
२६
२०.००
९०.२६
६९.४३
एसईएफ
१५०
१०
१०.००
१५०.०४
३३.३५
२२.२३
१५
१०.००
११६.६६
७७.७७
एसईओएस
१००
१२.२६
१२२.६१
८७.५५
८७.५५
१३.५०
२.६
१६.१०
२०.७३
२०.७३
कुल
१२०५


१३०८
७२२.८९
५९.९९
२००.५
१९.३
१८.२४
४३२.४५
३५.८९
सम्बन्धित योजनाहरुद्वारा प्रकाशित मासिक रिपोर्टको आधारमा । शेयरमा लगानी बजार मूल्यमा नभइर् वास्तविक रकमको आधारमा ।
काराेवार दैनिकमा २७ फागुन २०७४ मा प्रकाशित, https://karobardaily.com/news/idea/3014

Thursday, March 1, 2018

पीएनबी घोटाला र नेपाली वित्तीय क्षेत्रले सिक्नुपर्ने पाठ

२०७४ फागुन २ गते भारतको पन्जाब नेसनल बैंक (पीएनबी) मा १ खर्बभन्दा बढी रकम घोटाला भएको समाचारले भारतीय र नेपाली पुँजीबजारमा हलचल मच्चियो । पीएनबीले नेपालको एभरेस्ट बैंकमा समेत सेयर लगानी गरी व्यवस्थापन सम्हालेका कारण पनि नेपाली पुँजीबजारको चासो र चिन्ता स्वाभाविक थियो । केही समयअगाडि एनआईसी एसिया बैंकमा स्विफ्ट काण्ड सुनेका नेपालीहरू पीएनबी घटनामा सोही माध्यम जोडिएसँगै ‘अगुल्टोले हानेको कुकुर बिजुली चम्किँदा तर्से’ जस्तै हुन पुगे । 

पीएनबी घोटाला 

पीएनबीले अति जरुरी सूचनाका रूपमा कर्मचारीहरू र खातावालाको संलग्नता मुम्बई शाखामा ११ हजार ३ सय ६० करोड भारु (ने.रु. १८ हजार ८ सय ५७ करोड) को घोटाला भएको सार्वजनिक गर्यो । बैंकको मुम्बई शाखाका केही कर्मचारीले कोर बैंकिङ प्रणालीलाई छलेर प्रख्यात हिरा व्यापारी निरव मोदी तथा मेहुल चौकसीसँगको मिलिभगतमा आधिकारिक कागजात र बैंकसँग संस्थागत सम्बन्धबिना विदेशमा भुक्तानीका लागि स्विफ्टमार्फत लेटर अफ अन्डरटेकिङ (एलओयू) म्यासेज पठाउने गर्थे । यसैका आधारमा उल्लिखित व्यक्ति वा कम्पनीलाई तोकिएको रकमबिना संकोच स्वाभाविक रूपमा भुक्तानी दिन्थे । बैंकहरूका लागि स्विफ्टको माध्यमबाट प्राप्त हुने एलओयू म्यासेज पर्याप्त ग्यारेन्टी हुन्छ । 

बाहिरिएको जानकारीअनुसार कर्मचारीले निकै चलाखीपूर्वक आफूमा निहित अधिकारको दुरुपयोग गरी संस्थालाई विश्वासघात गर्दै निरव मोदी तथा मेहुल चौकसीको स्वार्थमा काम गर्दै आएका थिए । उनीहरूले मौखिक अनुरोधमा बैंकको आधिकारिक जानकारी एवम् कोर बैंकिङ प्रणालीमा रेकर्डसमेत नहुने गरी स्विफ्टमार्फत रकम भुक्तानीका लागि एलओयू जारी गर्थे । अझ चाखलाग्दो कुरा यस्तो धोकापूर्ण कार्य सन् २०११ देखि नै भइरहेको थियो । यतिका वर्षसम्म गुपचुप तरिकाले भइरहेको धन्दा, सम्बन्धित कर्मचारी सेवानिवृत भई नयाँ कर्मचारी आएपछि मात्र संस्थागत जानकारीमा आएको देखिन्छ । 

एलओयू र स्विफ्ट 

एलओयू बैंकहरूहरूबीच अन्तर्राष्ट्रिय भुक्तानीमा लागि जारी गरिने अन्तरबैंक जमानत, निर्देशन वा ग्यारेन्टी हो । बैंकले ग्राहक वा खातावालका तर्फबाट विदेशमा रहेको अर्को बैंकलाई उल्लिखित व्यक्ति वा संस्थालाई तोकिएको रकम भुक्तानी गर्न एलओयू जारी गर्छ ।

सामान्यतः बैंकले सम्बन्धित कम्पनी वा व्यक्तिसँग आवश्यक पर्याप्त जमानत, ग्यारेन्टी वा भुक्तानी लिएर निर्धारित समयमा सो रकम तोकिएको सर्तबमोजिम फिर्ता भुक्तानी गर्ने सम्झौताका आधारमा स्वदेशमा रहेको वस्तु तथा सेवा आयात गर्ने व्यक्ति वा संस्थाका तर्फबाट विदेशमा रहेको निर्यातकर्ता वा सम्बन्धित पक्षलाई भुक्तानीका लागि एलओयू जारी गर्छ । उदाहरणका लागि नेपालको कुनै व्यक्ति वा कम्पनीले विदेशबाट सामान आयात गर्यो भने नेपाली बैंकले विदेशको निर्यातक कम्पनी वा व्यक्तिलाई तोकिएको रकम भुक्तानी दिन विदेशमा रहेको बैंकलाई स्विफ्ट म्यासेजमार्फत एलओयू नोट जारी गर्छ, जुन बैंकिङ भुक्तानी प्रणालीको आमप्रचलन हो । 

अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा बैंकहरूबीच यस्तो निर्देशनको सूचना आदानप्रदान गर्न स्विफ्ट (सोसाइटी फर वल्र्डवाइड इन्टरबैंक फाइनान्सियल टेली कम्युनिकेसन) प्रणालीको प्रयोग गरिन्छ । यो बैंकिग क्षेत्रले गोप्य र सुरक्षित रूपमा वित्तीय सूचना आदानप्रदान गर्ने माध्यमका रूपमा स्विकारिएको सञ्जाल हो । यसै माध्यमबाट संसार वित्तीय सेवा, सेवाप्रदायक बैंक तथा सरोकारवालाहरू एकआपसमा जोडिएका छन् । यसमा प्रत्येक बैंक/संस्थालाई छुट्टै कोड दिइएको हुन्छ र सोही कोडका आधारमा कुन बैंकबाट आएको र कसलाई भुक्तानी दिने भन्ने पहिचान गरिन्छ । 

पीएनबी र एभरेस्ट बैंक 

एभरेस्ट बैंकमा पीएनबीले विदेशी लगानीकर्ताको रूपमा करिब २० प्रतिशत पुँजी लगानी गरेको छ भने प्राविधिक सम्झौताबमोजिम उच्च व्यवस्थापनसमेत सम्हाल्दै आएको छ । यस आधारमा बैंकको नाफा–नोक्सानीमा पीएनबीको जिम्मेवारी र अधिकार रहन्छ, तर पीएनबीको आर्थिक दायित्वमा एभरेस्टको कुनै सरोकार रहँदैन । तसर्थ हालैको घटनाबाट एभरेस्ट बैंकको कारोबार र नाफा–नोक्सानमा प्रत्यक्ष असर पर्नुपर्ने कुनै आधार रहँदैन, तर पीएनबीकै व्यवस्थापन भएकाले एभरेस्ट बैंकको व्यवस्थपन र साखमा भने केही असर पर्न सक्छ । 

जहाँसम्म पीएनबीले आर्थिक व्यवस्थापनका लागि नेपालमा रहेको सेयर बिक्री गर्न सक्ने सम्भावना छ, त्यो उसको अधिकार हो । यसले एभरेस्ट बैंकको पुँजीगत क्षमतामा कुनै असर पर्दैन । लगानी फिर्ता नै गरे पनि एभरेस्ट बैंकको लगानीकर्ता परिवर्तन हुने र केही व्यावसायिक अवसर गुमाउने सम्भावनाबाहेक आत्तिनुपर्ने वा ठूलो नोक्सानीको गुन्जायस रहन्न । अहिलेको अवस्थामा पीएनबीलाई राम्रो मुनाफा दिइरहेको एभरेस्ट बैंकको सेयर बिक्री गर्ने वा व्यवस्थापन छोड्ने सम्भावना निकै कम रहन्छ । 

बैंकहरूले सिक्नुपर्ने पाठ 

हुन त बैंकहरू सबैभन्दा उच्च प्रविधिको प्रयोग गर्ने सुशासनयुक्त पर्याप्त सुपरिवेक्षण र नियन्त्रणसहितको व्यवस्थित संस्थाका रूपमा परिचित छन् । बैंकहरूमा हरेक कारोबारका लागि तथ्यांक प्रविष्टि, सुपरिवेक्षण, नियन्त्रण र स्वीकृतिसहितको बहुनियन्त्रण पद्धति बैंकिङ प्रणालीमा रहन्छ । प्रत्येक बैंकले आवश्यक प्रविधि, व्यवस्थापन र दक्ष मानव–संसाधनलाई बैंकिङ प्रणालीको आधारभूत सर्तका रूपमा स्वीकार गरी सोहीअनुरूपको यथोचित व्यवस्था गरेका हुन्छन् । नेपाली बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले पनि आवश्यक प्रविधि सुरक्षा गरेकै हुनुपर्छ ।

यति हुँदाहुँदै पनि हालैको पीएनबी घटना र नेपालकै एनआईसी एसिया र हिमालयन बैंकमा समेत प्रविधिको दुरुपयोग अनि साविकको एचएन्डबी (हाल लुम्बिनी विकास बैंक) तथा केही बैंकहरूमा कर्मचारीहरूबाट बैंकलाई हानि पुराउने काम भएबाट बैंकिङ प्रणालीमा प्रविधि र मानवीय जोखिमलाई उजागर गरेको छ । 

त्यसमाथि नेपाल आफैंमा प्रविधिको विकास गर्ने भन्दा प्रविधि आयात र उपयोग गर्ने प्रयोगकर्ता मुलुक हो । यस्तै उच्चस्तरीय मानव संसाधनको अभावमा प्रविधिको प्रभावकारी नियमन, व्यवस्थापन र सुरक्षा चुनौतिपूर्ण रहँदै आएको छ ।

एनआईसी एसियामा पनि पीएनबीमा जस्तै स्विफ्ट प्रविधिको दुरुपयोग भएको थियो । एनआईसीमा स्विफ्ट पासवर्ड ह्याक गरी अनधिकृत तवरले रकम स्थानान्तर भएको बताइएको थियो । यसमा कर्मचारीको संलग्नतासम्बन्धी कुनै तथ्य बाहिर ल्याइएको छैन । यसअगाडि पनि हिमालयन बैंकमा कार्ड प्रविधिको दुरुपयोग गरी करोडौं रकम हिनामिना भएको थियो । तत्कालीन एचएन्डबी बैंकमा पनि कर्मचारीको संलग्नतामा रकम हिनामिना भएको पुष्टि भएको थियो । 

जतिसुकै उत्कृष्ट प्रविधिको प्रयोग गरिए पनि त्यसको नियमन र नियन्त्रणमा मानवीय संलग्नता रहन्छ । मानिसहरूको नियत परीक्षण गर्ने प्रविधि नै नभएकाले कर्मचारीमा अन्तरनिहित जोखिम अन्य संघसंस्थामा जस्तै बैंकहरूमा पनि रहन्छ । यस अवस्थामा नेपाली बैंकहरूले पनि प्रविधि र मानवीय जोखिमको चातुर्यपूर्ण तरिकाले प्रभावकारी समाधान खोज्नुको विकल्प छैन । 

अबको उपाय 

संस्थाहरू प्रविधि र मानव संसाधनको संयोजनमा सञ्चालित हुने हुँदा सबै पक्षको प्रभावकारी व्यवस्थापनका साथै नियमन र सुपरिवेक्षण अपरिहार्य रहन्छ । पीएनबी वा नेपाली बैंकहरूमा भएका हिनामिनामा बैंकिङ प्रणालीमा विद्यमान विश्वसनियता, प्रविधि र नियमन वा व्यवस्थापकीय छिद्रको प्रयोग गरिएको देखिन्छ । यस कारण अब बैंकिङ प्रणालीलाई थप विश्वसनीय बनाउन बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले (१) नियमित रूपमा प्रविधिको लेखापरिक्षण (टेक्नोलोजी अडिट) गर्दै प्रविधिगत जोखिम न्यूनीकरण गर्ने । (२) पीएनबी वा नेपालका बैंकहरूको विगतका घटनाहरूबाट पाठ सिक्दै एउटा निश्चित समयको अन्तरालमा जिम्मेवार परिवर्तन र माथिल्लो तहबाट निरन्तर सुपरिवेक्षण गर्ने । (३) ऋणीका साथै संस्थाको समग्र जोखिम (मानवीय तथा प्रविधि) को मूल्यांकन र जोखिम न्यूनीकरण विधिहरूलाई संस्थागत गर्ने तथा सीधै सञ्चालक समितिप्रति जवाफदेही हुने गरी विशेष अधिकार र जिम्मेवारीसहितको जोखिम व्यवस्थापन अधिकृतको अनिवार्य व्यवस्था गर्नुपर्छ । 

अन्त्यमा, बैंक तथा वित्तीय संस्थाहरूले मानवीय र प्रविधिगत जोखिमहरूको उत्कृष्ट व्यवस्थापन गर्दै बचतकर्ता, लगानीकर्ता, सरोकारवाला र समाजको विश्वनीयतामा खरो उत्रिनु्पर्नेछ । जतिसुकै जोखिमपूर्ण भए पनि प्रविधि र मानव संसाधनको प्रभावकारी परिचालन गर्नुको विकल्प छैन ।

काराेवार दैनिकमा फागुन १३ गते प्रकाशित https://karobardaily.com/news/idea/2683

Tuesday, February 13, 2018

आक्रामक पुंजीवृद्धि र पुंजी पर्याप्तता

नेपाल राष्ट्र बैंकको निर्देशनबमोजिम चुक्ता पुँजी ८ अर्ब पुर्याउन बैंकहरूले मुनाफा तथा अन्य वितरणयोग्य कोषहरूको रकम परिचालन गरेर यथाशक्य बोनस सेयर जारी गरे भने उल्लेख्य परिणाममा हकप्रद सेयरसमेत बिक्री गरे । केही बैंकहरू मर्जर र प्राप्तिमा गए । तैपनि आव ०७४-७५ को दोस्रो त्रैमाससम्म १९ वटा बैंकले मात्र तोकिएको पुँजी पुर्याए, ९ वटा बैंक पुँजी जुटाउन प्रयासरत छन् । हुन त बैंकहरूको पुँजी कति चाहिन्छ भन्ने पुँजी पर्याप्तता मापदण्डले निर्देशन र नियन्त्रण गर्छ । यस आव (०७४-७५) को पुस मसान्तकोे बैंकहरूको समग्र पुँजी पर्याप्तता दर हेर्दा हाल गरिएको पुँजीवृद्धि केहीका लागि नपुग र केहीलाई बढी भएको देखिन्छ ।

चुक्ता पुँजीको अवस्था


चुक्ता पुँजी वृद्धिसँगै बैंकहरूले आक्रामक पुँजी विस्तार रणनीति अपनाएको देखिन्छ । सञ्चालनमा रहेका २८ वटा वाणिज्य बैंकमध्ये कृषि विकास, सिटिजन्स, एभरेस्ट, ग्लोबल आईएमई, हिमालयन, जनता, लक्ष्मी, माछापुच्छ, नबिल, नेपाल बंगलादेश, नेपाल बैंक, नेपाल इन्भेस्टमेन्ट, एनआईसी एसिया, नेपाल एसबीआई, प्राइम कमर्सियल, राष्ट्रिय वाणिज्य, सानिमा, स्ट्यान्डर्ड चार्टर र सनराइज बैंक गरी १९ वटाले तोकिएको ८ अर्ब चुक्ता पुँजी पुर्याएका छन् ।

अझै बैंक अफ काठमाण्डू (बीओके), एनएमबी, सिद्धार्थ, प्रभु, कुमारी, नेपाल क्रेडिट एन्ड कमर्स (एनसीसी), मेगा, सेन्चुरी र सिभिल गरी ९ वटा बैंक पुँजी पु¥याउन प्रयासरत छन् । बीओके, मेगा, सेञ्चुरी र सिभिलले बोनसबाटै पुँजी पु¥याउने बताएका छन् । एनएमबीले एफपीओ र बोनस, सिद्धार्थले १० प्रतिशत हकप्रद र १४ प्रतिशत बोनसबाट पुँजी जुटाउनेछ । प्रभुले ४० प्रतिशत, कुमारीले २० प्रतिशत र एनसीसीले ५० प्रतिशत हकप्रद जारी गरी नपुग बोनसबाट चुक्ता पुँजीको व्यवस्था गर्नुपर्नेछ ।



गत आवको दोस्रो त्रैमाससम्म १ खर्ब ४४ अर्ब रुपैयाँ हाराहारी रहेको बैंकहरूको कुल चुक्ता पुँजी करिब ७० अर्ब बढेर २ खर्ब १४ अर्ब पार गरेको छ । बैंकहरूको शून्यदेखि २४६.७७ प्रतिशत र समग्र बैंकहरूमा गत पुस मसान्तभन्दा ४८.६ प्रतिशतले चुक्ता पुँजी बढेको छ । १० अर्ब ६२ करोड रुपैयाँको चुक्ता पुँजीसहित नेपाल इन्भेस्टमेन्ट बैंक सबैभन्दा पहिलो र एनसीसी ४ अर्ब ६७ करोड ९० लाख ५८ हजार रुपैयाँसहित अन्तिम स्थानमा छ । 

जगेडा कोष

चुक्ता पुँजीसँगै जगेडा कोष पनि १६ अर्ब ६४ करोडले वृद्धि भएर पुस मसान्तमा १ खर्ब ०३ अर्ब २० करोड पुगेको छ । यस अवधिमा जनता बैंकले सबैभन्दा बढी २ सय २१ प्रतिशतले जगेडा कोष बढाएको छ भने लक्ष्मी बैंकको ५० प्रतिशतले घटेको छ । प्राइम, नेपाल एसबीआई, कृषि विकास र माछापुच्छ्रे बैंकको जगेडा कोष गत वर्षको पुस मसान्तभन्दा घटेको छ । जगेडा कोषमा ९ अर्ब ९१ करोड रुपैयाँसहित नेपाल इन्भेस्टमेन्ट अब्बल र सबैभन्दा कम १ अर्ब रुपैयाँसहित जनता बैंक कमजोर देखिएको छ । 

पुँजीकोष वा पुँजी पर्याप्तता

बैंकको व्यावसायिक क्षमताको आधार रहेको पुँजीकोषले नै पुँजी पर्याप्तता जनाउँछ । पुँजी कानुनतः तोकिएको अवस्थामा सोही बमोजिम र सामान्यतः पुँजीभारले थिचिने वा पुँजी नपुगेर व्यवसाय नचल्ने होइन, ठिक्क हुनुपर्छ । विद्यमान व्यवस्थानुसार बैंकहरूको पुँजीकोष न्यूनतम ११ प्रतिशत हुनुपर्छ । व्यवसाय विस्तार र जोखिमको आधारमा केही थप पुँजीगत सबलता ध्यान दिँदा १४–१५ प्रतिशतसम्मको पुँजीकोषलाई ठिक्क मान्न सकिएला । यस आधारमा ११.२४ देखि १५ पुँजीकोष भएका १७ बैंकहरूको पुँजीलाई ठिकै मान्न सकिन्छ । सिटिजन्स, बीओके, कृषि विकास, माछापुच्छरे , एभरेस्ट, नेपाल बैंक, जनता, सिभिल, मेगा, सेन्चुरी र स्ट्यान्डर्ड चार्टरसँग व्यावसायिक आवश्यकताभन्दा बढी पुँजीकोष देखिन्छ । पुँजीकोषका आधारमा सबैभन्दा बढी २२.९६ सहित स्ट्यान्डर्ड चार्टर बलियो र ११.४३ रहेको ग्लोबल आईएमई केही कमजोर देखिन्छ । बैंकहरूले अब व्यवसाय विस्तारसँगै पुँजीकोष सबल बनाउन वैकल्पिक स्रोतहरू डिबेन्चर, अग्राधिकार सेयर वा जगेडा कोष बढाउन ध्यान दिनुपर्नेछ ।

निक्षेप

एक वर्षमा जनता बैंकको निक्षेप सबैभन्दा बढी १०६ प्रतिशतले बढेको छ भने नविल बैंकको ०.३९ प्रतिशतले बढेको छ । मर्ज वा प्राप्तिबिनाको वृद्धिदर हेर्ने हो भने एनआईसी एसिया निक्षेप ५२ प्रतिशतले बढाउन सफल भएको छ । आव ०७४-७५ को पुस मसान्तमा बैंकहरूसँग २२ खर्ब १९ अर्ब निक्षेप रहेको छ । सबैभन्दा बढी निक्षेप राष्ट्रिय वाणिज्य बैंकसँग १ खर्ब ४९ अर्ब रुपैयाँ छ भने सूचीकृतमध्ये नेपाल इन्भेस्टमेन्ट बैंकसँग १ खर्ब २९ अर्ब रुपैयाँ र सबैभन्दा कम सिभिलसँग ३७ अर्ब छ । यसबाहेक नविल, एनआईसी एसिया, एभरेस्टर ग्लोबल आईएमई बैंकसँग १ खर्बभन्दा बढी निक्षेप छ । 

कर्जा तथा सापट

व्यवसाय विस्तारको मापक र आम्दानीको स्रोत कर्जा तथा सापटी २१ प्रतिशतले बढेर यस पुस मसान्तमा १९ खर्ब ११ अर्ब हाराहारी पुगेको छ । निक्षेप १६ प्रतिशतले बढेको तुलनामा कर्जा विस्तार दर बढी हुँदा थप कर्जा विस्तारमा कठिनाइ झेलिरहेका छन् । जनताको सबैभन्दा बढी १ सय १२ प्रतिशत र बैंक अफ काठमान्डूको सबैभन्दा कम ३ प्रतिशतले कर्जा बढेको छ । नियमित व्यवसायको आधारमा एनआईसीको कर्जा वृद्धि उच्च छ । रकमका आधारमा नेपाल इन्भेस्टमेन्ट बैंकले सबैभन्दा बढी १ खर्ब १३ अर्ब रुपैयाँ तथा सबैभन्दा कम सिभिल बैंकले ३३ अर्ब ५५ करोड रुपैयाँ कर्जा तथा सापटी दिएको छ । 

खुद ब्याज आम्दानी

पुस मसान्तसम्म बैंकहरूले ४३ अर्ब ११ करोड खुद आम्दानी गरेका छन्, जुन गत आवको पुस मसान्तभन्दा ४ अर्ब ८८ करोड अर्थात् १२.७९ प्रतिशतले मात्र बढेको छ । यो कर्जा तथा सापटी वृद्धिको तुलनामा निकै कम हो ।

जनता बैंकको खुद ब्याज आम्दानी पनि सबैभन्दा बढी १ सय ३८ प्रतिशतले बढेको छ भने एनसीसीको ४३ प्रतिशतले घटेको छ । रकमका आधारमा सबैभन्दा राष्ट्रिय वाणिज्य बैंकले रु. ४ अर्ब १ करोड रुपैयाँ कमाएको छ भने सूचीकृतमध्ये नबिल बैंकले सबैभन्दा बढी २ अर्ब ९३ करोड रुपैयाँ कमाएर खुद ब्याज आम्दानीमा अग्रपंक्तिमा उभिएको छ । सबैभन्दा कम खुद ब्याज आम्दानी सिभिल बैंकको रु. ५७ करोड ८४ लाख रहेको छ ।

खुद मुनाफा

लगानीकर्ताहरूको मुख्य चासो रहने खुद मुनाफा आर्जनमा बैंकहरू खरो उत्रिन सकेका छैनन् । चुक्ता पुँजी ७० अर्ब बढ्दा खुद मुनाफा रु. २ अर्ब ८० करोड बढेको छ । समीक्षा अवधिमा बैंकहरूको खुद मुनाफा वृद्धिदर सुस्त देखिएको छ । बढ्दो कोषको लागतले पनि खुद मुनाफा घटाएको देखिन्छ ।

बैंक अफ काठमाण्डू, एनआईसी एसिया, सिटिजन्स, नेपाल बंगलादेश, माछापुच्छरे , नेपाल बैंक र प्रभुको खुद मुनाफा तुलनात्मक रूपमा घटेको छ भने एनसीसीको सबैभन्दा बढी ३५६ प्रतिशतले बढेको छ । रकमका आधारमा सबैभन्दा बढी नविल बैंकले रु. १ अर्ब ८३ करोड ७७ लाख ८४ हजार रुपैयाँ कमाएको छ भने सबैभन्दा कम सिभिल बैंकले रु. २१ करोड ६९ लाख ४६ हजार मात्र कमाउन सकेको देखिन्छ ।

प्रतिसेयर आम्दानी

आक्रामक चुक्ता पुँजी वृद्धिले प्रतिसेयर आम्दानीमा नकारात्मक असर पारेको छ । गत आवको दोस्रो त्रैमासमा औसत २७.९४ रुपैयाँ रहेको प्रतिसेयर आम्दानी खुम्चिएर रु. २०.७३ मा झरेको छ । सबैभन्दा बढी प्रतिसेयर आम्दानी नबिल बैंकको रु. ४५.५७ र कम जनता बैंकको रु. ६.७९ छ । औसतमा बैंकहरूको प्रतिसेयर आय रु. २०.७३ छ ।

नेटवर्थ

पुँजीवृद्धिसँगै धेरै बैंकहरूको नेटवर्थ घटेका छन् । ८ अर्ब पुँजी पुर्यायाएका मध्ये ग्लोबल आईएमई र नेपाल बैंकको मात्र नेटवर्थ बढेको छ । नेटवर्थका आधारमा रु. २०२.९७ सहित कृषि विकास बैंक अब्बल देखिएको छ । यसैको हाराहारीमा नेपाल इन्भेस्टमेन्ट र नबिल बैंक देखिएका छन् । बैंकहरूको औसत नेटवर्थ रु. १४९.३३ छ ।

निष्क्रिय कर्जा

कर्जा २५ प्रतिशतले बढाएका बैंकहरू निष्क्रिय कर्जालाई पनि नियन्त्रण राख्न सफल देखिएका छन् । गत आव पुस मसान्तमा औसत १.५१ प्रतिशत रहेको निष्क्रिय कर्जा झिनो अंकले बढेर औसतमा १.७१ प्रतिशत पुगेको छ । सबै बैंक नियामकले तोकेको निष्क्रिय कर्जाको अधिकतम दर ५ प्रतिशत मुनि कायम राख्न सफल भएका छन् । सबैभन्दा न्यून निष्क्रिय कर्जा ०.०३ प्रतिशतसहित सानिमा बैंक अब्बल देखिएको छ भने सिभिलको उच्च ४.५२ प्रतिशत छ ।

लगानी निर्णय र बैंकहरूको वित्तीय अवस्था मापन गर्न माथि उल्लिखित सूचकहरूका साथै व्यवस्थाअघिको सञ्चालन नाफा, इक्विटीमा प्रतिफल, सम्पत्तिमा प्रतिफललाई हेर्न सकिन्छ । बैंकहरूको निक्षेप र पुँजी कोषको प्रभावकारी व्यवस्थापनबाट कर्जा तथा सापटीको आधार तय हुने र यसबाट खुद मुनाफा प्रभावित हुन्छ । अहिले पनि उल्लेख्य पुँजी बढाउँदा समेत केही बैंकलाई थप व्यवसायको विस्तारका लागि पुँजी अभाव हुने देखिएको छ । बैंकहरूले पुँजी व्यवस्थापनका लागि दीर्घकालीन रणनीति र वैकल्पिक माध्यमबाट पुँजी कोष बलियो बनाउनुपर्ने देखिन्छ ।

तालिकाः २०७४ पुसमसान्तसम्म बैंकहरूकाे वित्तीय अवस्था र तुलनात्मक प्रगति




काराेवार दैनिकमा २०७४ माघ २८ गते प्रकाशित
https://karobardaily.com/news/idea/2276