Monday, December 4, 2017

निर्वाचनपछिको सेयर बजार

निर्वाचनपछि नेप्सेमा के हुन्छ ? सेयर बजार कता जान्छ ? लोकतन्त्रवादी वा वामपन्थी सरकार आए सेयर बजारमा कस्तो असर पर्छ ? बजारका लागि कसको सरकार राम्रो ? कुन दलको सरकार अर्थतन्त्रका लागि राम्रो ? जस्ता प्रश्नहरूले लगानीकर्ताहरूसँगै कारोबारीहरूलाई निकै पछ्याएको छ । कतिपय लगानीकर्ताहरूलाई निर्वाचनपछि स्थायी सरकार आउने र त्यसले अर्थतन्त्र थप गतिशील हुने हुँदा सेयर बजारमा सकारात्मक असर पर्ने मनोभावनाले गर्दा थप सकारात्मक देखिएका छन् भने केहीको विचारमा अबको सरकार वामपन्थी बन्ने र त्यसले खुला अर्थतन्त्रविरुद्धका आर्थिक नीति लिने सम्भावनाका कारण अर्थतन्त्रसँगै सेयर बजारले समेत नकारात्मक दिशा लिने मनोभावले गर्दा बजारप्रति नकारात्मक सोच राखेका छन् । निर्वाचनले नेपालमा मात्र होइन, विश्वव्यापी रूपमै सेयर बजारमा अनुमान र आफूअनुकूल बजारको व्याख्या गर्दै लगानी तथा कारोबार गर्ने अवसर दिएको हुन्छ । नेपालको सन्दर्भमा यस्तो स्पेकुलेसन अझै बढी हुने देखिएको छ । विशेष गरी नेपालमा मूलतः लोकतन्त्रवादी र वामपन्थी दलहरूको बलियो उपस्थिति र विभिन्न समयमा उनीहरूले चलाएको सरकार र लिएको आर्थिक नीतिका कारण अर्थतन्त्र मात्र होइन, सेयर बजारसमेत निकै उथलपुथलसमेत भएको छ । अझ सरकारैपिच्छे अवलम्बन गरिने फरक आर्थिक नीति, देशलाई दीर्घकालीन असर पुर्याउने आर्थिक नीतिनिर्माणमा समेत दलीय र एकल दलको पनि एउटा गुटको नीति हाबी हुने जस्ता समझदारीविहीन नीतिनिर्माण प्रक्रियाले गर्दा नीतिगत अस्थिरता एकातिर छ भने अर्कातिर दशकौंदेखि अस्थिर र मिलिजुली सरकारले गर्दा अर्थतन्त्र थप दिशाहीन बन्न पुगेको छ । यस अवस्थामा अहिले बजारमा लगानीकर्ता र कारोबारीले सोचेजस्तो सेयर बजार निर्वाचनपछि बढ्छ वा घट्छ यकिनसाथ भन्न सकिने आधार रहन्न ।

निर्वाचनको प्रभाव

नेपालमा वि.सं. २०७४ पूर्णतः निर्वाचनको वर्ष रह्यो र स्थानीय तहको निर्वाचनसँगै सुरु भएको वर्ष अहिले प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभाको निर्वाचन भइरहेको छ भने अझै राष्ट्रियसभाका साथै राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री, सभामुखजस्ता नागरिकबाट चुनिएका प्रतिनिधिमार्फत हुने निर्वाचन पनि बाँकी नै छ । यसर्थ यो वर्ष नेपालको निर्वाचन वर्षमा नै बित्ने सम्भावना निकै बढी छ । यो सँगसँगै निर्वाचनको गफ, राजनीतिक चलखेल र समाजमा निर्वाचनको धङधङी अझै केही समय रहने सम्भावना रहन्छ, जसको प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्ष असर सेयर बजारमा पनि रहनेछ । सामान्यतः सेयर बजारमा निर्वाचनको प्रभाव निर्वाचनको सम्भावित मितिको चर्चासँगै सुरु भएर निर्वाचनको घोषणा हुँदै निर्वाचनमा पार्टी र उम्मेदवारीको दर्ता अनि निर्वाचनसम्म रहन्छ । तर, यसको वास्तविक असर निर्वाचनको नतिजा घोषणासम्म रहन्छ । नतिजा घोषणासँगै आगामी दिनको राजनीतिक वातावरणमा स्पष्टता आउने हुँदा सेयर बजारले पनि एउटा दिशा लिन थाल्छ । सरकार गठनसँगै लगानीकर्ता र कारोबारीहरू नियमित लगानी व्यवस्थापना लाग्छन् । सामाजिक सञ्जालमा प्रस्तुत आँकडाहरूले विगतमा निर्वाचनपश्चात् सेयर बजार बढेको देखिएको छ । तर, यसपटक विभिन्न गठबन्धन, सम्भावित सरकार, हालै सम्पन्न स्थानीय तहको निर्वाचनको सेयर बजारमा नगन्य प्रभाव, स्थानीय तहमा वामपन्थीहरूको बलियो उपस्थिति आदिले गर्दा निर्वाचनको माहौलसँगै सेयर बजारमा हाल देखिएको केही सकारात्मक प्रभाव कहिलेसम्म निरन्तर रहन्छ यकिनसाथ भन्न सकिने अवस्था छैन । तर निर्वाचनको नतिजा घोषणा नहुँदासम्म सेयर बजारमा निर्वाचनको सकारात्मक वा नकारात्मक प्रभाव रहिरहनेछ ।

निर्वाचनपछिको सेयर बजार

निर्वाचनको मिति घोषणासँगै सुरु भएको अनुमानको खेती (स्पेकुलेसन) निर्वाचनको नतिजासँगै सकिन्छ । लगानीकर्ता र कारोबारी आफ्नो लगानी वा कारोबार रणनीतिअनुसार लगानी व्यवस्थापन गर्न थाल्छन् । हालको निर्वाचन र दलहरूको गठबन्धन हेर्दा अहिले नै कुन गठबन्धन वा दलको बहुमत आउँछ र कसको सरकार बन्छ भन्न सकिने अवस्था छैन । हुन त लोकतान्त्रिक र वामपन्थी गठबन्धनले निर्वाचनपश्चात् आ–आफ्नो सरकार बन्ने दाबा गरिरहेका छन् भने सम्भावित अवस्थाका बारेमा आफूअनुकूल विश्लेषण भइरहेको छ । तर, यथार्थमा के हुन्छ, कसैले निक्र्योल गर्न सक्ने अवस्था छैन र नेपालका हालको राजनीतिक वातावरण र चुनावी भाषणबाजी हेर्दा निम्न सम्भावनाहरू देखिएका छन् :

१. वामपन्थी सरकार : गत संविधानसभाको निर्वाचनको दोस्रो र तेस्रो दल तथा स्थानीय तहको निर्वाचनमा पहिलो र तेस्रो देखिएका दुई वामपन्थी दलहरूले विद्यमान निर्वाचनमा वामपन्थी गठबन्धन गरेपश्चात् धेरैले वामपन्थीहरूले बहुमतसहितको सरकार बनाउने आकलन गरेका छन् । यो सम्भावित नतिजाको एउटा पाटो हो, तर निर्वाचनमा एकदिनमा निकै उतारचढाव आउँछ र एउटा सानो विषयले मतदाताको मनोभावमा निकै ठूलो असर पार्छ । त्यसमाथि हाल भएको गठबन्धन पार्टी र कार्यकर्तास्तरमा सकारात्मक देखिए पनि आमनागरिकले सोहीअनुरूप लिएर मत दिन्छन् भन्ने कुनै ग्यारेन्टी छैन । यदि अहिले आकलन गरिएअनुसारकै वामपन्थी सरकार बनेमा सेयर बजारमा कस्तो असर गर्छ, हेर्न विगतको वामपन्थी सरकार र सम्भावित सरकारले लिने आर्थिक नीतिले अर्थतन्त्रमा पार्ने सम्भावित असरसमेत हेर्नुपर्ने हुन्छ । यस्तै नेपालमा वामपन्थी भनिएका कुनै पनि दलहरू पूर्णतः साम्यवादमा आधारित देखिएका छैनन् र यिनका आर्थिक नीति केही मात्रामा समाजवादी देखिए तापनि माओवादीले समेत पुँजीवादी अर्थतन्त्रलाई हालको आर्थिक नीतिका रूपमा स्वीकार गरेबाट अहिले नै आत्तिनुपर्ने अवस्था आउने सम्भावना कम छ । यदि पूर्ण बहुमतको सरकार आएर साम्यवादी अर्थनीति अँगाल्न चाहेमा समेत समय लाग्नेछ । यिनीहरूले अँगालेको विगतको आर्थिक नीति, माओवादी सरकारको पालामा देखिएको सेयर बजारको गिरावटसमेतलाई ध्यान दिने हो भने लगानीकर्ता र कारोबारीहरू बजारमा थप लगानी गर्न केही हच्किने सम्भावना रहन्छ । तर, हाल बजारमा सञ्चालित सामूहिक लगानी कोष, संस्थागत लगानीकर्ता र छरिएका व्यक्तिगत लगानीकर्ताहरूसमेतको बलियो उपस्थितिले गर्दा विगतमा जस्तो सेयर बजारमा ठूलो गिरावट आउने सम्भावना निकै कम रहन्छ ।

२. लोकतान्त्रिक सरकार :यस निर्वाचनमा केही औपचारिक र अनौपचारिक रूपमा लोकतान्त्रिक पक्षधरहरूले समेत गठबन्धन तयार गरेका छन् । विगतको नतिजालाई हेर्न हो भने लोकतान्त्रिक पक्षधरहरूको मत समेत उल्लेख्य रहेको अवस्थामा स्थानीय तहमा अभिव्यक्त मतको विपरित विद्यमान निर्वाचनमा मतदाताहरूले लोकतान्त्रिक पक्षधरहरूलाई मत दिने सम्भावना पनि उत्तिकै रहन्छ । यदि लोकतान्त्रिक सरकार आएमा त्यसले पुँजीवादी र खुला अर्थनीतिअनुरूपका आर्थिक नीति अँगाल्ने अवस्थामा पक्कै पनि सेयर बजारमा केही सकारात्मक प्रभाव पर्नेछ । विश्व र राष्ट्रिय इतिहास केलाउने हो भने पनि सेयर बजारको विकास र विस्तार मूलतः पुँजीवादी र खुला आर्थिक अवस्थामै भएको छ । यदि लोकतान्त्रिक सरकार बनेको अवस्थामा पक्कै पनि निर्वाचनपश्चात् धेरै नभए पनि केही हदसम्म सेयर बजारको परिसूचकहरूमा वृद्धि हुने सम्भावना उच्च रहनेछ ।

३. गठबन्धनको सरकार : विगत केही निर्वाचनको नतिजा र निर्वाचन प्रणालीका कारण यस निर्वाचनबाट समेत मिश्रित नतिजा आउने सम्भावना पनि उत्तिकै रहेको छ । यस अवस्थामा विगतमा जस्तै नेपाली कांग्रेस, नेकपा एमाले, नेकपा (माओवादी केन्द्र) को नेतृत्वमा मिलिजुली सरकार बन्ने र मिश्रित आर्थिक नीति र अस्थिर सरकारको सम्भावना पनि रहन्छ । यस अवस्थामा सेयर बजार सरकारको नेतृत्व गर्ने दल, अर्थमन्त्री र उक्त सरकारले लिने आर्थिकमा बढी निर्भर रहनेछ । यस्तै सरकार परिवर्तनसँग सम्भावित नयाँ सरकारको गठनका आधारमा सेयर बजारमा स्पेकुलेसन र सोहीअनुरूप लगानी तथा कारोबार रणनीति अपनाउने विद्यमान रणनीतिले निरन्तरता पाउने सम्भावना पनि रहेको छ ।

अब के गर्ने ?

पक्कै पनि निर्वाचनको नतिजा के आउँछ र कसको सरकार गठन हुन्छ भन्ने अन्योल अझै केही हप्ता रहनेछ । जसलाई निर्वाचनपछि सेयर बजारमा गिरावट आउँछ जस्तो लाग्छ, उनीहरूले अहिले नै आफूसँग उपलब्ध सेयर बिक्री गरेर निर्वाचनको नतिजापश्चात्को राजनीतिक र सेयर बजारको अवस्था हेरेर पुनः लगानी तथा कारोबार गर्नु नाफामूलक हुन सक्छ । यस्तै जसलाई लोकतान्त्रिक सरकार वा गठबन्धनको सरकार बन्छ र सेयर बजारमा सकारात्मक प्रभाव पर्छ जस्तो लागेको छ, उनीहरूले पछि बढी मुनाफा कमाउने सम्भावना भएका तुलनात्मक रूपमा न्यून लागतका सेयर थप खरिद गरेर निर्वाचनको नतिजा आउँदासम्मको जोखिम लिनु उपयुक्त हुन सक्छ । वास्तविक लगानीकर्ताले भने निर्वाचनको नतिजा र त्यसको सेयर बजारमा सम्भावित असरलाई त्यति ध्यान दिनु पर्दैन । कम्पनीको आम्दानी, कारोबार, व्यवस्थापन, सञ्चालक, प्रतिसेयर आम्दानी, नेटवर्थजस्ता आधारभूत पक्षहरूलाई हेरेर अहिले किने पनि हुन्छ र लगानी रणनीति अनुरूप केही बेचेर नगद लिएर बस्दा पनि हुन्छ । लगानीकर्ताहरूले निर्वाचनपश्चात् वामपन्थी सरकार आयो र सेयर बजार ओरालो लागेको अवस्थामा नआत्तिइकन लगानी गरिएका कम्पनीहरूको सेयरको औसत लागत कम गर्न थप लगानी गर्ने रणनीति अख्तियार गर्नु उपयुक्त हुनेछ । यदि सेयर बजारले केही सकारात्मक मोड लिएको अवस्थामा चाहेको मुनाफा भएका र तुलनात्मक रूपमा बढी जोखिम देखिएका कम्पनीका सेयर बिक्री गरी राम्रा कम्पनीहरूमा लगानी स्थानान्तरण गर्नु बुद्धिमानी हुनेछ । कारोबारीहरूका लागि पक्कै पनि अन्योलको अवस्था बढी उपयुक्त हुन्छ र सो आधारमा आफूअनुकूलका हल्ला फैलाएर बढी मुनाफा कमाउने उपयुक्त समय निर्वाचनदेखि नतिजा प्रकाशित नहुँदासम्मको तरल अवस्था हो । यस्तै राजनीतिक तरलतासँगै थप स्पेकुलेसन र अनुकूल व्याख्यामार्फत मुनाफा संकलन गर्न सकिने हुँदा कारोबारीहरूका लागि मिलिजुली सरकार तुलनात्मक रूपमा बढी फाइदाजक हुन सक्छ ।

काराेवार दैनिकमा २०७४ मंसिर १७ गते प्रकाशित

Sunday, September 17, 2017

सेयरबजार सूचनामा पहुँच र शुद्धता

नेपाल इन्भेस्टमेन्ट बैंकले आव ०७३/७४ को लाभांशसम्बन्धी दिएको दुइटा सूचना र मौद्रिक नीतिका बारेमा सम्प्रेषण भएका समाचारले लगानी र कारोबारमा सूचनाको प्रभाव कस्तो हुन्छ भन्ने बुझ्न सकिन्छ । त्यस्तै कम्पनीहरूले बजारमूल्यलाई प्रभावित गर्न हकप्रद, थप सार्वजनिक निष्कासन (एफपीओ) जारी जस्ता सूचना प्रवाह गरी थाती राख्ने वा अन्य निर्णय गर्ने प्रवृत्ति मौलाएको छ । नेपाली लगानीकर्ता वा कारोबारीहरूलाई एक त सहज, यथार्थ र शुद्ध आधिकारिक सूचनाको अभावमा अनौपचारिक सूचनाको भरमा सेयर किनबेच गर्दै आएका छन्, जसले थप जोखिम निम्त्याएको छ । कतिपय अवस्थामा निर्णयहरू गलत सावित हुन पुगेका छन् । सूचनामा पहुँच भएका केही व्यक्ति, संस्था र समूहले आफूअनुकूल सूचनाको दुरुपयोग गर्दा त्यसको मूल्य अर्को लगानीकर्ताले चुक्ता गरिरहेको हुन्छ । 

सेयरको बजार मूल्य निर्धारणमा कम्पनीको व्यावसायिक क्षमता, सम्पत्ति र साखसँगै सूचनाले पनि महत्वपूर्ण भूमिका खेलेको हुन्छ । विश्वमै सेयरबजारलाई सूचना संवेदनशील मानिन्छ । सूचनाको दृश्य मात्र होइन, अदृश्य मूल्य निकै ठूलो रहन्छ ।

सूचनाकाे स्राेत

कम्पनीको वित्तीय तथा आधारभूत सूचनाको आधिकारिक स्रोत सम्बन्धित कम्पनी नै हो । कम्पनीले आमसञ्चार माध्यम वा वेबसाइटमार्फत प्रवाह गर्ने सूचना आधिकारिक हो र सोको जिम्मेवारी सम्बन्धित कम्पनी र अधिकारीमा रहन्छ । 

यस्तै पुँजीबजारको अवस्था, कारोबार, पुँजीकरण, बजारको इन्डेक्सजस्ता बजारसँग सम्बन्धित सूचनाको आधिकारिक निकाय नेपाल स्टक एक्सचेन्ज हो भने धितोपत्र निष्कासन तथा नियमनसम्बन्धी सूचनाका लागि नेपाल धितोपत्र बोर्ड जिम्मेवार रहन्छ । नेपाल राष्ट्र बैंक र बिमा समितिबाट सम्बन्धित क्षेत्रको सञ्चालन र नियमनसम्बन्धी आधिकारिक सूचना प्राप्त गर्न सकिन्छ । यसका अतिरिक्त अन्य सरोकारवाला निकाय र म्युचुअल फन्ड सञ्चालकहरूले पनि आधिकारिक सूचना प्रवाह गर्छन् । अनलाइन पत्रिका, सामाजिक सञ्जाल, सूचनामा पहुँच भएका र अनुभवी व्यक्ति र केही छलफल समूहहरू अनौपचारिक सूचनाका स्रोत हुन सक्छन् । तर, अनौपचारिक सूचनाको विश्वसनीयता, जिम्मेवारी र शुद्धता सदैव शंकास्पद रहन्छ ।

सूचना प्रवाहसम्बन्धी कानुनी व्यवस्था

धितोपत्र दर्ता तथा निष्कासन नियमावली, २०७३ को परिच्छेद ७ मा सूचना, जानकारी तथा विवरणसम्बन्धी व्यवस्था गरिएको छ । यसअनुसार, 
  • ऐन तथा यस नियमावलीबमोजिम धितोपत्र दर्ता गरेका संगठित संस्थाले प्रत्येक तीन महिनाको अनुसूची १४ मा उल्लिखित विवरण सो त्रैमासिक अवधि समाप्त भएको ३० दिनभित्र बोर्डसमक्ष पेस गर्नुपर्नेछ र त्यस्तो प्रतिवेदन राष्ट्रिय स्तरको दैनिक पत्रिकामा समेत प्रकाशन गर्नुपर्नेछ । अनुसूची १४ अनुसार सूचीकृत कम्पनीले त्रैमासिक अवधिको वासलात, नाफा–नोक्सानसम्बन्धी विवरण, न्यूनतम रूपमा प्रमुख वित्तीय अनुपातहरू : जस्तै प्रतिसेयर आम्दानी, मूल्य आम्दानी अनुपात, प्रतिसेयर नेटवर्थ, प्रतिसेयर कुल सम्पत्तिको मूल्य, तरलता अनुपातसहितको वित्तीय विवरण प्रकाशित गर्नुपर्नेछ । यसका साथै व्यवस्थापकीय विश्लेषण, कानुनी कारबाहीसम्बन्धी विवरण, संगठित संस्थाको सेयर कारोबारसम्बन्धी विश्लेषण, समस्या तथा चुनौती, संस्थागत सुशासन, र सत्य, तथ्यता सम्बन्धमा अध्यक्ष÷कार्यकारी प्रमुखको उद्घोषण त्रैमासिक विवरणमा उल्लेख गर्नुपर्नेछ । 
  • आर्थिक वर्ष समाप्त भएको मितिले पाँच महिनाभित्र अनुसूची १५ बमोजिमको वार्षिक प्रतिवेदन बोर्डसमक्ष पेस गर्नुपर्नेछ । अनुसूची १५ अनुसार सञ्चालक समितिको प्रतिवेदन, लेखापरीक्षकको प्रतिवेदन, लेखापरीक्षण भएको वित्तीय विवरण, कानुनी कारबाहीसम्बन्धी विवरण, संगठित संस्थाको सेयर कारोबारसम्बन्धी विश्लेषण, समस्या तथा चुनौती, संस्थागत सुशासन उल्लेख गर्नुपर्नेछ । 
  • साधारणसभा गर्नुपूर्व त्यस्तो साधारणसभामा छलफल हुने विषयको जानकारी बोर्डलाई दिनुपर्नेछ र साधारणसभा सम्पन्न भएको मितिले ३० दिनभित्र साधारणसभामा पेस भएको प्रस्ताव, छलफल भएका विषय तथा निर्णयसम्बन्धी विवरण बोर्डमा पेस गर्नुपर्ने छ । 
  • सूचीकृत धितोपत्रको बजार मूल्यमा असर पार्न सक्ने अनुसूची १६ मा उल्लिखित कुनै घटना वा कारोबार भएमा त्यस्तो विषयको सूचना तीन दिनभित्र बोर्डमा पेस गर्नुपर्नेछ । अनुसूची १६ मा २५ वटा विशेष घटना वा परिस्थितिसम्बन्धी विवरण दिइएको छ । यस्तै उपनियम ३ मा वित्तीय विवरणसम्बन्धी, ६ र ७ मा सूचनाको माग तथा आपूर्तिसम्बन्धी थप व्यवस्था गरिएको छ । 
सूचना प्रवाहलाई व्यवस्थित र जिम्मेवारी बनाउन धितोपत्र कारोबार ऐन, २०६३ को परिच्छेद ९ मा धितोपत्रको भित्री कारोबार र धितोपत्र कारोबारसम्बन्धी कसुर तथा दण्ड–सजायको व्यवस्था गरेको छ, जसको दफा ९१ देखि १०० मा भित्री कारोबार, भित्री कारोबारमा संलग्न हुन सक्ने व्यक्ति, सूचना वा जानकारी सार्वजनिक गरेको मानिने, झूटो कारोबार, मूल्यमा उतारचढाव, धितोपत्र बजारलाई प्रभावित पारेमा, झुक्याउने विवरण दिने, जालसाजीयुक्त कारोबार, जालसाजी गरी वा झुक्यानमा पारी धितोपत्र कारोबार गर्न नहुने, लिखत, विवरण वा अभिलेख नष्ट गरेमा वा लुकाएमा सम्बन्धी कानुनी व्यवस्था दिइएको छ ।

दफा १०१ मा अनुसार झूटो कारोबार, मूल्यमा उतारचढाव, र धितोपत्र बजारलाई प्रभावित गरेमा ५० हजारदेखि १ लाख ५० हजारसम्मको जरिवाना वा एक वर्ष कैद वा दुवै हुन सक्ने व्यवस्था छ । यस्तै झुक्याउने विवरण दिने, जालसाजीयुक्त कारोबार, लिखत वा विवरण लुकाएमा वा नष्ट गरेमा १ लाखदेखि ३ लाख रुपैयाँसम्म जरिवाना वा दुई वर्षसम्म कैद वा दुवै सजाय हुने व्यवस्था छ । यसका साथै कसैले नियतवश वा कानुनविपरीत कार्य गरी कुनै संगठित संस्था, धितोपत्र बजार, धितोपत्र व्यवसायी वा लगानीकर्तालाई हानि–नोक्सानी गरे÷गराएमा बोर्डले त्यस्तो व्यक्तिलाई ५० हजार रुपैयाँदेखि १ लाख ५० हजार रुपैयाँसम्म जरिवाना गर्न सक्नेछ र वास्तविक हानि–नोक्सानीको क्षतिपूर्तिसमेत भराइदिन सक्ने देखिन्छ ।

उल्लिखित कानुनी व्यवस्थाका बाबजुद सूचनाको दुरुपयोग गरी दृश्य–अदृश्य रूपमा भइरहेका भित्री कारोबार, बजार प्रभावित गर्ने काम रोक्न नसक्नु दुर्भाग्य हो ।

सूचनामा पहुच

केही व्यक्ति, समूह तथा अधिकारीहरूको बाहेक सूचीकृत कम्पनीहरूको यथार्थ सूचनामा आमलगानीकर्ताको पहुँच निकै कमजोर छ । कम्पनीहरूले कानुनतः बाध्यात्मक सूचनाबाहेक व्यवसायिक अवस्था, भविष्यको योजना र वित्तीय अवस्थाको यथार्थ सूचना प्रवाह गर्ने प्रचलन छैन । कानुनी आधार पूरा गर्न सूचना अधिकारी राख्ने, तोकिएको सूचना र विवरण प्रकाशित त गर्ने गर्छन् तर त्यसलाई लगानीकर्तासम्म पु¥याउने ठोस पहल गर्दैनन् । यथार्थ र शुद्ध सूचनामा पहुँच नहुँदा आमलगानीकर्ताहरू लहलहैमा निर्णय गर्न बाध्य छन् । त्यसैले त हजारौं कित्ता सेयर लिलाममा आइरहेको छ भने बोनस र नगद लाभांशसम्बन्धी यथेष्ट सूचना नहुँदा करोडौं रुपैयाँ त्यत्तिकै थन्किएको छ । सेयर बजार, सरोकारवाला, ऐन–कानुन, कम्पनीगत सूचना एकीकृत रूपमा उपलब्ध र भण्डारण गर्ने आधिकारिक संस्था र त्यसमा सहज पहुँचको व्यवस्था हुनुपर्छ, जसले अनौपचारिक माध्यममार्फत सूचना प्राप्त गर्नुपर्ने बाध्यता हटाउनेछ । यस्तै सूचीकृत कम्पनीहरूले अनिवार्य रूपमा वेबसाइट सञ्चालन र नियमित अपडेट गर्नैपर्ने, स्थानीय, राष्ट्रिय र अनलाइन सञ्चारमाध्यमहरूमार्फत यथेष्ट सूचना प्रवाहको व्यवस्था मिलाइनुपर्छ । हुन त हकप्रद, एफपीओ, लिलामीका सन्दर्भमा सूचना प्रवाहमा केही सुधार भएका छन् तर यसमा अझै सुधार हुनु आवश्यक छ । शुद्ध र यथार्थपरक सूचना प्रवाह गर्नु कम्पनीको जिम्मेवारी हो भने त्यसको आवश्यक परीक्षण र जाँचबुझ कम्पनीका सम्बन्धित अधिकारी र नियामकको कर्तव्य हो । यस्तै आमजनमानसमा सूचना प्रवाह गर्नुअगाडि त्यसको यथार्थता र शुद्धता परीक्षण गर्नु आमसञ्चारमाध्यमको समेत जिम्मेवारी रहन जान्छ । 

सूचनाको बजारमा हाल सबै सरोकारवाला वा सूचनाका विक्रेताहरू तीव्र सूचना बिक्री गर्ने होडबाजीमा सूचनाको शुद्धताप्रतिको जिम्मेवारी भुलिरहेका छन् । नेपाल स्टक एक्सचेन्ज वा नेपाल धितोपत्र बोर्डको वेबसाइटमा प्रकाशित सूचनामा समेत जिम्मेवारी नलिने परम्परा छ । अझ आजकाल सामाजिक सञ्जाल र अनलाइन पत्रिकाहरूमा प्रकाशित सूचनाको गुणस्तर यति कमजोर पाइन्छ, जसबाट लगानीकर्ताहरू लगानीसम्बन्धी गलत निर्णय गर्न र दिग्भ्रमित हुन पुग्छन् ।

सूचनाको विश्लेषण

सूचनाको वास्तविक लाभग्राही लगानीकर्ता वा कारोबारी नै हुँदा उपलब्ध सूचनाहरूको शुद्धता र यथार्थताको विश्लेषण गर्नु पहिलो जिम्मेवारी आफ्नै हो । विद्युतीय र तीव्र सूचना प्रवाहको वर्तमान समयमा सूचना प्रवाहको कानुनी आधार पूरा गर्न, सार्वजनिक हित र व्यक्तिगत लाभका लागि सूचना आपूर्ति भइरहेका हुन्छन् । 

कम्पनीबाट प्रवाहित सूचनामा समेत गैरजिम्मेवारीपना देखिएको अवस्थामा विशेष गरी सामाजिक सञ्जाल र विश्वसनीयता स्थापित भइनसकेका अनलाइन पत्रिकाहरूमा प्रकाशित सूचनाहरूको दोहोरो परीक्षण नगर्ने हो भने गलत निर्णयको सिकार हुनेमा द्विविधा रहन्न । नेप्सेले प्रवाह गरेको बजारसम्बन्धी सूचनाको थप विश्लेषण र धितोपत्र बोर्डले सार्वजनिक गरेको हकप्रद, सार्वजनिक निष्कासन, एफपीओसम्बन्धी सूचनाहरूसमेत पुनः परीक्षण गर्नुपर्ने अवस्था रहेको छ । सही वा तथ्यपरक लगानी वा कारोबार निर्णयका लागि उपलब्ध सूचनाको विश्वसनीयता, शुद्धता र यथार्थतालाई परीक्षण गरेर मात्र प्रयोग गर्नुपर्छ । 

काराेवार राष्ट्रिय दैनिकमा २०७४ असाेज १ गते प्रकाशित
http://www.karobardaily.com/news/82364

Tuesday, September 12, 2017

लगानी र जोखिमको खेलमा मुनाफा सन्तुलन

लगानीको मूल उद्देश्य निश्चित जोखिम वहन गरी मुनाफा प्राप्त गर्नु हो । तसर्थ न लगानीबिना जोखिम आउँछ, न जोखिमबिनाको लगानी । लगानी र जोखिमबीचको खेल जति सन्तुलित र प्रभावकारी हुन्छ त्यति नै मुनाफा र लगानी सुरक्षित हुन्छ ।

लगानी र जोखिमलाई प्रभावित पार्ने मुख्य तŒव नै मुनाफा र लगानी सुरक्षा हो । जति बढी मुनाफा खोजिन्छ त्यति बढी जोखिम लिनुपर्ने हुन्छ र जति बढी जोखिम लिइन्छ त्यति लगानी असुरक्षित हुन्छ । जोखिम वहन क्षमता, लगानीको स्रोत (बचत वा ऋण), अपेक्षित प्रतिफल, वैकल्पिक लागत आदिले जोखिम र लगानीको खेलमा सीमा निर्धारकको काम गर्छन् र सोही आधारमा लगानीमा प्रतिफल फरक–फरक हुन्छ ।

अझ रमाइलो पक्ष, कसैले जोखिम देखेको लगानीमा अर्कोले मुनाफाको अवसर देख्न सक्छ । त्यस्तै लगानीका लागि सुरक्षित मानिएको क्षेत्रमा कसैलाई जोखिम लाग्न सक्छ ।

लगानी के हो ?
लगानी भनेको त्यस्तो सम्पत्ति वा सामान हो, जुन भविष्यमा आम्दानी गर्ने वा मूल्य बढ्ने अपेक्षामा आज खरिद गरिन्छ । वित्तीय दृष्टिकोणमा भविष्यमा आयआर्जन गर्ने वा मुनाफासहित थप मूल्यमा बिक्री गर्ने उद्देश्यले खरिद गरिने मौद्रिक/वित्तीय सम्पत्ति नै लगानी हो ।

वित्तीय उपकरण (सेयर, डिबेन्चर आदि) मा गरिएको लगानीको प्रतिफलका रूपमा पुँजीगत लाभ वा लगानीबाट आम्दानीका रूपमा लाभांश, ब्याज वा भाडा आदि वा दुवै प्राप्त हुन सक्छ । लगानीकर्ताले सदैव लगानीमा उच्च प्रतिफल खोज्छ र खोज्नुपर्छ । तर, के बुझ्नुपर्छ भने उच्च मुनाफा हुने लगानीमा जोखिम पनि उच्च नै हुन्छ ।

पुँजीबजारका सन्दर्भमा लगानी भन्नाले सामान्यतः दीर्घकालीन प्रतिफल (लाभांश) का लागि गरिएको लगानी बुझिन्छ । यसमा सरकारी ऋणपत्र वा बचतपत्र, डिबेन्चर, सेयर, म्युचुअल फन्डजस्ता फरक जोखिमयुक्त लगानीका विकल्पहरू उपलब्ध हुन्छन् ।

जोखिम र जोखिम व्यवस्थापन
सामान्यतः सम्भावित हानि–नोक्सानी, संकट, क्षतिलाई जोखिम भनिन्छ । लगानीको दृष्टिकोणबाट हेर्दा अपेक्षित प्रतिफल र वास्तविक प्रतिफलबीचको भिन्नता नै जोखिम हो ।

लगानीमा प्रतिफल मात्र होइन, लगानीको केही वा सबै हिस्सा गुमाउने सम्भावनासमेत रहन्छ । त्यसैले सबैभन्दा प्रभावकारी तरिकाले जोखिम व्यवस्थापन गर्ने लगानीकर्ताले नै तुलनात्मक रूपमा बढी प्रतिफल प्राप्त गर्ने मान्यता राखिन्छ ।

लगानीकर्ताले यही सम्भावित हानि–नोक्सानीबाट बच्न जोखिम व्यवस्थापन रणनीति बनाउनुपर्छ । यसका लागि लगानीकर्ताले (क) जोखिम मूल्यांकन गर्ने, (ख) जोखिम वहन क्षमता निर्धारण गर्ने र (ग) जोखिम र प्रतिफलबीचको सन्तुलन बिन्दु कायम गर्नु जरुरी हुन्छ ।

जोखिम मूल्यांकन
कुनै पनि लगानी, सम्पत्ति वा ऋणको सम्भावित हानि–नोक्सानीको पूर्वानुमान नै जोखिम मूल्यांकन हो । यस प्रक्रियाले जोखिम स्तरको आधारमा प्रस्तावित सम्पत्ति खरिद गर्नु हुन्छ कि हुन्न, ऋण प्रवाह वा लगानी गर्नु उपयुक्त छ वा छैन र सम्भावित जोखिम न्यूनीकरणका लागि के–कस्ता उपाय अपनाइनुपर्छ भन्ने बताउँछ ।

यसले उल्लिखित लगानीलाई सफल बनाउन कति दरको प्रतिफल चाहिन्छ भन्ने निर्धारण गर्न सघाउँछ ।सर्वव्यापी रूपमा नै व्यक्तिगत वा संस्थागत तहमा गरिने कुनै पनि लगानीमा निश्चित मात्रामा जोखिमको अपेक्षा गरिन्छ ।

सेयर, म्युचुअल फन्डमा यस्तो जोखिम अझ बढी रहने मान्यता राखिन्छ । जोखिम मूल्यांकनका लागि विभिन्न विधि अपनाउन सकिन्छ । कम्पनीको व्यावसायिक जोखिम मापन गर्न खराब कर्जा, कर्जा–निक्षेप अनुपात, कोषको लागत, संचालन लागत जस्ता पक्षलाई हेर्न सकिन्छ । यस्तै प्रतिसेयर आय, मूल्य–आम्दानी अनुपात, इक्विटीमा प्रतिफल, कुल सम्पत्तिमा प्रतिफल, लाभांश–भुक्तानी अनुपात वा खुद लाभांशजस्ता वित्तीय सूचकहरूले लगानीमा विद्यमान जोखिमको स्तर विश्लेषणमा सघाउँछ ।

जोखिम वहन क्षमता
जोखिम वहन भनेको कतिसम्मको सम्भावित हानि–नोक्सानीलाई पचाउन वा सहज रूपमा लिने त्यसको मानक हो, जुन समय–परिस्थितिअनुसार परिवर्तन भइरहन्छ । यसले व्यक्तिको लगानी निर्णयलाई सोझै प्रभावित गर्छ ।

अर्को शब्दमा, व्यक्तिले कतिसम्म खाना पचाउन सक्छ त्यति मात्र खानुपर्छ भनेजस्तै हो जोखिम वहन पनि । लगानीकर्ताले लगानी निर्णय गर्दा आफ्नो जोखिम पचाउने (रिस्क एपाटाइट) वा कतिसम्म जोखिम बोक्ने क्षमता थाहा भएन वा निर्धारण गरिएन र उच्च प्रतिफलको लोभमा पचाउन सक्नेभन्दा बढी जोखिम लिइयो भने त्रसित वा घबराहटमा गलत समयमा सेयर वा सम्पत्तिको बिक्री गर्न पुगिन्छ, जसले प्रतिफलसँगै मूल पुँजी नै क्षतिको जोखिम रहन्छ ।

पक्कै पनि जोखिम वहन नगरी प्रतिफल पाइन्न तर कति जोखिम वहन गर्ने ? यो निकै पेचिलो प्रश्न हो । त्यसमाथि प्रत्येक व्यक्तिको लगानी अनुभव, विश्लेषण क्षमता, लगानीका लागि उपलब्ध हुने रकमको स्रोत, अपेक्षित प्रतिफल, वैकल्पिक लागत आदि कारण हरेक व्यक्तिको जोखिम वहन क्षमता फरक हुन्छ । तसर्थ, लगानीमा केही न केही जोखिम हुन्छ भन्ने आत्मसात् गर्दै विभिन्न कारण उत्पन्न हुन सक्ने जोखिमलाई सहजै व्यवस्थापन गर्न सकिने तहसम्मको मात्र जोखिम वहन गर्नुमा नै बुद्धिमानी हुनेछ ।

जोखिम र प्रतिफलबीचको सन्तुलन
लगानीकर्ताको चातुर्यता नै आफूले व्यवस्थापन गर्न र वहन गर्न सकिने उच्चतम स्तरमा जोखिम लिएर प्रतिफल बढाउनु हो । कति जोखिम वहन गर्ने प्रश्नको उत्तर पनि कति प्रतिफल चाहिने वा कति जोखिम बराबर कति प्रतिफल प्राप्त गर्न सकिन्छ भन्नेमा निर्भर हुन्छ ।

पक्कै पनि जति बढी जोखिम उति बढी प्रतिफल भन्ने लगानीको सर्वमान्य मान्यता त हो, तर क्षमताभन्दा बढी लिँदा लगानी सुरक्षाको प्रश्न जटिल बन्छ भने कम जोखिम लिँदा प्रतिफल न्यून हुन्छ ।

जोखिम र प्रतिफलबीचको सन्तुलन कायम गर्ने एउटा उपाय भनेको लगानी विविधिकरण हो, जसले उच्च, मध्यम र न्यून स्तरका जोखिमबीच सन्तुलन कायम गरी समग्र प्रतिफललाई सन्तुलित बनाउन सघाउँछ । यस्तै नियमित जोखिम मूल्यांकन गरी लगानी रणनीतिमा परिमार्जन, लागत व्यवस्थापन, घाटा व्यवस्थापन गर्न सकिन्छ ।

नेपाली बजारमा जोखिम र प्रतिफल सन्तुलन
हो, विश्वमै सेयरबजारलाई लगानीको उच्चतम जोखिमयुक्त क्षेत्रमध्येको मानिन्छ । हाम्रो जस्तो भर्खर स्थापित हुने क्रममा रहेको वा हुर्कि नसकेको बजार जहाँ नीति–नियमदेखि प्रविधि विकास र कार्यान्वयनका क्रममा रहेको हुँदा स्वाभाविक रूपमा जोखिम पनि बढी नै हुन्छ ।

अनौपचारिक अर्थतन्त्र, पुँजीबजारप्रतिको सरकारको स्पष्ट दृष्टिकोण नहुनु, बजार सञ्चालक र नियामकहरूबीच सहकार्य र सुमधुर सम्बन्धको अभाव, अल्पकालीन वा तत्कालीन आवश्यकताका आधारमा मात्र नियम–कानुन वा निर्देशन जारी हुनु, निजी क्षेत्र पुँजीबजारप्रति सकारात्मक नहुनु, अस्थिर नीति–नियम, साँघुरो दायरा आदिले गर्दा हाम्रो पुँजीबजारको जोखिमको स्तर पक्कै बढी छ ।

यसका साथै लगानी र कारोबारबीचको अन्योल, सेयर बजार र जोखिमसम्बन्धी सचेतनाको अभाव, व्यावहारिक र सैद्धान्तिक सिकाइको अवसर नहुनु, जोखिम मूल्यांकन र जोखिम व्यवस्थापनका लागि पर्याप्त विकल्पको अभाव, लगानीकर्ताले आफ्नो जोखिम वहन क्षमताको ख्याल नराखी लगानी निर्णय गर्नु आदि कारणले कम्पनी, बजार सञ्चालक, नियामक र अर्थतन्त्रले सिर्जना हुने जोखिमसँगसँगै लगानीकर्ता स्वयंबाट पनि थप जोखिम सिर्जना भइरहेको हुन्छ ।

अझ बजारमा लगानीकर्ताहरूबीचको आपसी विभाजन, नियामकको दरिलो उपस्थिति नहुनु, भित्री सूचनाका आधारमा बजारमा कारोबार वा कारोबार नियन्त्रण हुनु, निश्चित व्यक्ति, संस्था वा समूहको पहुँच र नियन्त्रण हाबी हुनु, गलत सूचना प्रवाहमा नियन्त्रण र कारबाही नहुनुले बजारमा जोखिम र अस्थिरता बढाएको छ ।

यस अवस्थामा जोखिम व्यवस्थापनको विकल्प स्वनियमनमा बसेर विभिन्न समूहका र वित्तीय÷व्यावसायिक क्षमताका कम्पनीमा लगानी विविधीकरण, सचेत र सहजपूर्ण लगानी निर्णय र जोखिम वहन क्षमताका आधारमा लगानी व्यवस्थापन गर्नुको विकल्प रहन्न ।

व्यक्तिले लगानी र कारोबारका मान्यताहरूलाई आत्मासात् गर्दै सोही अनुरूपको लगानी वा कारोबारको निर्णय गर्न सके केही हदसम्म जोखिम व्यवस्थापनमा सघाउ पुग्नेछ ।

लगानी गर्ने विकल्प वा कम्पनीको छनोट गर्दा सम्भावित जोखिमसँगै विगतको र विद्यमान मुनाफाको अवस्था, प्रतिसेयर आम्दानी, लाभांश वितरण नीति, कम्पनीको जगेडा कोष, मूल्य आम्दानी अनुपात, इक्विटीमा प्रतिफल, कुल सम्पत्तिमा प्रतिफल, पुँजी परिचालनको अवस्था अध्ययन र विश्लेषण गर्दै जोखिम र प्रतिफलमा केही हदसम्म सन्तुलन कायम गर्न सकिन्छ ।

कारोबार गर्दा बजारमा माग र आपूर्तिको गहन विश्लेषण गर्दै जोखिम वहन क्षमताअनुसार घाटा रोकथामको तत्काल निर्णय लिन र कार्यान्वयन गर्न सक्नुपर्छ ।बजारमा समय र परिस्थितिअनुरूप सिर्जना हुने उतारचढावको विश्लेषण गर्दै लगानी रणनीति, जोखिमस्तर र आफ्नो जोखिमवहन क्षमताको पुनरावलोकन गरी लगानी सुरक्षा र प्रतिफलबीचको सन्तुलन कायम गर्दै जानुपर्छ ।

काराेवार राष्ट्रिय दैनिकमा २५ भाद्र २०७४ (१० सेप्टेम्वर २०१७) मा प्रकाशित